Share on Facebook Share on Twitter Brevet Αλεξανδρούπολης – Η Γη των Θρακών 200 χλμ Ολοκληρώνοντας τον Απρίλιο το μπρεβέ του Εθνικού Αλεξανδρούπολης, έδωσα την υπόσχεση στους φίλους μου ότι θα επανέλθω στην ακριτική Αλεξανδρούπολη τον Σεπτέμβριο. Μετά τα μπάνια του λαού, αυτή την φορά για το μπρεβέ του Alexandroupolis Bike Team με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο «Γη των Θρακών»! Ρύθμισα λοιπόν το επαγγελματικό και μπρεβετιάρικο πρόγραμμά μου έτσι, ώστε να τηρήσω την υπόσχεση αυτή! Πράγματι, μετά το πολύ καυτό και απαιτητικό μπρεβέ της Λάρισας, ήθελα να «σβήσω» με ένα λιγότερο απαιτητικό και άκρως φιλικό μπρεβέ. Ένα μπρεβέ με 2000 υψομετρικά και … άφθονο φαγοπότι με καλούς φίλους, ως είθισται στις επισκέψεις μας στον όμορφο Έβρο! Παρασκευή – άφιξη Ο εξοπλισμός ήταν έτοιμος από το προηγούμενο μπρεβέ μερικές μέρες πριν. Φορτώνω το αμάξι με τα απαραίτητα και αμέσως μετά τα μαθήματα της Παρασκευής, φεύγω σφαίρα για να προλάβω την βραδινή μάζωξη! Άφιξη, τακτοποίηση στο ξενοδοχείο, φρεσκάρισμα και επειγόντως ένα δυνατό απογευματινό εσπρέσο στο όρθιο! Από μπροστά μου περνάνε τρεις γνώριμες φυσιογνωμίες: ο Αλέξης Εμμανουηλίδης, ο υιός Μανώλης και ο «έτερος Καππαδόκης», Δημήτρης Καλτσάς! Φιλιά, αγκαλιές, πειράγματα και κουβεντούλα μέχρι το meeting point που ήταν σε γνωστό café-bar της πόλης. Εκεί είχε στηθεί ένα σωστό πάρτι από τους διοργανωτές! Μεγάλα τραπέζια ενωμένα και γύρω τους παλιοί και νέοι μπρεβετάδες να συζητάνε, να γελάνε, να αστειεύονται! Βλέπω ξανά μετά από μερικούς μήνες τους πολύ καλούς μου φίλους και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό! Ντοκιμαντέρ και ψητά Ο πρόεδρος του Alexandroupolis Bike Team και αυτοκράτορας των πουλερικών (τύφλα να έχουν τα KFC), Δήμος Παπαράδης, με το πλατύ χαμόγελο, μάς υποδέχεται και μάς μοιράζει τις καρτούλες. Μαζί και ο Νίκος Νεγιάννης, που κόβει αποδείξεις εν ριπή οφθαλμού! Ο ισόβιος ψήστης, ο απόλυτος δικτάτορας της τσίκνας, ο Καίσαρας των κοψιδιών, ο φόβος και τρόμος κάθε τετράποδου πρωτεϊνούχου πλάσματος, ο special one (Μουρίνιο) Γιάννης Τσιματσίδης, μου αναλύει -τι άλλο- τα προσεχή σατανικά του τσικνοσχέδια! Προβλέπω μεγάλο χαμό στην Σαμοθράκη σε μερικές μέρες! Ο Γιάννης Τζαμπαζάκης, πάντα πειραχτήρι, κάνει αστεία με όλους! Λίγο αργότερα καταφθάνουν από Θεσσαλονίκη οι φίλοι Κώστας Καϊτατζής και Κώστας Ζήκου, αμφότεροι μέλη του ΠΑΣΘ και ενώνονται μαζί μας! Επικρατεί το αδιαχώρητο καθώς στην παρέα προστίθενται και άλλοι συμποδηλάτες! Μας ενημερώνουν ότι ο μπουφές με το σπαγγέτι είναι έτοιμος, οπότε φαντάζεστε τι επακολούθησε! Τα φώτα χαμηλώνουν και αρχίζει η προβολή του ντοκιμαντέρ «Brevet PBP», το οποίο είχα ξαναδεί με την μπρεβετοπαρέα μου πρόπερσι! Τώρα όμως είναι διαφορετικά… κάπως τουλάχιστον… Τώρα έχουμε γλυκαθεί και στο πίσω μέρος του μυαλού υπάρχει πάντα κρυφή η σκέψη… έρχεται το 2019 και το επόμενο Paris-Brest-Paris είναι ο διακαής μου πόθος! Ίδωμεν… έχουμε ακόμα 2 χρόνια δουλειάς και βελτίωσης μπροστά μας! Είχα δίπλα μου στο τραπέζι και τον Δημήτρη Καλτσά, που το έχει τρέξει, να μας αναλύει τις λεπτομέρειες της διαδρομής και να μας φουντώνει ακόμα περισσότερο! Ωραίο το συναίσθημα να βλέπεις σε βίντεο μια τέτοια -σχεδόν θρυλική- διαδρομή που έχεις διανύσει και να αναγνωρίζεις τοποθεσίες και πρόσωπα! Με τα πολλά και ευχάριστα πέρασε η ώρα και έπρεπε να ξεκουραστούμε κάπως για την επόμενη μέρα! Σάββατο – Πρωινή μάζωξη Το πρωί του Σαββάτου είμαστε από στις 7:30 μπροστά στον Φάρο. Καλημερίζω σύσσωμο το AXD Bike Team στην γραμματεία! Τον Δήμο, τον Νίκο, τα αδέρφια Βοσνίδη, Γιάννη και Παναγιώτη. Συνομιλώ με τον Άγγελο, τον Γιάννη Στεφανίδη και τον Νίκο Δάκο από Θεσσαλονίκη, τον Γιάννη Αντωνιάδη, που έφτασε στην Αλεξανδρούπολη το πρωί, τον Στράτο Αλάγιαλη και άλλους φίλους! Ένα μικρό, αλλά αρκετά σημαντικό απρόοπτο συνέβη στον φίλο μου, τον Κώστα Ζήκου, καθώς δεν έφερε τα σωστά spd για τα πετάλια του και ο άνθρωπος αναγκάζεται να ξεκινήσει το μπρεβέ με … σαγιονάρες!! Αρχίζουμε τις απαραίτητες φωτός με τον Αλέξη και Μανώλη Εμμανουηλίδη, τον Δημήτρη Καλτσά και τον Χρήστο Κυριακίδη, που θα τρέξει μαζί μας ένα μόνο τμήμα της διαδρομής! Μια πολύ όμορφη παρουσία κοσμεί το μπρεβέ: Η Πέννυ Δαμιανίδου, η ακούραστη φωτογράφος που απαθανατίζει τους πάντες και τα πάντα! Στις 8 ο φωνακλάς της παρέας, Γιάννης Βοσνίδης, με φωνή που δονεί το σύμπαν και κάνει τις νοικοκυρές από τις απέναντι πολυκατοικίες να ανοίγουν τα στόρια και να πετάγονται έντρομες έξω, μάς ενημερώνει για μια μικρή αλλαγή σε ένα σημείο της διαδρομής και δίνει το ελεύθερο να ξεκινήσουμε συνοδεία αστυνομίας! Εκκίνηση Αρχίζω γκρουπαρισμένος με τους καλούς μου φίλους, Χρήστο Πανταζή, Αλέξη και Μανώλη Εμμανουηλίδη και Χρήστο Κυριακίδη. Ο Μανώλης φεύγει μόνος του αρκετά μπροστά με δυνατό ρυθμό! Περίεργο καθώς είναι το πρώτο του μπρεβέ και ακόμα δεν έχουμε καν ζεσταθεί! Ο Κώστας με διαβεβαιώνει ότι μπορεί να συνεχίσει με τις σαγιονάρες του (αλλά και τις ποδηλατικές του κάλτσες – στιλιστικά θα μπορούσε να φορέσει τις γνωστές άσπρες κάλτσες, για να δείχνει ολοκληρωμένα ως Γερμανός τουρίστας… χαχα)! Από τις πρώτες ανηφορίτσες πάντως διαπιστώνω ότι πατάει καλά, οπότε λογικά δεν θα έχει πρόβλημα! Δίπλα του πάντα ο Κώστας Καϊτατζής, ο γερόλυκος των μπρεβέ, ανεβαίνει με το δικό του τέμπο! Ο ένας προσέχει τον άλλο! Τους αφήνω λοιπόν να τα «λένε» μαζί με τον Χρήστο Κυριακίδη και πιάνω κι εγώ το δικό μου ανηφορίστικο τέμπο! Αισθάνομαι αρκετά καλά τα πόδια μου, παρά την μεγάλη επιβάρυνση μερικές μέρες πριν στο δύσκολο μπρεβέ της Λάρισας (αυτός ο Παντελεήμονας και η Καλλιπεύκη μάς έχουν στοιχειώσει, αλλά τώρα που τα ανέβηκα μια φορά σίγουρα θα τα ξανανέβω κάποια στιγμή αργότερα)! Φτάνω μπροστά τον Χρήστο Πανταζή και συνεχίζουμε μαζί μέχρι και τον τερματισμό! 1ο Κοντρόλ Στο 46ο χιλιόμετρο είναι το 1ο control στην Μαρώνεια. Εκεί μας σφραγίζει ο Δήμος. Στην παρέα βρίσκονται επίσης ο Νίκος, η Πέννυ και άλλοι που πίνουν τον ελληνικό τους σε δροσερό περιβάλλον! Πίνουμε κρύο νεράκι από το γεμάτο παγάκια βαρέλι, τρώμε την μπανανούλα και την μπάρα μας και συνεχίζουμε. Εξάλλου είναι ακόμα νωρίς! Κατηφορίζουμε προς τα παράλια. Ο Δήμος μού λέει ότι εκεί κάπου θα περάσουμε από τα πασίγνωστα «βυζάκια της Μαρώνειας», μια σειρά από συνεχόμενες ανηφοροκατηφόρες! Ο παραλληλισμός είναι προφανής! Χαχαχα… Θαυμάζω το υπέροχο τοπίο και την ήρεμη θάλασσα περνώντας από τα χωριά Πλατανίτη και Αλκυώνα. 2ο Κοντρόλ Αφήνουμε τα παράλια και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε προς την ενδοχώρα. Περνάμε τον Ίμερο, την Ξυλαγανή, την Εργάνη, την Βέννα, τον Αετόλοφο, το Βέλκιο, το Χαμηλό και φτάνουμε στην Συκοράχη που είναι και το 2ο control στα 107ο χιλιόμετρο. Πλέον η διαδρομή μας είναι αρκετά ανηφορική και σε συνδυασμό με την ζέστη μάς καταπονεί κάπως. Εκεί μάς σφραγίζει ο Γιάννης. Αναζητούμε δροσιά στην παρακείμενη βρύση, τρώμε το φανταστικό σάντουιτς με κοτόπουλο by Paparadis, μια μπανανούλα και μια ενεργειακή μπάρα. Ξεκουραζόμαστε λίγο και γεμίζουμε τα παγούρια για να ξεκινήσουμε το δυσκολότερο σημείο του μπρεβέ, την ανάβαση στο Ρετζάκι. Ο Μανώλης έχει εγκαταλείψει δυστυχώς την διαδρομή και βρίσκεται στο αμάξι-σκούπα του Παναγιώτη Βοσνίδη, που ακούραστος έρχεται συχνά πυκνά δίπλα μας και μας ρωτάει αν όλα είναι καλά! Στο μικρό βανάκι του έχει στήσει ένα σωστό μανάβικο με μπανάνες, σύκα, δαμάσκηνα και κρύα νερά με πάγο παρακαλώ, για γέμισμα των παγουριών μας! Πραγματικά απίστευτος! Μαθαίνω ότι εκτός του Μανώλη εγκατέλειψε και ο πατέρας του, ο Άλεξ, λόγω στομαχικών διαταραχών! Στην παρέα μας έχει ενωθεί και ο Βασίλης Καραμπατσάκης, ο Νίκος Μόσχου και ο Χρήστος Σισμάνης. Ανάβαση Ξεκινάμε λοιπόν την ανάβαση για το περίφημο Ρετζάκι! Ένα ειρωνικό μειδίαμα σκάει στα χείλη μου, μόλις στρίβουμε δεξιά για το Ρετζάκι, καθώς μού ξυπνάνε όχι τόσο ευχάριστες αναμνήσεις πριν λίγα χρόνια, που είχα ξαναπεράσει από εκεί και όχι ευθεία προς Κίρκη (ήταν τότε που ακυρωθήκαμε 8 από τα 20 άτομα και ακούσαμε και το ανεκδιήγητο -έχει γίνει πια ανέκδοτο μεταξύ μας- : «…στα μπρεβέ πάμε ΠΑΝΤΑ ευθεία!») Ας μην επεκταθώ περαιτέρω και συγχυστώ! Αρκετά ζόρικο το πρώτο τμήμα της ανηφόρας με αρκετή κλίση, αλλά όχι κάτι το φοβερό! Ο δρόμος είναι σωστή λεωφόρος με καλής ποιότητας άσφαλτο και διαγραμμίσεις και το ποδήλατο ρολάρει άψογα βρίσκοντας ελάχιστη αντίσταση! Νιώθω καλά και ανεβαίνω με ευχαρίστηση θαυμάζοντας το υπέροχο καταπράσινο τοπίο. Παρά την ζέστη τα δέντρα σχηματίζουν σε πολλά σημεία τμήματα σκιάς και ανακουφιζόμαστε! Προς το παρόν δεν φυσάει. Ανεβαίνω συντηρητικά πάντως με αρκετές στροφές και χωρίς πολλή πίεση υπό τον φόβο των προσαγωγών! Φτάνει όλη η ομάδα στην κορυφή, παίρνουμε μια ανάσα και αρχίζουμε την κατάβαση! 3ο Κοντρόλ Ο κόντρα αέρας είναι ευεργετικός στα κάθιδρα πρόσωπά μας! Περνάμε τον Άβαντα, το Δωρικό, την Άνθεια, τον Λουτρό και ανεβαίνουμε προς Πυλαία και το 3ο control. Εκεί μας υποδέχονται ο Άγγελος και η Δέσποινα, που είναι όλο χαμόγελα! Μας σφραγίζουν και μας κερνάνε το γνωστό πια σάντουιτς με κοτόπουλο, μπάρες καθώς και μπισκοτάκι με μερέντα για επίγευση! Είμαστε στο 167ο χιλιόμετρο και απέχουμε λίγο από το τερματισμό. Μετά τις απαραίτητες φωτός ανεφοδιαζόμαστε και ξεκινάμε για τα τελευταία επίπεδα χιλιόμετρα της διαδρομής. Κατηφορίζουμε για Φέρες και από εκεί για Μοναστηράκι και μετά απομένει μια απέραντη ευθεία μέχρι τον Φάρο! Τότε είναι που αρχίζει να φυσάει πλάγιος άνεμος προερχόμενος από την θάλασσα στα αριστερά μας και μάς δημιουργεί προβλήματα! Γκρουπαριζόμαστε και προσπαθούμε να κρατήσουμε έναν σταθερό ρυθμό ο ένας πίσω από τον άλλο! Ο άνεμος γυρίζει σε κόντρα και δεν μπορούμε να πιάσουμε μεγάλη ταχύτητα. Δεν το πατάω πάντως και πολύ καθώς δεν υπάρχει λόγος να τρέχω και θέλω να ξεκουράσω κάπως τα πόδια μου από την συσσωρευμένη καταπόνηση των τελευταίων εβδομάδων! Εξάλλου ο ήλιος ακόμα δεν έχει δύσει και έχουμε μεγάλο περιθώριο μέχρι την λήξη του ορίου! Τερματισμός Φτάνουμε λοιπόν στον τερματισμό στον Φάρο και βγαίνουμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτός! Αλληλοσυγχαιρόμαστε με τον Χρήστο, τον Βασίλη, τον Νίκο και τον έτερο Χρήστο για την πολύ καλή παρεούλα που κάναμε, και καθόμαστε σε παρακείμενη καφετέρια για έναν παγωμένο φρέντο ως επιβράβευση! Αργότερα καταφθάνουν και οι γερόλυκοι Κώστας Καϊτατζής και Κώστας Ζήκου. Ο τελευταίος τελικά ολοκλήρωσε το μπρεβέ με τις σαγιοναρίτσες του και του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια γι’ αυτό! Το βράδυ όλοι μαζί το γλεντήσαμε με την καρδιά μας σε γνωστή ταβέρνα της περιοχής, όπου έγινε μια σωστή πρωτεϊνική ακολασία! Οι διοργανωτές πάντα μάς κακομαθαίνουν (και το ευχαριστιόμαστε!). Επίλογος Συνοψίζοντας, το μπρεβέ «Γη των Θρακών» ήταν στην ουσία μια διήμερη ποδηλατική γιορτή! Πέρα από την διαδρομή, που είναι πανέμορφη και προσιτή σε νέους μπρεβετάδες, το μπρεβέ καθαυτό έχει αναχθεί σε μια υπέροχη ποδηλατική μάζωξη! Δυο μέρες με συζητήσεις, προβολή του PBP, γνωριμία με νέα άτομα και φυσικά μπόλικο φαγητό! Παρόμοια φιλοσοφία έχω κι εγώ καθώς και ο Σύλλογός μου, ο ΠΑΣΘ, για την διοργάνωση ενός μπρεβέ: Να είναι μια γιορτή ποδηλασίας πρωτίστως, ένα πολύχρωμο πανηγύρι! Να έρθουν νέοι συμποδηλάτες και να δοκιμάσουν την μαγεία μιας διαδρομής μεγάλων αποστάσεων! Να κάνουμε νέους φίλους! Να κουβεντιάσουμε πάνω στο αντικείμενο που λατρεύουμε και μας ενώνει, το ποδήλατο! Θέλω να ευχαριστήσω όλο το Alexandroupolis Bike Team και όλους, όσοι βοήθησαν, για να υλοποιηθεί αυτό το εγχείρημα! Τα πάντα ήταν άψογα! Η Αλεξανδρούπολη είναι μια πόλη που μου ταιριάζει και πάντα περνάω υπέροχα δίπλα στους καλούς φίλους που έχω αποκτήσει εκεί! Ό,τι και να πω είναι λίγο και δεν αποτυπώνει επαρκώς την ζεστασιά και την φιλοξενία των παιδιών του ακριτικού Έβρου! Πρέπει να το ζήσει από κοντά κανείς για να το καταλάβει! Ανανεώνω το ραντεβού μου του χρόνου, γεροί να είμαστε, ίσως και νωρίτερα… υπάρχουν «εκπλήξεις» και σχέδια… περισσότερα προσεχώς!
