Η Γη των Θρακών 2018 – 200 χλμ

Όταν ο πήχης τοποθετείται ψηλά και το εγχείρημα επιτυγχάνει, η συνέχεια είναι φυσικά γνωστή, αλλά και δύσκολη. Το επίπεδο πρέπει να διατηρηθεί.

Πριν ένα χρόνο, (9/9/2017), το brevet των 200 χιλιομέτρων «Γη των Θρακών» με διοργανώτρια την Ποδηλατική Ομάδα Αλεξανδρούπολης ήταν μία πανθομολογούμενη επιτυχία σε οργανωτικό επίπεδο, αλλά και μία ζεστή, φιλική και εντελώς παρεϊστικη ποδηλατική γιορτή, που ξεπέρασε κατά πολύ τα καθιερωμένα. Άνθρωποι με τους οποίους στις 8 το πρωί της μέρας εκείνης ανταλλάξαμε χειραψία γνωριμίας, το ίδιο βράδυ, μετά τον τερματισμό, τσουγκρίζαμε τα ποτήρια μας, σαν να ήμασταν κι όλας παλιοί φίλοι… Και ήμασταν !!!

Όσοι λάβαμε μέρος σε κείνη τη διαδρομή τότε, διηγηθήκαμε ενθουσιασμένοι στους φίλους το τι ζήσαμε, πιστεύοντας ότι φέτος θα επαναλαμβανόταν. Αλλά οι Θρακιώτες είχαν ήδη άλλη γνώμη… Είχαν βάλει το δικό τους στοίχημα να σηκώσουν τον πήχη ακόμα ψηλότερα. Και το κατάφεραν!!

Η δεύτερη «Γη των Θρακών», (200 χλμ – Bike Team Alexandroupolis), έφερε, με τη φήμη της πρώτης, 17 ποδήλατα από τη Μακεδονία στο Φάρο της Αλεξανδρούπολης στις 8.00 το πρωί του περασμένου Σαββάτου. (Ο αριθμός με κάθε επιφύλαξη, δεδομένου ότι τόσα μέτρησα προσωπικά).

Κατ’ αρχήν, σπεύδω να χαιρετήσω φίλους ποδηλάτες, που ήξερα πως μετά τη σφυρίχτρα δεν θα τους ξαναέβλεπα, διότι απλά θα εξαφανίζονταν μπροστά… Εύχομαι λοιπόν καλή διαδρομή στον Δημήτρη τον Καλτσά και τον Παύλο τον Λεωνίδη, στη Μάγδα, στον Τάσο, στον Πάνο. Συναντιόμαστε ξανά με μεγάλη χαρά με τα παιδιά του ΑΒΤ, που έχουμε να τους δούμε από τον περασμένο Μάη που μας τίμησαν με την παρουσία τους στο δικό μας brevet της Θεσσαλονίκης : Γιάννης και Παναγιώτης Βοσνίδης, Δήμος Παπαράδης, Γιάννης Τζαμπατζάκης, Γιάννης Τσιματσίδης και η παρέα τους. Ο χαλκέντερος ποδηλάτης και καλός φίλος από το Κιλκίς, Άγγελος Χιονίδης δίνει το παρόν και σ’ αυτό το brevet και χαίρομαι πολύ που τον βλέπω. Από την άλλη, ο ΠΑΣΘ δίνει το βροντερό του παρόν με 8 ποδηλάτες στην εκκίνηση. Χαίρομαι που βλέπω και τον «βουνίσιο» ποδηλάτη, τον Γιάννη τον Ορφανουδάκη από την Κομοτηνή.

Εκκίνηση

Διανομή καρτών, οι καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες και οι ακόμα πιο καθιερωμένες πλέον δηλώσεις στην κάμερα του Παναγιώτη του Παναγιωτίδη, κι αφού ο Παναγιώτης ο Βοσνίδης μας δώσει κάποιες επεξηγήσεις της διαδρομής, παίρνουμε εκκίνηση στις 8.00. Νίκος Δάκος, Παναγιώτης Παναγιωτίδης και ο Super randonneur για το 2018 Κώστας Φωτεινίδης, (ο οποίος και με κουβάλησε στην Αλεξανδρούπολη), είναι η παρέα με την οποία βγάλαμε μαζί ουσιαστικά σχεδόν όλη τη διαδρομή.

Περνάμε τη Νέα Χιλή στο 5ο χιλιόμετρο και τη Μάκρη στο 12ο. Θαλασσινές εισπνοές, λίγο πριν τις πρώτες ανηφόρες… Στρίβουμε βόρεια, περνάμε τα Δίκελλα και η πρώτη ανηφόρα μας αποζημιώνει με μια μαγευτική ορεινή θέα… Περνάμε έξω από τη Μέστη και στο 42ο χιλιόμετρο η πρώτη αναγκαία στάση στην Κρωβύλη. Παρακαλώ τον Κώστα για μια αναμνηστική φωτογραφία στο χωριό του αγαπημένου φίλου Κώστα Κουρμπαλιδη, όπου περάσαμε ένα μαγευτικό Πάσχα το μακρινό 2005.

1ο κοντρόλ

Κατευθυνόμαστε ξανά νότια και στο 49ο χιλιόμετρο σταματάμε στο πρώτο κοντρόλ. Μαρώνεια. Όπως και πέρσι, τα παιδιά του ΑΒΤ μας περιμένουν με πλήρες πρωινό και ανεφοδιασμό σε υγρά καύσιμα… Δήμος Παπαράδης και Γιάννης Βοσνίδης μας χαλούν λίγο το κέφι, ενημερώνοντας μας πως δεν θα τους ξαναδούμε στη διάρκεια της ημέρας, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.

Ξεκινάμε ξανά και κατεβαίνουμε πάλι προς τη θάλασσα. Λεύκες, Αλκυόνα, Κρυονέρι, Προφήτης Ηλίας, Αμπελάκια και στον Ίμερο αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα… Η αριστερή μανιβέλα του Κώστα αρχίζει να λασκάρει και αναγκαζόμαστε να σταματάμε πολύ συχνά, κάτι που βέβαια μας επιβαρύνει πολύ χρονικά…

Από την άλλη, ο Παναγιώτης αλλάζει τις σαμπρέλες τη μία μετά την άλλη, χωρίς όμως οριστική λύση στο πρόβλημα, μια και το σκάσιμο του αεροθαλάμου δεν οφείλεται σε κάτι που πάτησε, αλλά στο λάστιχο. Ο Παναγιώτης Βοσνίδης, πανταχού παρών με το φορτηγό υπόσχεται οριστικές λύσεις στην Κομοτηνή που απέχει πλέον μόνον 25 χιλιόμετρα. Περνάμε την Νέα Καλλίστη, ένα αμιγώς χριστιανικό χωριό και αμέσως μετά την Καλλίστη, αμιγώς μουσουλμανικό. Κάνω και την μίνι μου ξενάγηση στον Κώστα, αλλά το μυαλό του – φυσικά – βρίσκεται πάντα στο πρόβλημα, που βέβαια δεν έχει λυθεί.

Οκτώ χιλιόμετρα μετά το Μικρό Παλλάδιο, μπαίνουμε στην Παλαιά Εθνική οδό Νέας Καλλίστης – Κομοτηνής. «ΚΟΜΟΤΗΝΗ 14». Αναγκάζομαι να εγκαταλείψω την παρέα για λίγο, διότι υπάρχει λόγος σοβαρός… Δρομος φαρδύς, ευθύς, χωρίς ανωφέρεια. Ρίχνω την αλυσίδα στα βαριά και πατάω.

Σε λίγα λεπτά μπαίνω στην πόλη όπου έζησα τέσσερα χρόνια ως φοιτητής, από την πλευρά της αερογέφυρας, όπου πλέον το στηθαίο της κοσμεί ένα πολύ όμορφο γκράφιτι με το όνομά της. Έχω χρόνια να την επισκεφθώ, αλλά όχι 30. Η οδός Υψηλάντου με βγάζει, θέλω δε θέλω στη Βύρωνος. Κοντοστέκομαι για λίγο στον αριθμό 45, εκεί που κάποτε βρισκόταν η παλιά μονοκατοικία που έμενα. Το παραδοσιακό διώροφο με την αυλή, τον κήπο και τη βρυσούλα του, το χαγιάτι με τους βασιλικούς, δεν υπάρχει πια. Στη θέση του ένας λευκός πενταόροφος γίγαντας με διώχνει.

Απέναντι, τα παλιά κτήρια της Νομικής… Φύγε Γιαννάκο, πριν σε πάρουν τα ζουμιά… Αλλά πώς να γλυτώσω ;; Μπαίνω στην Νικολάου Ζωίδου. Άλλα κλάματα εδώ… Ο δρόμος που παίρναμε τα μεσημέρια μετά το Πανεπιστήμιο, για να καταλήξουμε στα «Ηλύσια» της κεντρικής πλατείας για καφέ. Φτάνω στην κεντρική πλατεία, που με περιμένει μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Ο Κώστας Κουρμπαλίδης μαζί με την Νατάσσα Βαφειάδου, δημοσιογράφο του «Παρατηρητή της Θράκης», που ενδιαφέρεται να μάθει και να μεταδώσει προς τα έξω, τι είναι επιτέλους αυτά τα Brevets. Σίγουρα, δεν είμαι ούτε ο καταλληλότερος, ούτε ο πιο έμπειρος να μιλήσω, αλλά εκείνη τη στιγμή ήμουν ο μόνος διαθέσιμος. Με μεγάλη χαρά απαντώ στις ερωτήσεις της, με όσες γνώσεις έχω πάνω σ’ αυτό που κάνουμε και φυσικά απολαμβάνω το ξάφνιασμα της, πάνω σε κάτι που πολλοί θεωρούν υπεράνθρωπο για μη αθλητές της ποδηλασίας.

2ο κοντρόλ

Αλλά έχουμε κι ένα κοντρόλ… Την ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε και φεύγω γρήγορα προς την έξοδο για Αλεξανδρούπολη, όπου και το κοντρόλ, απέναντι από το Νοσοκομείο. Εκεί ο Κώστας θα με κατσαδιάσει κανονικά, που τον εγκατέλειψα, αλλά θα ηρεμήσει, όταν ακούει την εξήγησή μου.

Ο καλός μας Παναγιώτης, πανταχού παρών, επισκευάζει πρόχειρα τον βραχίονα του Κώστα και ανακοινώνει αντικατάστασή του στο επόμενο κοντρόλ !! Επίσης προειδοποιεί να μη φάμε πολύ… Η Κίρκη είναι κοντά… Ο ουρανός, που ώρα τώρα μας απειλούσε, ανοίγει. Υπό βροχή, κουμπώνουμε ξανά και παίρνουμε τον επαρχιακό Κομοτηνής – Σαππών. Ο Κώστας δίπλα μου ξορκίζει τον καιρό και ο Νίκος με τον Παναγιώτη βάζουν αδιάβροχα. Το υγρό χώμα όμως ευωδιάζει και προσπαθώ να δω την καλή πλευρά του πράγματος. Ανηφόρα, βροχή και σε λίγο δυνατός αέρας…

Κατεβαίνουμε προς τις Σάππες, τις προσπερνάμε στο 140ο χιλιόμετρο και μπαίνουμε σιγά σιγά στην ανηφόρα της Συκορράχης. Περνάμε από το περσυνό κοντρόλ, όπου ο Παναγιώτης μας κατευθύνει να στρίψουμε και συνεχίζουμε την ανηφόρα.

3ο κοντρόλ

Μαγεία.. Δρόμος φαρδύς χωρίς κίνηση. Δάσος άγριο, που του δίνει μια ακόμα πιο μεγαλοπρεπή εικόνα η βροχή, που επιτέλους σταματά. 154ο χιλιόμετρο. Κίρκη – 3ο  κοντρόλ. Και τώρα…τρώμε !!! Σουβλάκια χοιρινά και κοτόπουλου, και κρέπες σοκολάτας και φυστικοβούτυρου ! Ενώ εμείς γεμίζουμε πρωτεΐνες, ο Παναγιώτης αλλάζει βραχίονα και μεσαία τριβή στον Κώστα και σε λίγο λάστιχο στον Παναγιώτη. Ο καλός Ποιμήν κοντά στο ποίμνιο!!!!

Τώρα….κατηφόρα ! Αλλά προσεκτικά στον βρεγμένο και γεμάτο χώματα δρόμο. Η παρέα αποκτά και δύο αντιπροσώπους του ωραίου φύλου, Έλσα και Γιώτα και πάμε πια για τον Άβαντα.

Σουρουπώνει. Γιλέκα και φώτα απαραιτήτως. Σε πολλά σημεία ο δρόμος είναι σκοτεινός και αρκετά επικίνδυνος. Ένα περιστατικό με σκυλιά, κοντά στον Άβαντα μας κάνει να αποφασίσουμε με τον Κώστα να μην αφήσουμε μόνη τη Γιώτα πίσω. Έχουν απομείνει περίπου 20 χιλιόμετρα διαδρομής και περίπου 1,5 ώρα μέχρι τη λήξη του χρονικού ορίου. Χαλαρά…

Μόλις δέκα χιλιόμετρα πριν μπούμε στην πόλη, δύο τελευταίες χούφτες σταφύλι από τον καλό μας Παναγιώτη (έφαγα ένα κιλό σουλτανίνα συνολικά), σπρώχνει τα πόδια μας μπροστά. Ο Κώστας προπορεύεται και αποφασίζω να κάτσω «σκούπα».

Τερματισμός

Σε λίγο το μπροστινό μου φανάρι με εγκαταλείπει και τη στιγμή που ετοιμάζομαι να φέξω το δρόμο με τον φακό του κινητού, δύο προβολείς πίσω μου κάνουν τη νύχτα μέρα ! Ο Παναγιώτης μας προσπερνάει με το φορτηγάκι για πολλοστή φορά και μπαίνουμε πια στην πόλη.

Τερματισμός στο Φάρο της Αλεξανδρούπολης με τη Γιώτα να ολοκληρώνει με επιτυχία το πρώτο της 200άρι !! (Προσωπικά συγχαρητήρια !!! ). Όσο για μένα, για άλλη μια φορά «έκλεισα την πόρτα» ενός μπρεβέ πίσω μου, αυτή τη φορά 15’ περίπου πριν τη λήξη.

Ευχαριστίες

Θερμές ευχαριστίες και συγχαρητήρια στους διοργανωτές. Δεν θα πω δικά μου εδώ. Θα δανειστώ δυο εκφράσεις φίλων. Του μεν Παναγιώτη, που μίλησε για την «αλήθεια στο πρόσωπο, το μεράκι και την αγάπη, όταν προσφέρεις» και του Νίκου που είπε για τον Παναγιώτη Βοσνίδη : « Είναι σίγουρα ένας, ή έχει και δίδυμο αδελφό;».

Ευχαριστώ τον Γιάννη Βοσνίδη, το Δήμο, τον Γιάννη Τζαμπατζάκη, τον ψήστη της Κίρκης Γιάννη Τσιματσίδη, που με τη γυναίκα του και όλα τα κορίτσια μας περιποιήθηκαν στο τελευταίο κοντρόλ, αλλά και για τις φωτογραφίες που μου έστειλε, και όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του ΑΒΤ ! Την Έλσα που τις έκλεψα μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες τοπίων, και φυσικά τους φίλους που βγάλαμε μαζί τη διαδρομή. Τέλος , ξεχωριστές ευχαριστίες στον Κώστα Κουρμπαλίδη, τη δημοσιογράφο Νατάσσα Βαφειάδου για την υπομονή της, και φυσικά δυο τεράστιες ευχαριστίες στον Νίκο που, όπως πάντα μερίμνησε για τη μεταφορά των ποδηλάτων και τον Κώστα Φωτεινίδη που για άλλη μια φορά το πήγαμε μαζί.

Με τους τσακωμούς μας, τις φωνές μας, και τα ωραία μας ! Σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου… Και του χρόνου Alexandroupolis Bike Team !

Κι αν φτάσατε την ανάγνωση ως εδώ, τι να πω, ευχαριστώ και σας. Χαρά στην υπομονή σας….

  • Brevet Θεσσαλονίκης – 200 χλμ

    Brevet Θεσσαλονίκης – 200 χλμ Μετά από δυο διαδοχικά DNF, (Ελευσίνα – Κατακολο…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Check Also

Brevet Θεσσαλονίκης – 200 χλμ

Brevet Θεσσαλονίκης – 200 χλμ Μετά από δυο διαδοχικά DNF, (Ελευσίνα – Κατακολο…