Share on Facebook Share on Twitter Πώς έμοιαζε η διατροφή στο Tour de France πριν φτάσουν στη σκηνή οι σεφ, οι διατροφολόγοι και οι επώνυμοι; Γιατί οι αθλητές έπιναν μπύρα και σαμπάνια; Γιατί οργάνωσαν πικνίκ στην πορεία; Ας κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Αρχές 1900: Οποιαδήποτε τροφή έκανε Η διατροφή δεν ήταν το επίκεντρο των αθλητών στα πρώτα χρόνια του Tour. Ο πρώτος νικητής του Tour, Maurice Garin, φέρεται να έτρωγε σε μπαρ και έπινε από σιντριβάνια στην διάρκεια της διαδρομής. Ο πρωταθλητής του 1903 θυμήθηκε να καταναλώνει τα ακόλουθα είδη σε έναν αγώνα 24 ωρών: 45 κοτολέτες, 19 λίτρα ζεστή σοκολάτα, 8 μαγειρεμένα αυγά, 7 λίτρα τσάι, 5 λίτρα ταπιόκα, 2 κιλά ρύζι, πολύ δυνατό κόκκινο κρασί, καφέ , σαμπάνια και στρείδια. 1900-1960: Το αλκοόλ ως αθλητικό ποτό Ήταν συνηθισμένο να πίνουν αλκοόλ, ενώ έπαιρναν μέρος σε αγώνες ποδηλασίας αντοχής μέχρι τη δεκαετία του 1960. Οι αθλητές έπιναν διάφορα ποτά, από μπύρα μέχρι κρασί έως σαμπάνια, τόσο για ενυδάτωση όσο και, σύμφωνα με πληροφορίες, για να διασκεδάσουν περισσότερο σε αυτά τα μεγάλα, εξαντλητικά εταπ. Όλοι θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι τη δεκαετία του 1970 για τα κατάλληλα αθλητικά ποτά να αντικαταστήσουν τα αλκοολούχα ποτά της εποχής τους. Δεκαετία 1910: Απολαύστε ένα πικνίκ Το Tour de France στις αρχές της δεκαετίας του 1910 δεν είχε σταθμούς σίτισης ή ειδικούς για να βοηθήσει τους αθλητές στην τροφοδοσία. Οι τελευταίοι σταμάτησαν κατά μήκος του δρόμου για να ανεφοδιάσουν, συνήθως χωρίς εξωτερική βοήθεια. Αυτό βέβαια θα οδηγούσε στον αποκλεισμό τους, στη σύγχρονη εποχή της ποδηλασίας. Οι πλουσιότεροι ποδηλάτες έβαζαν τους μπάτλερ τους να κάνουν πικνίκ στους δρόμους κάπου στη μέση του εταπ – αν μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Η επιλογή του φαγητού βασιζόταν κυρίως στο “ό, τι σας γεμίζει γρηγορότερα”. Στη Γαλλία, αυτό σήμαινε παραδοσιακά ψωμί και ζυμαρικά. Δεκαετία 1920: Τα πρώτα musettes Την περίοδο του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, καταγράφηκε η πρώτη χρήση τσαντών (musettes) στην ποδηλασία. Οι τσάντες για ποδηλάτες έμοιαζαν περίπου με αυτές που χρησιμοποιούσαν τα στρατιωτικά στρατεύματα στον 1ο και 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επέτρεπαν στους ποδηλάτες να πάρουν όλα τα σνακ που χρειάζονταν χωρίς να χρειαστεί να κατεβούν από το ποδήλατο. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, αν και το περιεχόμενο των musettes έχει αλλάξει δραματικά. Η δεκαετία του 1920 είναι επίσης γνωστή για τους ποδηλάτες που κάπνιζαν τσιγάρα, υποτίθεται για να «ανοίγουν τους πνεύμονες» πριν από μεγάλες αναβάσεις. Ευτυχώς, αυτή η παράδοση δεν άντεξε στο χρόνο. Δεκαετία 1930: Η άνοδος της διατροφής Ήταν στη δεκαετία του 1930 που οι αθλητές του Tour de France άρχισαν να θεωρούν τη διατροφή ως κάτι σημαντικό για τους αγώνες τους. Οι συντάκτες μιας μελέτης του 1997 με τίτλο “Search for the Competitive Edge: A History of Dietary Fads and Supplements” έγραψαν αυτό: «Μέχρι το 1939, οι ποδηλάτες του Tour de France – όσοι βρίσκονταν στο μπροστινό μέρος του πελοτόν – φέρεται να είχαν καλύτερη απόδοση μετά τη λήψη συμπληρωμάτων βιταμινών». 1930-1960: Οι ποδηλατικές ομάδες ιδρύονται Οι διοργανωτές του Tour de France εισήγαγαν τις εθνικές ομάδες το 1930 και οι ομάδες που είχαν χορηγούς, επιτρέπονταν από το 1962. Αυτό επέφερε επίσης αλλαγή στη διατροφή. Η εποχή του «μοναχικού» αθλητή είχε χαθεί ανεπιστρεπτί. Οι αθλητές έτρωγαν πρωϊνό και δείπνο ως ομάδα σε ξενοδοχεία κατά μήκος της διαδρομής. Οι περισσότεροι αθλητές περίμεναν ακόμη και μετά τα πρώτα 100 χιλιόμετρα του αγώνα, πριν φάνε φαγητό από τα musettes. Αλλά η διατροφή αυξήθηκε σε σημασία από εκείνο το σημείο και μετά. Θα ρίξουμε μια ματιά σε αυτό στο επόμενο άρθρο μας, που καλύπτει τη μεταπολεμική εποχή του Tour de France.
