Share on Facebook Share on Twitter Ύστερα από πολλές διαδρομές με το καινούργιο μας ποδήλατο, αποφασίσαμε ότι ήρθε η στιγμή να δοκιμάσουμε το πρώτο μας βουνό ή ίσως τον πρώτο μας λόφο. Υπάρχουν μερικές βασικές αρχές ανάβασης, που είναι καλό να εφαρμόσουμε για να ευχαριστηθούμε την διαδικασία της ανάβασης περισσότερο. Αργότερα, θα μάθουμε πώς να κατεβαίνουμε το ίδιο βουνό. Σωστή Ψυχολογία Ίσως έχουμε δει πολλούς αγώνες στις Άλπεις, όπου αδύνατοι αθλητές ανεβαίνουν μεγάλες ανηφόρες με εξωφρενικές ταχύτητες και σκεφτόμαστε πώς εμείς θα μπορέσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα φυσικά, γιατί δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι ανάλογο. Απλά να δοκιμάσουμε μια ανηφόρα, χωρίς να μας ενδιαφέρει η δύναμη, ο χρόνος ή ο τερματισμός. Η νοοτροπία μας πρέπει να είναι να διαλέξουμε την ανάβαση που θέλουμε να κάνουμε εμείς και να ανέβουμε μέχρι την κορυφή, ό,τι και να γίνει. Τόσο απλά… Ελαφρύ στροφάρισμα Γενικά στην ποδηλασία, το στροφάρισμα είναι σημαντικό γιατί έτσι κερδίζουμε σε ταχύτητα. Στην ανάβαση, είναι πάρα πολύ σημαντικό, γιατί μας βοηθάει να διαχειριζόμαστε την δύναμη μας κατάλληλα. Βαρύ πεταλάρισμα (50-60 περιστροφές το λεπτό) μπορεί να μας φαίνεται λογικό, μια και ανεβαίνουμε μια ανηφόρα, όμως μετά από λίγο θα «βαρύνει» τα πόδια μας και θα μας δυσκολέψει. Χρειάζεται να διατηρούμε ένα καλό, σχετικά ελαφρύ στροφάρισμα (70-75 περιστροφές το λεπτό) για να βγάλουμε άνετα μια οποιαδήποτε ανάβαση. Αν δεν έχουμε στροφόμετρο, μπορούμε να κοιτάμε ένα χρονόμετρο (κοντέρ). Άλλος τρόπος είναι να μετράμε μέσα μας δευτερόλεπτα και να πεταλάρουμε λίγο παραπάνω από μία περιστροφή ανά δευτερόλεπτο. Σωστή μετάδοση Για να μπορούμε να κρατάμε ένα ελαφρύ στροφάρισμα, πρέπει να έχουμε και την κατάλληλη μετάδοση. Όταν λοιπόν η κλίση ανεβαίνει, επιλέγουμε την κατάλληλη ταχύτητα ώστε να κρατάμε το πεταλάρισμα όσο το δυνατόν σταθερό. Αν φτάσουμε σε σημείο ώστε να μην έχουμε μικρότερη ταχύτητα (μεγαλύτερο γρανάζι πίσω), ίσως χρειαζόμαστε διαφορετική κασέτα. Σωστό πεταλάρισμα Εδώ θα ανακαλύψουμε την πραγματική χρησιμότητα του κουμπώματος. Όταν ξεκινάμε την ανάβαση το ένα πόδι πατάει, χρησιμοποιώντας τον τετρακέφαλο και τον γλουτό, με την πατούσα σε κλίση, ώστε να βγάζουμε σωστά τη δύναμη. Με το άλλο πόδι τραβάμε το πεντάλ προς τα πάνω, οπότε και τα δύο πόδια συνεργάζονται μοιράζοντας το φορτίο. Προσπαθούμε η εναλλαγή πάτα-τράβα να είναι όσο το δυνατόν ομαλή, χωρίς διακοπές και κοψίματα. Αυτό έχει να κάνει με το καλό στροφάρισμα που πρέπει να διατηρούμε. Σωστή στάση σώματος Αν ποδηλατείτε με τα χέρια τεντωμένα, όρθιος πάνω στη σέλα με την πλάτη στητή, μετά από λίγο θα κουραστείτε. Γιατί; Επειδή στην ουσία χρησιμοποιείτε μόνο τα πόδια και όχι τα πόδια και τον κορμό σας. Στην ανάβαση όλο το σώμα συνεργάζεται για να μπορεί ο αναβάτης να ανεβαίνει με ένα σταθερό ρυθμό. Η σωστή στάση λοιπόν, θέλει τους αγκώνες λυγισμένους, την πλάτη ελαφρώς με κλίση εμπρός, τα πόδια με τις μύτες προς τα κάτω, οπότε να χρησιμοποιείτε τους ραχιαίους μυς (πλάτη) μαζί με τους υπόλοιπους. Με τα χέρια μπορούμε να κρατάμε κόντρα από τις μανέτες ή (όταν η κλίση ανεβαίνει) να κρατιόμαστε από το επίπεδο τμήμα του τιμονιού, με τα χέρια μας παράλληλα και τους αγκώνες μας σχεδόν σε ορθή γωνία. Ρυθμός! Το μεγάλο μυστικό είναι ότι οποιαδήποτε ανηφόρα μπορεί να βγει, αν υπάρχει ο κατάλληλος ρυθμός. Και ποιος είναι αυτός; Αυτό έχει να κάνει με εσάς, το ποδήλατο, την φυσική σας κατάσταση, τη διάθεση σας, τα καιρικά φαινόμενα κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ο ρυθμός ανάβασης είναι καθαρά υποκειμενικό πράγμα, αλλά θα πρέπει να υπάρχει. Χωρίς ρυθμό, όταν μια στιγμή πάμε γρήγορα, μετά κόβουμε, μετά πάλι αλλάζουμε ταχύτητες, θα έρθει η στιγμή που θα φτάσουμε σε ένα σημείο και δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Επιπλέον, με το ρυθμό μπορούμε να κάνουμε μια στοιχειώδη διαχείριση δυνάμεων. Και αν δεν μας βολεύει ο συγκεκριμένος ρυθμός, τον αλλάζουμε! Καλές αναβάσεις
