Share on Facebook Share on Twitter Πότε άρχισαν οι ποδηλάτες να «φορτώνουν» υδατάνθρακες; Πότε χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τα ενεργειακά τζελ και τα ποτά; Πώς άλλαξαν οι διατροφικές συνήθειες στο Tour de France, όταν οι ομάδες άρχισαν να προσλαμβάνουν σεφ για να μαγειρεύουν για τους αθλητές τους; Ας ρίξουμε μια ματιά στην εξέλιξη της ποδηλατικής διατροφής από τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα. Παρόλο που η διατροφή άρχισε να γίνεται πιο σημαντική στη μεταπολεμική εποχή, οι αθλητές εξακολουθούσαν να έχουν πολλές παράξενες συνήθειες. Ο Eddy Merckx μίλησε για το πόσο σημαντικό ήταν το κρέας τότε. «Τρώγαμε στις 6:30 ή στις 7:00 το πρωί, πριν τον αγώνα. Πρώτα ένα μικρό πρωινό με το τυρί και το ζαμπόν και μετά μπριζόλες. Ήταν φρικτό, αλλά ξέρετε, έπρεπε να τρώγαμε μπριζόλες για να είμαστε δυνατοί. Ήταν απολύτως τρελό. Και σούπα, ίσως λίγο ψάρι το βράδυ, μετά ζυμαρικά με μπριζόλα». Ευτυχώς, αρκετές βασικές εφευρέσεις και ανακαλύψεις άλλαξαν την τροχιά της εκλεκτής ποδηλατικής διατροφής τα επόμενα χρόνια. 1965: Gatorade Το Gatorade εφευρέθηκε το 1965 και άλλαξε για πάντα την αθλητική διατροφή. Οι αθλητές αντοχής αντιμετώπιζαν προβλήματα όταν έχαναν πολύ νάτριο μέσω του ιδρώτα. Το Gatorade, ένα ποτό ηλεκτρολύτη πλούσιο σε νάτριο, ήταν εκεί για να λύσει αυτό το πρόβλημα στο Tour. 1967: Υδατάνθρακες Ο επιστήμονας Gunvar Ahlborg θεωρείται ότι διατύπωσε την έννοια της «φόρτωσης υδατανθράκων» στο έγγραφό του το 1967. Δημοσίευσε αρκετές μελέτες που προωθούσαν την ανάγκη για υδατάνθρακες πριν και κατά τη διάρκεια της άσκησης. Αυτό προκάλεσε μια σταδιακή αλλαγή στην ποδηλατική διατροφή. Η συνθήκη άρχισε να αλλάζει από δίαιτες με υψηλό ζωικό λίπος κρέας σε δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες. Όταν έφτασε η δεκαετία του 1980, οι αθλητές άρχισαν να απομακρύνονται από το πραγματικό φαγητό και να προτιμούν συσκευασμένες ενεργειακές μπάρες και αθλητικά ποτά. Ξαφνικά, κυριαρχούσαν υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη και αντιοξειδωτικά. Οι κατασκευαστές προσπαθούσαν να απομονώσουν και να συσκευάσουν αυτά τα θρεπτικά συστατικά σε βολικά, γρήγορα απορροφήσιμα, τεχνικά προϊόντα διατροφής. 1985: Καφεΐνη Γύρω στο 1985, η καφεΐνη καθιερώθηκε ως εργογονικό βοήθημα. Η κατανάλωση καφέ πριν τον αγώνα έγινε πολύ συνηθισμένη. Σήμερα, ο καφές παραμένει μία από τις ελάχιστες νόμιμες ουσίες που επηρεάζει θετικά την απόδοση. 1987: Αθλητικά τζελ Τα αθλητικά τζελ εφευρέθηκαν για να βοηθήσουν τους αθλητές να πάρουν περισσότερους υδατάνθρακες, χωρίς πεπτικά προβλήματα. Υποτίθεται ότι το πρώτο τζελ λεγόταν Leppin Sports Squeezy. Ακολούθησε σύντομα το Power Bar και πολλά άλλα. Στη δεκαετία του 1990 αυτά τα τζελ θεωρούνταν ήδη απαραίτητα. 1988: Οι αθλητές κατανάλωναν υπερβολικές θερμίδες την ημέρα Το 1988, δημοσιεύτηκε μια μελέτη στο International Journal of Sports Medicine που μελέτησε 5 αθλητές του Tour de France του 1988. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, οι αναβάτες κατανάλωναν περίπου 5.900 kcal την ημέρα, έπιναν 6,7 λίτρα υγρού και το 61% της διατροφής τους αποτελούνταν από υδατάνθρακες. Κατανάλωναν κατά μέσο όρο 94 γραμμάρια υδατανθράκων ανά ώρα ενώ αγωνίζονταν. Αυτοί οι αριθμοί είναι αρκετά κοντά σε αυτό που αποτελεί νόρμα στη σημερινή εποχή. 1990: Οι σεφ των ομάδων Η ομάδα 7-Eleven ήταν η πρώτη που έφερε έναν σεφ στο Tour de France. Ο στόχος ήταν να διασφαλιστεί ότι η ποιότητα του φαγητού ήταν υψηλή και επίσης να εξαλειφθεί η πιθανότητα να κάνει λάθος ένα εστιατόριο του ξενοδοχείου. Επίσης, αυτό βοήθησε τις ομάδες να επεκταθούν από το τυπικό ψωμί και ζυμαρικά που προσφέρονται στα περισσότερα ξενοδοχεία. Ήταν πλέον σε θέση να μαγειρέψουν μια πολύ μεγαλύτερη ποικιλία από φρέσκα, θρεπτικά τρόφιμα. 2000: Κέικ ρυζιού Οι σεφ των ομάδων δεν βοήθησαν μόνο τους αθλητές στο πρωινό και το δείπνο. Τους εξόπλισαν με κέικ ρυζιού, ένα φρέσκο φαγητό που μπορούσαν να απολαύσουν και στο ποδήλατο. Τα κέικ ρυζιού είχαν καλύτερη γεύση από τα τζελ, οι αθλητές μπορούσαν να φάνε περισσότερο, αισθάνονταν καλύτερα και είχαν λιγότερη γαστρεντερική δυσφορία. Μερικά ήταν γεμάτα με φρούτα ή ξηρούς καρπούς, άλλα με αμινοξέα, πρωτεΐνες και αλμυρά πλούσια σε λιπαρά, όπως μπέικον και αυγά. 2010: Διατροφική περιοδικότητα Μετά τους σεφ των ομάδων, οι διατροφολόγοι ήταν σύντομα επίσης μέρος της ομάδας. Οι αθλητές δεν είχαν «συνταγογραφημένο» μόνο έναν τρόπο φαγητού για ολόκληρο το έτος ή ακόμα και για ολόκληρη το Tour. Η διατροφή τους άρχισε να γίνεται περιοδική. Με προσεγγίσεις όπως «Καύσιμα για την εργασία που απαιτούνται», οι αθλητές τροφοδοτούνταν με προσλήψεις χαμηλών, μεσαίων και υψηλών ποσοτήτων υδατανθράκων καθ ‘όλη τη διάρκεια του Tour, με βάση τις ανάγκες τους, τον τύπο του εταπ και τον στρατηγικό τους στόχο.
