Πανόραμα Δ. Μακεδονίας – 1η μέρα Φλώρινα Καστοριά

Μέσα στο χαμό των ημερών με όλες αυτές τις καταστροφές που συμβαίνουν στη χώρα, αλλά και σε όλο τον κόσμο,  καθίσταται απαραίτητη η ανάγκη για μία απόδραση και επιστροφή στην αγκαλιά της Φύσης. Μίας Φύσης πολλάκις βιασμένης από το ανθρώπινο είδος…

Αποφασίζουμε, με τον φίλο και συνοδοιπόρο Σωτήρη, να πάμε στην όμορφη Φλώρινα για ένα ποδηλατικό διήμερο που σχεδιάζαμε καιρό.

Αναχώρηση από την προηγούμενη ημέρα από αυτή της πρώτης εξόρμησης για εγκατάσταση, ξεκούραση και ετοιμασία. Ως πρώτη γεύση, φάνηκε πως το αγαπημένο στην πόλη μπούκοβο, που εμπλούτιζε τα πιάτα της πιάτσας, θα μας έκανε “αεροπλάνο” την επόμενη ημέρα!

Φλώρινα – Φράγμα Τριανταφυλλιάς – Βίτσι – Καστοριά – Λέχοβο – Αετός – Νυμφαίο – Φλώρινα

Διαδρομή σχεδόν 150χλμ με 2.600 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς. Ένας όμορφος αριστερόστροφος γύρος μεταξύ των δύο όμορφων πόλεων της Μακεδονίας και με ανάβαση το θηρίο του ιστορικού, πανέμορφου Βιτσίου στα 1.780 υψόμετρο.

Εκκίνηση

Παίρνουμε το πρωινό μας και ξεκινάμε στις 07:30 υπό τέλειες καιρικές συνθήκες. Ξεκινάμε με μία μικρή παράκαμψη και με τη σύντομη ανάβαση προς το Φράγμα Τριανταφυλλιάς. Ομορφιά, Ηρεμία, Γαλήνη.

Νερά και πράσινο, τι άλλο να θέλεις να αντικρίσεις με το καλημέρα?

Ανάβαση Βιτσίου

Συνεχίζουμε μέσα σε έναν εντελώς ανήλιο δρόμο την ανάβαση προς το Βίτσι. 20 χλμ ανάβασης. Ήδη από χαμηλά βλέπαμε το ραντάρ όπου και θα κατευθυνόμασταν. Δέος… Πελώριες οξιές μας αγκάλιαζαν και μας χάριζαν τη γενναιοδωρία της Φύσης με τη δροσιά τους.

Χαμένοι μέσα στο μεγαλείο του Βιτσίου ανηφορίζαμε με τέλεια ψυχολογία κοιτάζοντας γύρω γύρω αποσβολωμένοι από το κάλλος του δάσους. Κίνηση μηδενική, δρόμος άψογος.

Μία μικρή στάση στην Πηγή της Αεροπορίας για τον φίλο μου τον Αεροπόρο, τον Σωτήρη και για να πιούμε καθαρό νεράκι.Σε όλη τη διαδρομή κοιτούσα γύρω γύρω μπας και αντικρίσουμε καμία αρκούδα. Ως έγνοια το λες και αναβάθμιση από αυτή για τα τσοπανόσκυλα!

Συνεχίζουμε και φτάνουμε στον αυχένα του βουνού στα 1.780 μέτρα, όπου μας πιάνει δέος με όσα αντικρίσαμε. Τι ιστορία κουβαλάει άλλωστε αυτό το Θηρίο…

Κατηφορίζουμε σε μία επίσης ανήλια πλευρά του βουνού και κάνουμε στάση στο Χ/Κ προς τιμή του φίλου σκιέρ Σωτήρη, όπως πάντα. Φτάνουμε στα χαμηλά ωραία και παιχνιδιάρικα. Δεύτερος προορισμός πλέον, η λατρεμένη Καστοριά.

Καστοριά

Μόλις ανεβαίνουμε το λόφο μετά το χωριό Βυσσινιά, ακολουθεί μαγεία. Η θέα της Λίμνης της Καστοριάς. Πόση ομορφιά αυτός ο τόπος πια… Γύρα μέσα στην πόλη και στάση για τον καθιερωμένο καφέ, για μικρή ανασυγκρότηση δυνάμεων στο 60^ο  χλμ.

Πλέον, και έχοντας μελετήσει τη διαδρομή, ξέρω ότι τώρα είναι που έρχεται το δύσκολο κομμάτι της βόλτας μας, καθώς ο καύσωνας και το εντελώς προσήλιο ανατολικό κομμάτι της γύρας θα μας παιδέψει.

Αναχώρηση από την Καστοριά και για 15-18 χλμ έχουμε μια ευθεία πριν την ανάβαση της Κλεισούρας, την οποία ήθελα να τη βγάλουμε σχετικά γρήγορα για να γλιτώσουμε όσο γίνεται από τον καύσωνα. Όμως αυτά τα ήπια 9χλμ ανάβασης προς την Κλεισούρα μας γονάτισαν…

Κλεισούρα – Λέχοβο

Θέα της ιστορικής Κλεισούρας. Κάθε γωνιά και ιστορία σε αυτό τον τόπο…  Νερό ή σκιά στο ενδιάμεσο ούτε για δείγμα ωστόσο. Η καρδιά στο Θεό και πλέον είμαστε σε φάση ζεν. Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θερμοκρασίες πιάναμε στα κράνη.

Κατηφορίζουμε και μπαίνουμε επιτέλους στο μαρτυρικό Λέχοβο, το οποίο έγινε μαρτυρικό και για εμάς,  και παίρνουμε μία ανάσα και μπόλικο νερό. Συνεχίζουμε την κατάβαση, όπου το ανεπαίσθητο αεράκι μας δρόσιζε κάπως.

Περνάμε έξω από το Σκλήθρο, στα ανατολικά του Βιτσίου και στο 110^ο χλμ καταλήγουμε στον Αετό, όπου και είχαμε αποφασίσει να σταματήσουμε για φαγητό πριν την τελευταία, δυνατή ανάβαση προς το Νυμφαίο. Ήξερα ότι αυτή η ανάβαση δεν θα ήταν καθόλου εύκολη. 10 χλμ με 7% μέση κλίση και υπό καιρικές συνθήκες απαγορευτικές. Αυτή η πλευρά του βουνού δυστυχώς ήταν εντελώς προσήλια.

Αετός και ανάβαση Νυμφαίου

Κατεβάσαμε θερμοκρασία κάτω από τον πλάτανο της πλατείας, φάγαμε πολύ καλά από τα χέρια του ευγενέστατου Αντώνη στο Μπρούσκο, ήπιαμε τόσο νερό όσο δεν ήπιαμε ποτέ και μετά από ένα γενναίο διάλειμμα, ξεκινήσαμε!

Αριστερή στροφή και αρχίζει  ο Γολγοθάς. Καταλάβαμε από νωρίς τι μας περιμένει… Συγκέντρωση και υπομονή…τι άλλο να κάνει κανείς? Σκιά μηδέν. Ζόρικη κατάσταση, αναμφισβήτητα.

Η άποψη του Σωτήρη να κάναμε το γύρο δεξιόστροφα μάλλον ήταν η ενδεδειγμένη. Τώρα, ήρθαμε, είμαστε εδώ και πρέπει να παλέψουμε όπως κάνει κάθε ποδηλάτης.

Φτάνουμε μετά κόπων και βασάνων στο Νυμφαίο όπου ρίχνουμε άγκυρα στο πρώτο καφέ που βρήκαμε πριν την είσοδο στο χωριό. Καήκαμε…  Η ανηφόρα θα έβγαινε όπως βγαίνουν όλες, αλλά με 45+ βαθμούς στο κεφάλι το εγχείρημα πάει αλλού.

Ερχόμαστε στα συγκαλά μας και συνεχίζουμε τη διέλευση από το πανέμορφο, κουκλίστικο, πέτρινο Νυμφαίο. Το πετρόκτιστο μονοπάτι μήκους 600 μέτρων σχεδόν ταλαιπώρησε τις κούρσες μας, αλλά ευτυχώς βγήκαμε αλώβητοι από το χωριό. Ξέρουμε ότι  η βόλτα τελείωσε ουσιαστικά…

Πλέον μας περίμενε μία κατάβαση 27χλμ έως τη Φλώρινα. Αρκετά τεχνική και πολύ διαφορετική από την κατάβαση στην δυτική πλευρά. Κατεβήκαμε όμορφα και απλά έχοντας μέσα μας πολύ πόνο από τη βόλτα, αλλά και τεράστια ικανοποίηση που την καταφέραμε γεμάτοι πανέμορφες εικόνες…

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο όπου έπρεπε να ανέβουμε ένα πλάτωμα 50 μέτρων με κλίση πάνω από 12%. Εκεί είναι που έβρισα και εγώ…

Τελευταίες σκέψεις

Μαγικό Βίτσι…Από όσα βουνά έχω ανέβει παίρνει τα πρωτεία ομορφιάς. Αναμφισβήτητα. Η γύρα αυτή ήταν τέλεια, αλλά σίγουρα θα πρέπει να επιχειρείται με θερμοκρασίες έως 28 βαθμούς.

Ποδηλατικά είναι τέλεια και αρκετά απαιτητική. Όμως δεν είναι για αρχάριους…