Share on Facebook Share on Twitter Αν θέλουμε να πιέζουμε σκληρά πάνω στο ποδήλατο, τότε θα πρέπει να αντέχουμε μεγάλο ποσοστό πόνου. Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την ανοχή του πόνου, πρέπει να προπονηθούμε σε αυτό, όπως σε οποιαδήποτε άλλη δεξιότητα. Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικούς τρόπους για να προπονήσουμε στον πόνο το μυαλό και το σώμα μας: Συμμετέχουμε σε πολλούς αγώνες Ο μεγαλύτερος πόνος που θα συναντήσουμε στο ποδήλατο, θα είναι πιθανότατα σε έναν αγώνα. Τότε είναι που οι ανταγωνιστές μας και η ατμόσφαιρα ενός αγώνα θα μας σπρώξουν να τα δώσουμε όλα. Επομένως, αν θέλουμε το σώμα μας να συνηθίσει τα επίπεδα του πόνου του αγώνα, απλά πρέπει να συμμετέχουμε σε αρκετούς αγώνες. Επιλέγουμε μικρούς αγώνες που οδηγούν στον αγώνα-στόχο της σεζόν και έτσι θα νιώσουμε πιο άνετα με το συναίσθημα του να πιέζουμε σκληρά όλη τη μέρα. Κάνουμε διαλλειματικές προπονήσεις Μπορούμε να φτάσουμε σε υψηλά επίπεδα πόνου στην προπόνηση επίσης, κάνοντας διαλλειματικές. Οι προπονήσεις αυτές γίνονται για να βελτιώσουμε το VO2 max και την μέγιστη δύναμη που παράγουμε, αλλά μια ωραία «παρενέργεια» είναι ότι η αντοχή στον πόνο θα αυξηθεί πάρα πολύ. Απλά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να είμαστε ξεκούραστοι για αυτού του είδους τις προπονήσεις. Μπορούμε να αυξήσουμε την ανοχή στον πόνο, μόνο όταν είμαστε συναισθηματικά και σωματικά ξεκούραστοι. Αν είμαστε κουρασμένοι και χωρίς αποθέματα δύναμης, θα δούμε ότι σε μια τέτοια προπόνηση η ανοχή στον πόνο θα είναι στην πραγματικότητα χαμηλότερη από το συνηθισμένο. Συμμετέχουμε σε γκρουπ Ένας άλλος πολύ καλός τρόπος για να πιέσουμε τον εαυτό μας και να προσομοιώσετε τις συνθήκες της μέρας του αγώνα, είναι να συμμετέχουμε τακτικά σε γκρουπ. Ποδηλατώντας με το γκρουπ, μας παρακινεί να αντέξουμε τον πόνο. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με το επίπεδο του πόνου, αλλά και με την σκέψη του να μείνουμε πίσω. Έτσι, όταν κάποιος ανεβάσει το τέμπο, είναι πολύ πιο πιθανό να το ανεβάσουμε κι’ εμείς, ακόμα κι αν ήδη πονάμε. Περιμένουμε τον πόνο Ο πόνος δεν είναι μόνο ένα σωματικό συναίσθημα – περιέχει επίσης ένα τεράστιο ψυχολογικό συστατικό. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον πόνο μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στο πόσο καλά τον διαχειριζόμαστε. Η επιστήμη δείχνει -και πολλοί αθλητές θα επιβεβαιώσουν- ότι είναι καλύτερο να ετοιμαζόμαστε για το χειρότερο σενάριο. Είναι καλύτερο, από το να πάμε σε έναν αγώνα και να πιστεύουμε ότι δεν θα υποφέρουμε. Μας βοηθά να σκεφτόμαστε σκόπιμα τον πόνο που θα επακολουθήσει. Μπορούμε επίσης να έχουμε (κάνουμε) κάποιο τελετουργικό στο οποίο δεχόμαστε νοητικά το χειρότερο δυνατό πόνο. Με τους παραπάνω τρόπους, η ανοχή του πόνου μας θα επηρεαστεί θετικά. Διαλογισμός Όλη αυτή η πρακτική βοηθά, αλλά όταν έρθει ο πόνος, ο εγκέφαλός μας θα ξεκινήσει γρήγορα την «επανάσταση». Σκέψεις να εγκαταλείψουμε ή να κόψουμε ταχύτητα, η αρνητικότητα, η έλλειψη κινήτρων είναι πολύ συνηθισμένες. Σε αυτό βοηθά στο να έχουμε εκπαιδεύσει σωστά το μυαλό μας. Ο διαλογισμός είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για αυτό. Μας διδάσκει πώς να είμαστε παθητικός παρατηρητής των σκέψεών μας και των σωματικών μας αισθήσεων, το οποίο ισχύει και για τον πόνο. Δοκιμάστε μια εφαρμογή διαλογισμού, όπως HeadSpace ή Calm, για να ξεκινήσετε, αν δεν το έχετε κάνει ποτέ.
