Share on Facebook Share on Twitter “Εμείς για αλλού κινήσαμε…και αλλού η ζωή μας πάει… ” Κάπως έτσι ήταν η σημερινή, εκδρομική τελικά, βόλτα… Είχε σχεδιαστεί μία 100άρα στα πέριξ της Καλλιπεύκης στον Κάτω Όλυμπο, στην παιδική χαρά μεταξύ 800-1000μ υψομέτρου, αλλά η παρέα ήθελε…κάτι με κυκλικότητα, κάτι νέο. Ε, πάρτε να έχετε… Ορμητήριό μας το γνωστό Κάστρο Πλαταμώνα. Όρεξη, χαρές και φιλιά… Ξεκινάει η 26άρα ανάβαση προς Καλλιπεύκη από την στιγμή που καβαλήσαμε… Κάπου εκεί στον Π. Παντελεήμονα μας υποδέχτηκε ένας σκυλάκος, ο οποίος μας πήγε μέχρι το τέλος της ανάβασης. Ρε τον “σκύλο”, τον σκύλο… Καιρός δροσερός και φιλικός. Κατάβαση 6+χλμ μέσα στο δάσος, συναντήσεις στο πουθενά με γνωστούς ποδηλάτες. Συνεχίζουμε κάτω από τις νότιες κορυφές του Ολύμπου προς Καρυά-Συκαμινιά-Κρυόβρυση. Στάση στην Καρυά για καφέ και κόκα…(λεπτομέρειες στις φωτό…χαχαχα) Τότε αποφασίζεται να κάνουμε τον Γύρο. Ώρα έχουμε στη διάθεσή μας, δεν γαμ##$, πάμε! Καμία δεν γνωρίζει τι σημαίνει αυτό. Αλλά δεν λογαριάζουν μία, κομάντο γνήσια… Τον Γύρο τον είχα κάνει με αυτή τη δεξιόστροφη -πιο δύσκολη- φορά τον Σεπτέμβρη του 2010. Ένα σημείο θυμάμαι που με είχε καρφώσει (τότε βέβαια προερχόμουν και από 8μηνη αποχή). Ελπίζω να μην επαναληφθεί, σημείο-σχολείο, εξήγηση στη συνέχεια. Ανάβαση στην Κρυόβρυση στα 1.050μ και θέα της ανάβασης του ΚΕΟΑΧ. Δέος… Στάση στα χαμηλά στο Πλατανόδασος Ολύμπου για τσιτσί. Συνέχεια προς δυτικά μέχρι να βγούμε στον κεντρικό της Ελασσόνας. Άχαρη η δυτική μεριά του Ολύμπου και πέραν αυτού, μας υποδέχτηκε και ένας ζωηρός βοριάς που θα μπορούσε να μας λαμπαδιάσει αν δεν κρατούσαμε τα γκέμια του ρυθμού. 7χλμ με μικρές, πονηρές ανωφέρειες που μπορούν να σε ξεγελάσουν και να το πας και με δίσκο, αλλά και με κόντρα αέρα στη μούρη μπορείς να κάνεις κράτηση με τη σούρα.Και εκεί είναι που σκάει το σημείο-σχολείο. Έχοντας ήδη μία 26άρα καλή ανάβαση στα πόδια, μία καλή ανάβαση αλλά μικρή από Συκαμινιά-Κρυόβρυση και αρκετά χλμ με κόντρα, σκάει το κλαπέτο… Οι χαλαρές ανωφέρειες φεύγουν…το Τζόνι που σε τεντώνει έρχεται.. 4+χλμ με το πλείστο των κλίσεων μεταξύ 7-9%. Το 2010 σε αυτό το σημείο θυμάμαι να είχα καρφώσει και να ανεβαίνω με 6χλμ/ώρα. Πεταλάκι πεταλάκι για εσένα τα φτυσα… Αναβασούλα που παίζει με το μυαλό σου αφού έχει βιάσει το σώμα σου. Καθείς με το ρυθμό του σήμερα. Προσωπικά ομολογώ πως δεν ένιωσα τίποτα, καμία σχέση με τότε… Ρουφήξαμε 350 υψομετρικά σε τόσα μόλις χλμ. Η Μαιρούλα το πήρε αμάσητο, ενώ το Δεσποινάκι πήρε το πρώτο του παράσημο…σε ανάβαση-ζεν. Θυμάμαι να έχω διαβάσει στο κοντερίδι…75χλμ και 2000 υψομετρικά. Αρκεί… Κάπου εκεί στο τέλος της ανάβασης στα 1.000μ υψόμετρο είναι το Livadi Pass και από εκεί και πέρα ξεκινάει η Πιερία, όπως και η ομορφιά. Ο τόπος πρασινίζει, ομορφαίνει και η κλίση πλέον αρνητική, αλλά θετική για εμάς. Μεταξύ Πιερίων και Ολύμπου, κολοπατατάκια στον Άγιο Δημήτριο και βουρ στο κατέβασμα… Εκεί τα κορίτσια με αφήνουν να παίξω στην παιδική μου χαρά και κατεβαίνουν με τον τρόπο τους. Στάση στο τέρμα της κατάβασης στο Πλατανόδασος Νεοκαισάρειας και πλέον μένουν τα τελευταία 40χλμ κυρίως ευθειακά. Ώρα δειλινού και όλα μοιάζουν απαλά και φιλικά. Το Δεσποινάκι έχει ήδη υπερβεί εαυτόν και παλεύει με περίσσια γλυκύτητα με τον δικό της σκοτεινό ποδηλατικό κόσμο. Απλά, απίστευτη… Η Μαιρούλα…καλά εντάξει, κάπου εκεί στην Λεπτοκαρυά σε μία μικρή ανωφέρεια σηκώνεται και σκάει σπριντ… Φήμες λένε πως το λάδι στη βάφτισή της ήταν Mobil 1… Το Κάστρο πλέον είναι στο οπτικό μας πεδίο… Κυκλώσαμε το θηρίο… Αυτό που μένει από τη σημερινή ημέρα είναι η ποδηλατική στόφα της Μαίρης και της Δέσποινας. Η πρώτη, πραγματικό αθλητικό προφίλ δίχως να έχει τρέξει ποτέ αγώνα. Γενετικό προνόμιο, αλλά και δουλεμένο κορμί…από πνευματική ετοιμότητα, εντάξει, ακόμα και ο Γκάντι θα κατέβαζε καντήλι… Τιμάει το ψευδώνυμο της Ατσαλάκωτης. Το Δεσποινάκι όμως ήταν το κλου της ημέρας. Ποδηλάτισσα ενός έτους, μπεμπέ δηλαδή, και απλά δεν μασάει. Γουστάρει τόσο που δεν δέχεται κάτι άλλο από την ολοκλήρωση. Δεν την νοιάζει τι και πώς, κλίσεις, υψομετρικά, χλμ…Το μόνο που φοβάται είναι να μη μας ξενερώσει ο ρυθμός της…κάπου εκεί της κουνάω το όμορφο κεφαλάκι… Κορίτσια εργαζόμενα, μητέρες, τα πάντα όλα. Τα σέβη μου, απλά… Μία ευλογημένη ημέρα στον όμορφο κόσμο του βουνού… Και τι βουνού… https://www.strava.com/activities/7655025682/overview
