Share on Facebook Share on Twitter Η Κυριακή είναι πάντα μια πολύ δύσκολη μέρα στη σέλα για όλους μας. Πάτημα, ένταση και πόνος! Κατά τη διάρκεια μιας ημέρας όπως αυτή, αλλάζουμε πολλές φορές διάθεση, από τον ενθουσιασμό στην εξάντληση. Ανταλλάσουμε μερικές κουβέντες με τους φίλους μας και καμιά φορά ένας μικρός φιλικός ανταγωνισμός έρχεται στο παιχνίδι. Υπάρχουν μέρες που νοιώθουμε δυνατοί, και άλλες μέρες που πρέπει να κολλάμε σε ρόδες, για να μένουμε μαζί με τους υπόλοιπους. Ποιος είναι όμως ο ιδανικός «ποδηλατικός» μας φίλος; Ακολουθούν τα περισσότερα χαρακτηριστικά ενός καλού ποδηλατικού φίλου: Είναι αξιόπιστος και εμφανίζεται στην ώρα του Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να χρειάζεται να περιμένουμε διαρκώς για κάποιον, ιδιαίτερα τα κρύα πρωινά του χειμώνα. Ακόμα χειρότερο είναι κάποιος που δεσμεύεται σε μια προπόνηση, μόνο για να το ακυρώσει το προηγούμενο βράδυ (σας θυμίζει κάποιον;). Αν ξέρουμε ότι πάντα υπάρχει κάποιος που μας περιμένει, μας κάνει πιο συνεπής στην δική μας προπόνηση και μας «αναγκάζει» να βγαίνουμε πιο συχνά. Μας ανέχεται ακόμα και όταν είμαστε κουρασμένοι, μετά από μια δύσκολη μέρα στη σέλα Προπόνηση = Πόνος. ‘Άλλες φορές είναι ανεκτός, άλλες φορές όχι. Όταν δεν έχουμε «πόδια», είναι χρήσιμο να έχουμε έναν έμπειρο φίλο, που θα μας κινητοποιεί, όπου χρειάζεται. Ένας καλός φίλος, καταλαβαίνει ώστε να μην παίρνει προσωπικά την άσχημη διάθεση μας και ξέρει πότε θα χρειάζεται να μιλάει και πότε η σιωπή είναι χρυσός. Μας προκαλεί Ένας καλός «ποδηλατικός» φίλος, είναι κατά προτίμηση κάποιος στο επίπεδο μας, ή ίσως ελαφρώς πιο καλύτερος από εμάς. Αυτό μας επιτρέπει να μην εφησυχάζουμε μαζί του, και έτσι σταθερά να βελτιωνόμαστε. Θέλουμε κάποιον που μας προκαλεί και δεν μας επιτρέπει να πηγαίνουμε απλά στο ρυθμό μας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο, από λίγο υγιή ανταγωνισμό για να βγάλει τον καλύτερο εαυτό μας. Μας δανείζει μια σαμπρέλα ή ένα τζελάκι, όταν το χρειαζόμαστε Μια και έχουμε κάνει εκατοντάδες χιλιόμετρα μαζί, ξέρει πότε χρειαζόμαστε να φάμε, προτού πεινάσουμε (και φυσικά το ίδιο γνωρίζουμε γι’ αυτόν). Αν χρειαστεί, θα μας δώσει ένα από τα τζελάκια του ή κάποια άλλη τροφή. Υπάρχει μια άτυπη συμφωνία ότι θα επιστρέψουμε την χειρονομία του, στην επόμενη προπόνηση μας. Ένας καλός φίλος θα το κάνει αυτό χωρίς δισταγμό, καθώς ξέρει πώς νοιώθουμε όταν πεινάμε. Το ίδιο ισχύει και για μια εφεδρική σαμπρέλα, όταν έχουμε λάστιχο. Έχει παρόμοιους προπονητικούς στόχους με εμάς Είναι κάτι λογικό, αλλιώς δεν μπορούμε να βγαίνουμε συνέχεια προπονήσεις μαζί του. Επίσης είναι χρήσιμο, για να μπορούμε να ελέγχουμε την πρόοδο μας σε σχέση με τον φίλου μας και ανάλογα να προσαρμοζόμαστε. Κρατάει το εγώ μας σε έλεγχο Ως γνωστόν, εμείς οι ποδηλάτες συχνά/πυκνά νομίζουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος καλύτερος από εμάς. Ο καλός ποδηλατικός φίλος, μας δίνει πάντα αντικειμενικά τη γνώμη του, χωρίς να χαϊδεύει αυτιά (ακόμα κι αν τερμάτισε πριν από εμάς στον προηγούμενο αγώνα). Έτσι ξέρουμε ότι αυτό που θα μας πει, πραγματικά ισχύει. Γελάει με τα άσχημα αστεία μας Δεν έχει να κάνει τόσο με την προσωπικότητα μας, όσο με την καλή παρέα. Η καλή παρέα, συγχωρεί τα πάντα! Έχει μηχανικές γνώσεις Αυτό βέβαια είναι σχετικά σπάνιο, γιατί οι περισσότεροι από εμάς απλά ξέρουμε να καβαλάμε τα ποδήλατα μας δυνατά. Αλλά αν τύχει και ο ποδηλατικός μας φίλος, γνωρίζει από συντηρήσεις και αξεσουάρ, τότε είμαστε πολύ τυχεροί! Μοιράζεται το ίδιο πάθος με εμάς Αλλιώς οι σκληρές προπονήσεις, δεν θα ήταν τόσο σκληρές… Μετά την άνοιξη, όταν τα προπονητικά χιλιόμετρα αυξάνονται, ο ένας κινητοποιεί τον άλλον και μαζί καταφέρνουμε πάντα να κάνουμε δυνατές προπονήσεις. Αυτό είναι και το νόημα άλλωστε, η προπονητική «υπέρβαση»… Επίλογος Από την στιγμή που βγαίνουμε με το ποδήλατο μας, όχι για να βολτάρουμε, αλλά γιατί ακολουθούμε ένα προπονητικό πλάνο, χρειαζόμαστε ακόμα έναν τουλάχιστον (καλύτερα αρκετούς ακόμα), που να καταλαβαίνουν την «τρέλα» μας. Αν μπορέσουμε να τους ανακαλύψουμε και να μας ανακαλύψουν, είμαστε τυχεροί!
