Μεταφορά δύναμης – Αποφεύγοντας τον πόνο

Αν και η άνεση της σέλας και του τιμονιού είναι ζωτικής σημασίας για να απολαμβάνουμε τις προπονήσεις μας, πιο σημαντική είναι η μεταφορά δύναμης, μεταξύ του ποδιού και του πεντάλ.

Μόνο έτσι μεταφέρεται η ενέργεια από το σώμα μας στην άσφαλτο.

‘Εχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες σχετικά με τον τραυματισμό του λαιμού, των χεριών, των γλουτών και των γόνατων που σχετίζονται με το σχεδιασμό του τιμονιού και τη ρύθμιση της σέλας,

Ωστόσο, υπάρχουν ελάχιστα επιστημονικά στοιχεία για τα τραύματα των ποδιών που προκύπτουν από το ποδήλατο και ειδικότερα, την επαφή πεντάλ-ποδιού.

Ευτυχώς, Αυστραλοί επιστήμονες διενήργησαν μια μελέτη για να προσδιορίσουν τους τυπικούς τύπους τραυματισμών που υπέστησαν οι ποδηλάτες.

Η επιστήμη

Στη μελέτη, οι ερευνητές πρότειναν να απαντήσουν σε τέσσερις ερωτήσεις σχετικά με τα τραύματα ποδιών που αντιμετωπίζουν οι αθλητές;

1) Ποια είναι η κατανομή της ηλικίας, του φύλου, της χρήσης επαφής πεντάλ-ποδιού και των αποστάσεων που πραγματοποιούνται, μεταξύ των αθλητών που αντιμετωπίζουν πόνο στα πόδια;

2) Ποιος είναι ο τύπος πόνου και σε ποια περιοχή του ποδιού αντιμετωπίζεται συνήθως;

3) Ποιες τεχνικές χρησιμοποιούν οι αθλητές για να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν τον πόνο των ποδιών;

4) Υπάρχουν σημαντικές ομάδες αναβατών που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πόνου των ποδιών, από άλλες ομάδες;

Η έρευνα

Για να γίνει αυτό, χρησιμοποιήθηκε μια ηλεκτρονική έρευνα για τη συλλογή πληροφοριών από ποδηλάτες στη Νότιο Αυστραλία, κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου 2010.

Οι ποδηλάτες κλήθηκαν να συμμετάσχουν και να ολοκληρώσουν την έρευνα εάν:

• Ποδηλατούσαν ένα μη στάσιμο ποδήλατο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα

• Ποδηλατούσαν για τουλάχιστον μία συνεχή ώρα και

• Ήταν τουλάχιστον 18 ετών

Τα 397 άτομα της μελέτης προέρχονταν από την Bike SA (το κύριο αντιπροσωπευτικό σώμα για τους ποδηλάτες της Νότιας Αυστραλίας), από το Mega Bike (ένα μεγάλο κατάστημα ποδηλάτων στην Αδελαϊδα) και από το προσωπικό και τους μαθητές της Σχολής Επιστημών Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Αυστραλίας.

Οι ποδηλάτες κλήθηκαν να παράσχουν πληροφορίες σχετικά με το επίπεδο ποδηλατικής συμμετοχής τους, τη χρησιμοποιούμενη επαφή πεντάλ-ποδιού (κλιπάκια/χωρίς) και τους τύπους πόνου που υπέστησαν στα πόδια.

Με λίγα λόγια

Πρώτο συμπέρασμα, ήταν ότι περισσότεροι από τους μισούς ποδηλάτες (53,9%) ανέφεραν πόνο στο πόδι ενώ ποδηλατούσαν.

Δεύτερο συμπέρασμα, η εμπρός περιοχή του ποδιού ήταν περισσότερο επηρεασμένη από πόνο (61% των αναφορών για πόνο στο πόδι), ενώ οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι τα νύχια, τα δάχτυλα των ποδιών και τα μετατάρσια ήταν ιδιαίτερες προβληματικές περιοχές.

Οι ποδηλάτες συνήθως περιέγραψαν τον πόνο ως «κάψιμο» και/ή «μούδιασμα».

Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι αντιμετώπισης αυτού του είδους πόνου περιελάμβαναν διακοπή κατά τη διάρκεια της βόλτας, απομάκρυνση παπουτσιών, περπάτημα και μασάζ / τέντωμα του ποδιού.

Όσον αφορά τον κίνδυνο, οι ποδηλάτες που χρησιμοποιούσαν μια προσαρμοσμένη επαφή πεντάλ-ποδιού (δηλαδή κουμπωτά πεντάλ) είχαν 2,6 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από πόνο στα πόδια, από όσους δεν είχαν.

Επίσης, υπήρξε συσχέτιση με τους μεγαλύτερους ποδηλάτες. Αυτοί που ήταν κάτω των 26 ετών, ήταν λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από πόνο στα πόδια από εκείνους άνω των 26 ετών.

Και λοιπόν?

Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει πόσο συχνός είναι ο πόνος στα πόδια μεταξύ των αναβατών.

Το γεγονός ότι τα κουμπωτά πεντάλ αυξάνουν τον κίνδυνο πόνου δεν αποτελεί έκπληξη.

Μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι αυτοί οι τύποι παπουτσιών έχουν την τάση να δημιουργούν πελματικές πιέσεις, οι οποίες με τη σειρά τους μπορεί να είναι επιζήμιες για την ακεραιότητα του νεύρου και της παροχής αίματος στην περιοχή αυτή.

Συνολικά, τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι ο σχεδιασμός και η επιλογή του κατάλληλου ποδηλατικού παπουτσιού, είναι εξίσου σημαντική με τις επιλογές σέλας και τιμονιού.

Αν φυσικά θέλουμε να προπονούμαστε χωρίς να πονάμε στα πόδια μας ( από τα πεντάλ μας)…