Φέτος διοργανώνω για 2η φορά την εκδήλωση Epic Rides, ουσιαστικά έναν αγώνα χωρίς υποστήριξη, που αποτελείται από 3 διαδρομές: Greyhound 120, Greek Shepherd 200 & Alaskan Malamute 500, όπου και τα νούμερα αντιπροσωπεύουν το μήκος της διαδρομής σε χλμ.

Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα για όλους, να πραγματοποιήσω μία από τις  διαδρομές του 2ου αγώνα, συγκεκριμένα την πιο δύσκολη από άποψη υψομετρικών.

Έτσι λοιπόν, ετοίμασα το ποδήλατο με τις ανάλογες τσάντες την προηγούμενη μέρα, και το επόμενο πρωί στις 8:45 εκκινούσα από το Νέο Πάρκο Φλώρινας, εκεί δηλαδή που θα γίνει η κανονική εκκίνηση του αγώνα.

Εκκίνηση

Ο καιρός ήταν κανονικά καλοκαιρινός, με θερμοκρασίες λίγο πάνω από 20 C. Έφτασα στη Βεύη και ξεκίνησα την ανάβαση για την Κέλλη (970 μ). Αυτή ήταν φυσικά μια απλή προθέρμανση, σε σχέση με την ανάβαση στον Άγιο Αθανάσιο (1180 μ.) που ακολουθούσε. Γι’ αυτό και ανέβαινα όσο πιο χαλαρά μπορούσα.

Στο κατέβασμα από Κέλλη, στην γνωστή στάνη, έπεσα σε ενέδρα από ένα κοπάδι σκυλιά. Και όταν λέμε κοπάδι, εννοούμε πάνω από 10 (!).

Με έφτασαν εύκολα από την γειτονική πλαγιά, καθώς δεν σκόπευα να χαλάσω δυνάμεις για να ξεφύγω. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν μείνεις ψύχραιμος και τους πετάξεις νερό στις μουσούδες κάνουν πίσω. Σε αυτήν την περίπτωση, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε γιατί είχαν περισσότερο θάρρος – και υπερτερούσαν αριθμητικά!

Η μόνη επιλογή – που πάντα ξέρω ότι λειτουργεί – ήταν να ξεκουμπώσω, να σταματήσω απότομα, και να διεκδικήσω το χώρο μου αμίλητος. Αμέσως απομακρύνθηκαν, φτιάχνοντας μια περίμετρο 2 μέτρων γύρω μου. Ξεκίνησα και πάλι μαζεύτηκαν πίσω μου. Ξανακατέβηκα από το ποδήλατο ενώ στο μεταξύ, ο βοσκός είχε φτάσει κοντά μας και τους φώναζε. Έτσι σιγά σιγά, κατάφερα να απομακρυνθώ.

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Ακολούθησε η απότομη κατάβαση προς το επίπεδο της λίμνης Βεγορίτιδας, με μερικές ανωφέρειες. Εδώ θέλει προσοχή, γιατί οι κλίσεις είναι μεγάλες, το ποδήλατο εύκολα ξεπερνά τα 60 χ.α.ω., και η άσφαλτος είναι γεμάτη λακκούβες. Με λίγη παραπάνω προσοχή, το θέαμα σε αποζημιώνει.

Άγιος Αθανάσιος

Μισή ώρα αργότερα στρίβω προς Άγιο Αθανάσιο. Η πρώτη (ομαλή ανηφόρα) συνοδεύεται από τις φωνές των εργατών μέσα στις ατελείωτες αράδες από ροδακινιές, που καλύπτουν τον κάμπο.

Η ζέστη πλέον είχε αρχίσει να γίνεται ενοχλητική, ενώ φτάνω στην (μοναδική) ευθεία, που οδηγεί στην πιο δύσκολη ανάβαση της Δυτικής Μακεδονίας: Συνολικά, 6.5 χλμ με μέση κλίση στο 10%, ενώ το τελευταίο χιλιόμετρο έχει μέση κλίση 13% με μέγιστη 20%!

Χτυπάω το τζελάκι, προσεύχομαι για δυνάμεις και ξεκινώ. Η ανάβαση ξεκινά γλυκά με 7-8% και μετά από λίγο αρχίζουν τα σκληρά διψήφια. Το πρόβλημα εδώ, εκτός από τις μεγάλες κλίσεις, είναι ότι δεν υπάρχει μέρος για ανάσες. Οι κλίσεις είναι συνεχόμενες, αναγκάζεσαι αν δεν θες να πατάς με ό,τι έχεις, να ανεβαίνεις γράφοντας οκτάρια.

Χωρίς να θέλω, κοιτάω τη θερμοκρασία και βλέπω 35 C. «Ωχ» λέω από μέσα μου και συνεχίζω…

Τα δεύτερα σκυλιά

Στην μέση της ανάβασης και ενώ ανεβαίνω με ρυθμό προσκυνητή στο Άγιο Όρος, ακούω πάλι σκυλιά από τα αριστερά μου. «Γαμώτο, δεν πρόκειται να σταματήσω με τίποτα» μονολογώ και περιμένω καρτερικά να εμφανιστούν.

Εμφανίζονται 4-5 και έρχονται πάνω μου γαβγίζοντας. Περιμένω, με περικυκλώσουν, αλλά τα βλέπω λίγο ράθυμα.. Τους πετάω νερό με το παγούρι, χάνουν τον βηματισμό και τον ενθουσιασμό τους.

Εκείνη τη στιγμή, σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται ο τσοπάνος με την γκλίτσα παραμάσχαλα και πετάει το παροιμιώδες «Παλικαρ’ κείνο το τσιπακ’ δεν το’ χεις;» «Όχι ρε φίλε» απαντάω απολογητικά και κοντεύουν να με πιάσουν τα γέλια.

Στο πάνω μέρος, όπου ο δρόμος μου συναντιέται με το δρόμο από Ζέρβη, αποφασίζω να σταματήσω στο μοναδικό δέντρο με ίσκιο. Βρίσκω το δέντρο αλλά ο ίσκιος είναι με έκπτωση, γιατί το δέντρο είναι ξεραμένο. Μαζεύω δυνάμεις, σκέφτομαι τις φονικές φουρκέτες και ξεκινώ.

Στρίβω προς Άγιο, το τελευταίο χιλιόμετρο «…και το πιο φαρμακερό» σκέφτομαι.

Το κεφάλι κάτω και συνεχίζω. Στην τελευταία φουρκέτα, σχεδόν μυρίζω το νερό από την πηγή, αλλά είμαι ορθοπέταλο με 34Χ32 και ίσα που δεν πέφτω… 20% γαρ!

Χωρίς να το καταλάβω φτάνω εμπρός στο πάρκινγκ και σταματώ στον πεζόδρομο. Πώς τα κατάφερα δεν ξέρω, αλλά τα κατάφερα! Συνέχεια πιο κάτω στην πηγή, για ξεκούραση και ανασυγκρότηση. Νιώθω σαν να πάτησα το Έβερεστ.

Όταν ξεκουράζομαι αρκετά, ξεκινώ την μεγάλη κατηφόρα. Δεύτερη φουρκέτα και λακκούβες και το τσαντάκι τιμονιού ξεκολλά από τη βάση του. Το κυνηγάω καμιά 20ρια μέτρα. Αποτέλεσμα: Τα τρόφιμα λειωμένα… Συνεχίζουμε.

Στο δρόμο για Έδεσσα

Η διαδρομή που επέλεξα έχει τα μέγιστα υψομετρικά, οπότε δεν χρησιμοποιώ την κατάβαση προς Άρνισσα. Κατεβαίνω μέχρι την 1η  διασταύρωση και συνεχίζω προς Ζέρβη. Δρόμος καλός, αλλά στενός, απότομος και με κρυμμένες στροφές. Θέλει πολύ προσοχή.

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Περνάω τη Ζέρβη και ατενίζω στο βάθος την λίμνη Βεγορίτιδα. Σταματώ αναγκαστικά για μια πανοραμική και συνεχίζω προς Παναγίτσα. Μπαίνω στο χωριό, κατεβαίνω τον πεζόδρομο με τα τσίπουρα και ψάχνω το δρόμο για το Νησί, ένα χωριουδάκι πριν την Έδεσσα.

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Η διαδρομή μέσα στον κάμπο, χωρίς κάτι ιδιαίτερο. Κερασιές ώριμες παντού, εργάτες, φωνές και σκέφτομαι τον Γιωργάκη από τη Φλαμουριά, που αν ήταν μαζί μας, θα βρισκόταν κάπου εκεί κάτω τώρα μαζεύοντας τα κεράσια του. Άδικη ζωή…

Μυστική αποκατάσταση

Τελικά βγαίνω στο δρόμο για Έδεσσα, περνάω τον Άγρα και κατηφορίζω μέσα στην ζέστη. Μπαίνω Έδεσσα και μυρίζω ήδη τον καφέ μου. Παρκάρω στη γνωστή καφετέρια κάτω από τον τεράστιο πλάτανο και απλώνω την πραμάτεια μου από τα τσαντάκια.

Σειρά έχει η «μυστική» αποκατάσταση. Πετάγομαι στο διπλανό περίπτερο και επιστρέφω…

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Έχω ήδη 4.5 ώρες από την εκκίνηση και έχω καλύψει 80 χλμ, «…αλλά τα πιο δύσκολα» σκέφτομαι.

Χαζεύω, πίνω το διπλό εσπρέσο και σε μισή ώρα είμαι πίσω στη σέλα και βγαίνω από Έδεσσα. Αρχίζει η ανάβαση για Άγρα, στην ουσία περιμένω εκείνα τα 10-12% στο τέλος πριν το χωριό, ενώ η θερμοκρασία σταθερά στους 32-33 C.

Περνάω τον Άγρα και ως εκ θαύματος, έχω πλάτη τον άνεμο! Αρχίζω να ανεβάζω ταχύτητες και να κρατάω σταθερά, ενώ νιώθω την αφυδάτωση να πλησιάζει.

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Σταματώ στην άκρη του δρόμου και προσέχω ένα εκκλησάκι. Πλησιάζω και διαβάζω την αφιέρωση. Κουνάω το κεφάλι μου, νιώθω ακόμα πιο ζωντανός και συνεχίζω…

Αναγκαστική στάση

Μετά από καμία ώρα, βλέπω την πινακίδα για Πύργους. Βγαίνω από την Π.Ο. Έδεσσας – Φλώρινας και στρίβω αριστερά. Από εκεί ξεκινά ο τελευταίος μεγάλος λόφος πριν την Πτολεμαΐδα. Το αρχικό σχέδιο να συνεχίσω εγκαταλείπεται και σταματώ σε κοντινή καφετέρια. Ξεκούραση, ενυδάτωση και συνεχίζουμε.

Ο λόφος βγαίνει απροβλημάτιστα και αρχίζω να κατηφορίζω περνώντας τα χωριά της διαδρομής. Λίγο αργότερα, σταματώ στο Cross Café που θα είναι και το τελευταίο κοντρόλ της διαδρομής. Η ώρα 17:30. Έχω μπόλικο χρόνο για τον καφέ μου.

Η μεγάλη επιστροφή

Μια ώρα μετά βγαίνω από Πτολεμαΐδα με τον άνεμο – κλασσικά – κόντρα. Δεν παραπονιέμαι, είμαι στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και πιάνω ένα καλό τέμπο.

Μετά την ΔΕΗ στο Φιλώτα, βλέπω ότι έχω πόδια και ανεβάζω ρυθμό. Μένουν ακόμα 40 χλμ για τον τερματισμό. Η Αλεξία με παίρνει τηλέφωνο γιατί στη Φλώρινα γίνεται χαλασμός από βροχή. «Τουλάχιστον θα δροσιστούμε», σκέφτομαι και συνεχίζω.

Greek Shepherd 200 2020 – X treme Mode

Κατηφορίζω το λόφο και μπαίνω στο παλιό δρόμο για Φλώρινα, έξω από Αμύνταιο. Με περιμένει ο λόφος του Κλειδιού. Ο λόφος ξεκινά και τα πόδια με εκπλήσσουν, γιατί πάνε μια χαρά!

Ο λόφος τελειώνει μια χαρά, σταματάω για τον τελευταίο ανεφοδιασμό. Όμως ούτε μπουκιά δεν καταλαβαίνει, μόνο νερό. Αρχίζουν τα τελευταία 25 χλμ και μερικές ψιχάλες προαναγγέλλουν τη βροχή.

Ξεκινά η ευθεία μετά τη Βεύη και πατάω πλέον δυνατά. Νιώθω καλά, τα πόδια δεν γαλακτώνουν με τίποτα και αρχίζω να κερδίζω χρόνο, δουλεύοντας στα 35-37 χ.α.ω. Τρέλα! Κάπου στο ενδιάμεσο αρχίζει η βροχή, που μετά τόση ζέστη περισσότερο ευλογία είναι πάρα πρόβλημα!

Τερματισμός

Με το τελευταίο φως πίσω από τα βουνά, μπαίνω πλέον στη Φλώρινα, το ρολόι γράφει 20:30 και έχω προλάβει το δειλινό.

Σταματώ, κλείνω τα χρονόμετρα και κοιτάζω στο πάρκο χωρίς ακόμα να μπορώ να επεξεργαστώ τι καταγράφουν τα μάτια μου. Το σώμα μου είναι εκεί, αλλά το μυαλό μου ακόμα ταξιδεύει…

Δίνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου και η μέρα μου περνάει σαν ταινία μπροστά μου. Ακατόρθωτες αναβάσεις, επικίνδυνες καταβάσεις, ζέστη και υγρασία, πόνος και επιμονή, λύπη και αναμνήσεις, ανακούφιση, ταχύτητα, ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Όλα αυτά που σου λένε ότι είσαι ακόμα ζωντανός!

Καλές βόλτες εκεί έξω…

Μερικά στατιστικά:

  • 193 χλμ με 2590 μ., θετικά υψομετρικά
  • Χρόνος στη σέλα 9 ώρες, συνολικός χρόνος 11:40 ώρες.
  • Υδροδοσία περίπου 5 λίτρα νερό (μαζί με ηλεκτρολύτες) + 2 coca cola + 2 espresso
  • Τροφοδοσία 1 gel, 2 μπανάνες, 2 τοστ, 2 μαντολάτα, 1 παστέλι 1 σακουλάκι αλατισμένα σνακ
  • Ενέργεια 130 w μέσο όρο και 4700 θερμίδες.
  • Greyhound 120 2024 – Αλλαγές

    Το Greyhound 120 αποτελεί μέρος της διοργάνωσης Epic Rides, της μοναδικής διοργάνωσης στην…
  • Trans Pyrenees No3 - Βίντεο

    Trans Pyrenees No3 – Βίντεο

    Κάθε χρόνο, η ιστορία του να διασχίζεις τα Πυρηναία, να κυλάς με την μεταβλητότητα του κλί…
  • Epic Rides #2 2024 – Παρουσίαση

    Η ποδηλατική εκδήλωση Epic Rides δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 2019, θέλοντας να καλύψει…
  • Alaskan Malamute 400 2024 – Η μεγάλη περιπέτεια

    Alaskan Malamute 400 2024 – Η μεγάλη περιπέτεια

    Όλη η προπόνηση του φετινού καλοκαιριού, είχε ως στόχο αυτήν τη διαδρομή των 400 χλμ. Το π…
  • Greek Shepherd 200 2024 – Πρόλογος

    Greek Shepherd 200 2024 – Πρόλογος

    Αυτήν την Κυριακή είχε έρθει η ώρα για την πραγματοποίηση του Greek Shepherd 200, ουσιαστι…
  • Greyhound 120 2024 – Πρόλογος

    Greyhound 120 2024 – Πρόλογος

    Την προηγούμενη Κυριακή έκανα μια προπόνηση 120 χλμ με προορισμό την Πτολεμαΐδα. Η προπόνη…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Check Also

Alaskan Malamute 400 2024 – Η μεγάλη περιπέτεια

Όλη η προπόνηση του φετινού καλοκαιριού, είχε ως στόχο αυτήν τη διαδρομή των 400 χλμ. Το π…