Δυτική Μακεδονία – 2η μέρα Φλώρινα Πρέσπες

Τη 2^η ημέρα της ποδηλατικής εξόρμησής μας στη Δ. Μακεδονία, είχαμε μία απορία για το πώς θα είμαστε σώμα και πνεύμα, μετά τα χθεσινά.

Σήμερα τα πράγματα θα ήταν πιο απλά. Ανάβαση Βίγλας, κατάβαση προς Ανταρτικό, κατεύθυνση δυτικά προς Πρέσπες, στάση στους Ψαράδες και επιστροφή ακριβώς όπως θα πηγαίναμε.

Φλώρινα – Βίγλα – Ψαράδες Πρεσπών – Φλώρινα

Εκκίνηση και ανάβαση Βίγλας

Παίρνουμε το πρωινό μας και φορτώνουμε στο αμάξι τα ποδήλατα. Εκκίνηση λίγο πιο πέρα από το κέντρο της Φλώρινας.

Πλέον ποδηλατούμε στα χαμηλά του Βαρνούντα. Είμαστε στη στενωπό μεταξύ της οροσειράς Βέρνου (με υψηλότερη κορυφή το Βίτσι) και Βαρνούντα και κατευθυνόμαστε προς μία ιστορική διαδρομή στρατηγικής σημασίας από αρχαιοτάτων χρόνων. Ομοίως με χθες, κατάφυτη διαδρομή, εντελώς ανήλια, με δρόμο «ελβετικό» και πιο φαρδύ  από αυτόν του Βιτσίου. Καιρικές συνθήκες τέλειες. Ο Θεός μας λυπήθηκε όσον αφορά αυτό μετά το χθεσινό κάψιμο…

Η ανάβαση είναι πολύ όμορφη, γλυκιά και πολύ ήπια, απόστασης 18χλμ. Κοιταζόμαστε με τον Σωτήρη και νιώθουμε και οι δύο πολύ καλά, σαν να μην κάναμε τίποτα χθες. Ανηφορίζουμε έχοντας στον ορίζοντά μας την οπτική των πιστών του Χ/Κ Βίγλας-Πισοδερίου.

Φτάνουμε στη ράχη, στη Βίγλα, και βλέπουμε την φοβερή οπτική του σημείου. Πραγματικά στρατηγικό σημείο. Θέα προς τη στενωπό, τη Φλώρινα και όλο τον κάμπο πιο ανατολικά.

Κατάβαση προς Ανταρτικό

Συνεχίζουμε κατηφορίζοντας πλέον σε έναν υπέροχο δρόμο που είναι θέμα αν χρειάζεται να πατήσεις φρένο 2-3 φορές. Ανοιχτές καμπές, τέλειο οδόστρωμα, ανοιχτός ορίζοντας.

Περνάμε το ιστορικό Πισοδέρι που αποτελεί το υψηλότερο χωριό του νομού Φλώρινας. Σε ένα σημείο, σίγουρα μπορούμε να πούμε πως είναι τέλεια ευκαιρία για δοκιμή τελικής ταχύτητας. Μεγάλη κατηφορική ευθεία με κλίση 9-11%. Με λίγο πετάλι τύπου Μίκυ Μάους, λόγω compact δίσκου, άνετα είδα 79χλμ/ώρα.

Στάση στο Ανταρτικό για καφεδάκι πριν την περίεργη συνέχεια για την βασική μας στάση στους Ψαράδες Πρεσπών. Νεράκι, κουβεντούλα…Είμαστε καλά.

Η πρώτη κύρια ανάβαση της Βίγλας βγήκε αγόγγυστα και πλέον έχουμε μπροστά μας 4 μικρές αλλά ντούρες αναβάσεις – προς και από τους Ψαράδες – και φυσικά την ανάβαση από Ανταρτικό, ουσιαστικά την ανάβαση της Βίγλας από τη δυτική μεριά, η οποία όπως είδαμε είναι λίγο πιο απότομη από αυτή της ανατολικής μεριάς που κάναμε ήδη.

Συνέχεια προς Πρέσπες

Ξεκινάμε και συνεχίζουμε δεξιά στη διασταύρωση προς Πρέσπες. Λέω στον Σωτήρη πως ήθελα να παίξω λίγο με το κομμάτι του πρώτου ντούρου ανηφοριού και φεύγω. 2 χλμ είναι, θα ανασυγκροτηθούμε πάνω. Ναι μεν το διασκέδασα και βγήκε αρκετά καλά, αλλά σίγουρα πρέπει να πήρα 1 κιλό από τα μυγάκια που έφαγα. Πολύ σπάσιμο…

Συνεχίζουμε με τον Σωτήρη, κατηφορίζουμε και πλέον βλέπουμε τη φαντασμαγορική Μικρή Πρέσπα στο βάθος.

Πάμε παρέα και νιώθουμε την απίστευτη υγρασία που αναδύεται από τη λίμνη. Ζέστη δεν έχει τόσο σήμερα, αλλά η υγρασία είναι σε άλλο επίπεδο. Αποφασίζουμε να πάμε προς το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου. Πολύ όμορφη διαδρομή με μια πεζογέφυρα, που λόγω πολλών ραμπών δεν την διασχίσαμε ολόκληρη.

Συνεχίζουμε και ανεβαίνουμε τον τελευταίο απότομο λόφο πριν τους Ψαράδες. 3 χλμ μεν, αλλά σκληρή ανάβαση. Η υγρασία σου θυμίζει που βρίσκεσαι, αλλά η θέα και η αίσθηση ότι είσαι στη άκρη της χώρας σε τριεθνές σημείο, σε πήγαιναν αλλού. Είναι εμπειρία να ποδηλατείς σε μέρη ορόσημα.

Ψαράδες και σπαλομπριζόλα…

Κατηφόρα και μπαίνουμε Ψαράδες…Κάπου εκεί βλέπω δύο μοσχαράκια να τρέχουν από το λιβαδάκι και να έρχονται προς το δρόμο… Τελικά, έρχονταν προς εμένα, για κάποιον περίεργο λόγο. Σηκώνομαι και φεύγω… Ο Σωτήρης με γάζωσε με τα γνωστά του πειράγματα. Φαντάζομαι ένιωσαν ότι σε λίγο είναι που θα έτρωγα τον θείο τους…

Καθόμαστε στην ταβέρνα «Συντροφιά», στο τελευταίο ταβερνάκι του χωριού, που μας πρότεινε ο Αντώνης από τον Αετό από χθες. Ψάρια σε ενυδρεία, κότες και κοκόρια γύρω από τα τραπέζια, μοσχαράκια από κάτω… Jurassic Park το αποκάλεσε χαριτολογώντας ο Σώτος… Ωστόσο το φαγητό που φάγαμε ήταν μεγαλείο. Σπαλομπριζόλα Τέξας. Όνειρο στο 55^ο χλμ…

Επιστροφή προς Βίγλα

Αναχώρηση και σκεφτόμαστε τον λόφο των 3 χλμ που ανεβήκαμε πριν. Σιγά σιγά και με υπομονή βγαίνει και αυτό. Πλέον ξεπροβάλλει ο ήλιος από τα σύννεφα, τα οποία μας προστάτευαν έως τότε. Αμέσως κατήφορος και συνέχεια στις ευθείες των Πρεσπών. Φτάνουμε στο 4^ο λόφο της διαδρομής μας, αυτό των 3.5χλμ και εκεί το θέμα ζορίζει καλά. Να οι κλίσεις, να ο σαγρέ δρόμος, να οι στρατιές από μυγάκια, φάνηκε λες και ανεβαίναμε στο Κιλιμάντζαρο από άποψη ψυχολογίας. Πολύ σπάσιμο.

Κατεβαίνουμε ως τον κεντρικό δρόμο και πλέον ανηφορίζουμε για την τελική ανάβαση προς τη Βίγλα από δυτικά. Στάση στο Ανταρτικό για το τελευταίο νεράκι μετά από λίγο και συνέχεια. Η μεγάλη ευθεία που τελικιάζαμε κατεβαίνοντας, πλέον φάνηκε τοίχος. Σταθερά 9-11% για αρκετή ώρα. Για τα πόδια μετά από όλα αυτά, οι κλίσεις αυτές και η διάρκειά τους έχουν άλλον αντίκτυπο.

Στη συνέχεια η ανάβαση γλυκαίνει αρκετά και πάμε όμορφα και ωραία χαζεύοντας το μαγικό τοπίο. Νερά, δροσερές έως ψυχρές ρεματιές.

Φτάνουμε πάλι στη ράχη της Βίγλας. Τελειώσαμε…πάει και αυτό… Είμαστε σχεδόν στο 94^ο χλμ. Μας περιμένει μία ονειρική κατάβαση έως το αυτοκίνητο, ως αποζημίωση για τους κόπους μας. Την πάμε όπως της αρμόζει και τερματίζουμε…

Επίλογος   

Μία ακόμα εξόρμηση έληξε με γεμάτη καρδιά, μυαλό και ψυχή. Σε μέρη πανέμορφα, ιστορικά, ποδηλατικά άψογα. Προσωπικά, την απόλαυσα στο έπακρο έχοντας την παρέα του Σωτήρη, του οποίου τις ατάκες κάποια στιγμή ίσως πρέπει να μαγνητοφωνήσω. Μοναδικός…

Όμορφη Φλώρινα…Εις το επανιδείν… Σε ευχαριστούμε…