Brevet Λάρισας – 200 χλμ

Ήταν ένα μπρεβέ που ήθελα να το τρέξω εδώ και χρόνια, αλλά όλο κάτι συνέβαινε και δεν συμμετείχα! Ένα μπρεβέ σωστή πρόκληση από πολλές απόψεις! Είχα ακούσει από φίλους συμποδηλάτες για την περίφημη ανάβαση της Καλλιπεύκης και τις πολύ δυνατές κλίσεις μέχρι τον Παλαιό Παντελεήμονα, οπότε έπρεπε να το δοκιμάσω κι εγώ!

Challenge accepted λοιπόν και άρχισε η γνωστή προετοιμασία με ενυδάτωση και υδατανθράκωση! Μαζί μου θα ερχόταν και ο πολύ καλός φίλος, Παύλος Λεωνίδης, ο «ναύαρχος» των μπρεβέ, το πλέον κατάλληλο άτομο για να συμποδηλατήσουμε σε κάτι τέτοια μπρεβέ «ειδικών αποστολών», όπως τα ονομάζω, λόγω του αυξημένου βαθμού δυσκολίας!

Εκκίνηση

Το πρωί στην πλατεία εκκίνησης συναντάμε παλιούς και νέους φίλους : τον Δημήτρη Καλτσά, που μου φέρνει το μετάλλιο από το 300άρι της Θάσου καθώς και την αίτηση εγγραφής του στον ΠΑΣΘ (καλώς ήρθες, φίλε, στον Σύλλογό μας), τον Στράτο Αλάγιαλη, αγχωμένο κάπως για τα «περιττά» κιλάκια του (λες και έχει ανάγκη ο γερόλυκος από μερικά γραμμάρια παραπάνω), τον Θοδωρή Γεωργόπουλο, με το τιμητικό jersey του 1400άρη, τα αδέρφια Κώστα και Γιάννη Καρακατσούλη, χαμογελαστοί όπως πάντα, τον Κώστα Ιστριλάτη, πάντα ετοιμοπόλεμο στα δύσκολα, τον Παναγιώτη Παναγή, γνωστό μαχητή από το φετινό 600άρι της Θεσσαλονίκης, τον Βασίλη Κουκογιώργο, ανερχόμενο αστέρι των μπρεβέ (διακρίνω ότι έχει μέλλον ο νεαρός, αν το συνεχίσει και δουλέψει συστηματικά) και άλλους! Μετά τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτός που φαινόμαστε ακόμα φρέσκοι και δροσεροί (τρομάρα μας), ξεκινάμε!

Στα πρώτα 40 χιλιόμετρα, μέχρι να αρχίσει η ανάβαση, υπάρχει gruppo compatto! Όλοι σχεδόν είμαστε μαζί, ένα μεγάλο γκρουπ, που κινείται με ταχύτητες πάνω από 30 σταθερά! Αυτό δεν το είχα ξαναδεί στα μπρεβέ που συμμετείχα ως τώρα! Μου θύμισε γκρουπάρισμα σε εύκολο ετάπ ευθείας κάποιου μεγάλου Γύρου! Ακόμα ο καιρός κρατάει και δεν κάνει ιδιαίτερη ζέστη. Μένω στο πίσω μέρος του γκρουπ ως «επιβάτης» και απολαμβάνω την βόλτα κουβεντιάζοντας με τους φίλους!

Πρώτη ανάβαση

Κάπου εκεί αρχίζουν τα σοβαρά, στο 40ο χιλιόμετρο περίπου, όπου μας περιμένει η πρώτη ανάβαση της ημέρας! Μια σκληρή ανάβαση 10 χιλιομέτρων με διψήφιες κλίσεις που έφταναν και στο 15%! Νιώθω καλά όμως και ζεστός, οπότε ανεβαίνω με τέμπο, βγάζοντας φωτός μάλιστα και έχοντας πάντα στο μυαλό μου την Καλλιπεύκη!

Κρατάω δυνάμεις για τα δυσκολότερα! Το τοπίο δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει ιδιαίτερα! Όχι πυκνή βλάστηση και φυσικά ούτε λόγος για λίγη σκιά από τα δέντρα! Από ψηλά φαίνεται η λίμνη στην απέραντη πεδιάδα και αυτό είναι και το μόνο αξιοσημείωτο από το όλο σκηνικό!

1ο Κοντρόλ

Με τα πολλά φτάνουμε στο 1ο κοντρόλ, στο Σκλήθρο, μαζί με τον Παύλο, τον Βασίλη και τον Θοδωρή. Καταφθάνουν και άλλοι συμπρεβετάδες και αφού σφραγίζουμε,  βγαίνουμε φωτός με θέα τα βουνά. Ευτυχώς υπάρχει μια βρύση με γάργαρο νερό και δροσιζόμαστε δεόντως! Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε και φτάνουμε στην παραλιακή ζώνη.

Κλασική και γνώριμη η εικόνα να δροσίζονται οι λουόμενοι και εμείς κάθιδροι να περνάμε δίπλα τους! Είναι στιγμές που θέλεις να αφήσεις το ποδήλατο στην άκρη και να ορμήσεις στην θάλασσα! Μακριά από εμάς όμως τέτοιες «πονηρές» σκέψεις καθώς έχουμε και μια μπρεβετοδουλειά να ολοκληρώσουμε! Κάποιες ανηφοροκατηφόρες που συναντάμε μάς ζορίζουν κάπως με τις σύντομες, αλλά απότομες κλίσεις τους!

Στα 124 χιλιόμετρα βρισκόμαστε στον Πλαταμώνα. Εκεί αποφασίζουμε να κάνουμε μια στάση για έναν παγωμένο εσπρέσο και να ανασυγκροτηθούμε για την πολύ δύσκολη ανάβαση που μας περιμένει! Παίρνω ένα τζελάκι και αλείφομαι με λάδι μαγνησίου για τις κράμπες. Προς το παρόν νιώθω πολύ καλά! Πιστεύω ότι έχω κάνει σωστή κατανομή δυνάμεων και είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τα καυτά 23 χιλιόμετρα ανάβασης μέχρι την Καλλιπεύκη!

Ζέστη και ανηφόρα!

Αρχίζουμε λοιπόν τον «γολγοθά» μας! Με το «καλημέρα» βγαίνοντας από τον Πλαταμώνα οι κλίσεις τσιμπάνε επικίνδυνα! Στο garmin έχει πρασινίσει η οθόνη από τα υψομετρικά! Είμαστε στο καταμεσήμερο και ο τόπος βράζει! Ούτε ένα ελαφρύ αεράκι μπας και ξεγελαστούμε λίγο και δροσιστούμε! Συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε και βλέπω μονίμως διψήφια νούμερα σταθερά! Το 10 μου φαίνεται νορμάλ και το 8 ευθεία, όταν είσαι στα «κόκκινα» και στο 15%!

Ο ιδρώτας κυλάει από το μέτωπο ποτάμι και προσπαθώ πάνω στο ζόρι μου να σκουπιστώ με τα γάντια και τα δάχτυλα! Οι μύγες και άλλα τινά ενοχλητικά ζωύφια με ζώνουν από παντού και κουνάω διαρκώς τα χέρια για να τα διώξω! Ρίχνω νερό σε κεφάλι και πόδια, για να ανακουφιστώ κάπως, αλλά το νερό εξατμίζεται στο λεπτό!

Όλα αυτά με αποσυντονίζουν και μου δαπανούν πολύτιμη ενέργεια! Προσπαθώ να καθαρίσω το μυαλό μου και να συνέλθω! Έχω ακόμα πολύ δρόμο και οι κλίσεις δεν λένε να πέσουν με τίποτα! Το μόνο παρήγορο είναι ότι εκείνες τις δύσκολες στιγμές έχω πόδια και πατάω όσο μπορώ, για να διώξω έστω και λίγα μέτρα από την συνολική διαδρομή μέχρι την κορυφή!

Παλαιός Παντελεήμονας

Πρέπει να φτάσω στον Παλαιό Παντελεήμονα και να κάνω μια παύση! Σφίγγω τα δόντια και φτάνω τελικά στην πολυπόθητη βρύση, στο χωριό! Βλέπω την κρήνη σαν όαση! Αρκετοί συμποδηλάτες δροσίζονται και είναι ξάπλα κάτω προσπαθώντας να συνέλθουν κάπως! Είμαι μούσκεμα από τον ιδρώτα και κατακόκκινος! Νιώθω να έχω πυρετό! Ορμώ στην βρύση και βάζω το κεφάλι μέσα στο νερό! Δεν ξέρω αν βγήκαν ατμοί, αλλά η αίσθηση της δροσιάς ήταν ανεπανάληπτη! Συνέρχομαι και απαθανατίζω την υπέροχη θέα με την φωτογραφική μου μηχανή!

Το γραφικό χωριουδάκι του Παλαιού Παντελεήμονα χτισμένο αμφιθεατρικά αγναντεύει τον θεσσαλικό κάμπο, σαν βιγλάτορας! Δεν θέλω όμως να καθυστερήσω πολύ, γιατί έχω ακόμα δρόμο μέχρι την Καλλιπεύκη και το κοντρόλ! Γεμίζω παγούρια, τρώω ένα ενεργειακό σνακ και κουμπώνω για το δεύτερο μέρος της ανάβασης! Οι φίλοι μου είναι πιο μπροστά από μένα – δεν ξέρω πόσο – και δεν θέλω να καθυστερήσουν πολύ στο κοντρόλ περιμένοντάς με!

Τελευταία ανάβαση

Μένουν περίπου 15 βασανιστικά χιλιόμετρα μέχρι την Καλλιπεύκη! Οι κλίσεις δεν είναι τόσο έντονες, αλλά δεν τις λες και μικρές! Υπάρχουν όμως μικρά «σκαλοπατάκια» για να πάρεις μερικές ανάσες και να ανεβάσεις και κανένα γρανάζι! Αυτό κάνω και εγώ και πατάω αρκετά δυνατά. Η κούραση όμως είναι συσσωρευμένη και η ζέστη αρκετή! Μικρές ριπές ανέμου δροσίζουν κάπως το πρόσωπό μου από τον ιδρώτα και τις δέχομαι με ανακούφιση!

Βλέπω την πινακίδα «Καλλιπεύκη 10»! Τότε συνειδητοποιώ ότι τόσην ώρα ανέβηκα μόνο 5 χιλιόμετρα! Κοιτάζω το garmin και αρχίζω να υπολογίζω τον χρόνο που μένει για να κλείσει το κοντρόλ! Μην πάθω καμιά πλάκα και πάει τζάμπα τόσος κόπος!

Πεταλάρω πιο δυνατά και … ξαφνικά τσίμπημα στους προσαγωγούς! Το γνωστό πλέον θέμα μου εδώ και λίγο καιρό! ΟΚ, το έχω ξαναδεί το έργο! Δεν θα το αφήσω να εξελιχθεί σε κράμπα! Με το πρώτο τσιμπηματάκι κατεβαίνω από το ποδήλατο, κάνω μαλάξεις με το λάδι μαγνησίου και περπατάω μερικά μέτρα για να ξεπιαστώ! Μετά από λίγο νιώθω καλύτερα και ξαναπεταλάρω! Ξανά τσίμπημα μετά από λίγο, ξανά το ίδιο εγώ! Περπάτημα, ξέπιασμα, ξαναπεταλάρισμα! Οι κλίσεις ευτυχώς έπεσαν και άρχισα να πεταλάρω πιο συντηρητικά!

2ο Κοντρόλ

Φτάνω στο 2ο κοντρόλ στην Καλλιπεύκη μια ώρα πριν κλείσει! Τελικά όχι μόνο πρόλαβα, αλλά είχα και περιθώρια! Φαίνεται ανέβαινα πιο γρήγορα από ό,τι νόμιζα, αν και η αίσθηση που είχα ήταν ότι πήγαινα αργά και ίσως προλάβαινα οριακά!

Εκεί με περιμένει ο Παύλος και ο Βασίλης! Σφραγίζω, τρώω ένα κρουασάν και μια μπανάνα που μου προσφέρουν τα παιδιά στο κοντρόλ και ξεκουράζομαι λίγο! Σωματικά είμαι καλά, αν και κάθιδρος! Τα πόδια μου τα νιώθω μεν κουρασμένα, όπως είναι φυσικό, αλλά όχι σε σημείο διάλυσης!

Οι τετρακέφαλοι αντέχουν… το μόνο που ανησυχώ είναι μην ξαναπιαστούν οι προσαγωγοί. Απομένουν 50 χιλιόμετρα ακόμα μέχρι τον τερματισμό, από τα οποία τα 30 είναι κατηφορικά. Θα το πάω συντηρητικά και δεν θα πατήσω πολύ, για τον «φόβο των Ιουδαίων»! Εξάλλου προλαβαίνω άνετα και δεν υπάρχει λόγος να ρισκάρω!

Κατάβαση

Αρχίζουμε την κατάβαση. Σταματώ για φωτός του τοπίου που κόβει την ανάσα! Ένα εκκλησάκι, ένα πέτρινο κιόσκι, ατελείωτα βουνά ολόγυρα και ο φιδίσιος δρόμος της καθόδου που οδηγεί στους Γόννους! Αρχίζει να πέφτει ο ήλιος και ο αέρας στο πρόσωπο καθώς κατεβαίνω είναι -αν μη τι άλλο- άκρως αναζωογονητικός!

Ενώνομαι με τον Παύλο που με περιμένει στους Γόννους, στην πλατεία. Ο Βασίλης είχε φύγει μόνος πριν λίγο. Απομένουν 30 επίπεδα χιλιόμετρα. Ο Παύλος πατάει γκάζια και φεύγει πιο μπροστά. Εγώ όμως δεν θέλω να κουράσω περισσότερο τα πόδια (προσαγωγοί γαρ) και μένω πιο πίσω.

Τερματισμός

Στα 20 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό παθαίνω λάστιχο! Παίρνω τηλέφωνο τον Παύλο που προηγείται και γυρίζει πίσω να με βοηθήσει να το αλλάξω γρήγορα, όπερ και εγένετο! Συνεχίζουμε ακάθεκτοι χωρίς άλλα απρόοπτα και τερματίζουμε άνετα εντός χρονικού ορίου.

Ακόμα ένα μπρεβέ ολοκληρώθηκε με επιτυχία! Ένα ομολογουμένως λίαν απαιτητικό μπρεβέ, λόγω των απότομων μαζεμένων υψομετρικών και της ζέστης του Σεπτέμβρη στον θεσσαλικό κάμπο! Έπρεπε όμως να το δοκιμάσω και δεν το μετάνιωσα παρά τις εγγενείς δυσκολίες!

Ευχαριστώ τους διοργανωτές για την άψογη διοργάνωση, την επαρκέστατη σήμανση των δρόμων με βελάκια και την άριστη εξυπηρέτηση στα κοντρόλς! Ευχαριστώ τους φίλους μου, Παύλο, Βασίλη και Θοδωρή για τα τόσα χιλιόμετρα που συμποδηλατήσαμε! Ήταν ένα γεμάτο weekend πέρα από το μπρεβέ, με περιηγήσεις στο νομό Πιερίας και μπανάκι στας κοσμικάς παραλίας! Γευτήκαμε και παραδοσιακά εδέσματα της περιοχής και «έδεσε το γλυκό»!

Επόμενος προορισμός η πάντα φιλόξενη Αλεξανδρούπολη και η «Γη των Θρακών» σε λίγες μέρες!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Check Also

PBP 2019 – Επιστροφή από την Βρέστη

Η επιστροφή – Ίδια controls, αντίστροφη φορά! Συνεχίζω μαζί με το γκρουπ και βγαίνουμε έξω…