Share on Facebook Share on Twitter Όλοι έχουμε μέρες που είναι πιο ελκυστικό να μείνουμε μέσα παρά να βγούμε έξω και να ποδηλατήσουμε. Τι γίνεται αν δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτό το συναίσθημα; Μπορεί να είναι σημάδι προπονητικού καψίματος. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτό που είναι. Τι είναι το προπονητικό κάψιμο; Το προπονητικό κάψιμο είναι πολύ πιο σοβαρό από την απλή κόπωση και μπορεί να αισθανθούμε χειρότερα από την υπερπροπόνηση, αν το αφήσουμε να αναπτυχθεί. Όταν είμαστε «καμένοι», νιώθουμε συνεχώς εξάντληση και τίποτα δεν φαίνεται να κάνει την κούραση να φύγει. Χάνουμε το ενδιαφέρον και το ποδήλατο ξεφεύγει στη λίστα των προτεραιοτήτων μας. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που επηρεάζει τους αθλητές σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι κάτι με το οποίο ασχολούνται μόνο επαγγελματίες ποδηλάτες ή έμπειροι ερασιτέχνες. Οι αθλητές μπορεί να βιώσουν προπονητικό κάψιμο, ενώ προπονούνται μόλις 3 φορές την εβδομάδα. Τι το προκαλεί; Οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αναχθούν στη φιλοδοξία ή ακόμα και στην εμμονή ενός αθλητή. Πρέπει να υπάρχει φωτιά μέσα σου αν θέλεις να καείς. Η μη διαχείριση αυτής της πυρκαγιάς είναι εκεί που ξεκινά το πρόβλημα. Οδηγεί τους αθλητές σε υπερπροπόνηση, ελάχιστη αποκατάσταση ή και στα δύο. Θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε μια υπερβολικά άκαμπτη ρουτίνα προπόνησης που καταπονεί διανοητικά. Εάν αποτυγχάνουμε συνεχώς να ξεκουραστούμε επαρκώς, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά, τότε οδεύουμε στο δρόμο του προπονητικού καψίματος. Συμπτώματα Αυτό το φαινόμενο μπορεί να επηρεάσει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική μας υγεία. Τα σωματικά αποτελέσματα είναι πολύ παρόμοια με την υπερπροπόνηση. Θα αντιμετωπίσουμε λήθαργο, μειωμένη απόδοση, βραδύτερη αποκατάσταση, προβλήματα ύπνου και χαμηλή μεταβλητότητα καρδιακού ρυθμού μεταξύ άλλων συμπτωμάτων. Τα ψυχολογικά συμπτώματα είναι ίσως λιγότερο γνωστά, αλλά μπορεί να είναι κρίσιμα για τον εντοπισμό του προπονητικού καψίματος. Εδώ είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά: Φόβος: Γινόμαστε νευρικοί και ανήσυχοι όταν πλησιάζει η ώρα για την προπόνηση. Η σκέψη να βγούμε έξω, μας γεμίζει με τρόμο παρά με ενθουσιασμό. Καθυστέρηση: Προσπαθούμε να βρούμε λόγους, ώστε να καθυστερήσουμε την έναρξη της προπόνησης μας. Για παράδειγμα, μπορεί να δώσουμε προτεραιότητα στην οργάνωση του εξοπλισμού μας, στο καθάρισμα του ποδηλάτου ή ακόμα και στις δουλειές του σπιτιού από το να βγούμε για προπόνηση. Ένα συνηθισμένο παράδειγμα είναι επίσης η εμμονή με τον καιρό και τη διαδρομή μέχρι το σημείο που ακυρώνουμε ή αναβάλλουμε την προπόνηση, όταν δεν είναι απαραίτητο. Θέλουμε να τα παρατήσουμε: Η αίσθηση ότι δεν θέλουμε πραγματικά να βγούμε για προπόνηση, δεν εξαφανίζεται ακόμα και όταν ποδηλατούμε. Πρέπει επανειλημμένα να πιέζουμε τον εαυτό μας για να συνεχίσουμε και να μην τα παρατήσουμε στη μέση της διαδρομής. Παραίτηση: Καμιά φορά, είναι σκόπιμο να τα παρατάμε, όταν απλά δεν μπορείτε να μείνουμε μαζί με το γκρουπ σε μια ανάβαση ή όταν φτάνουμε στο όριο μας κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Αλλά αν παρατηρήσουμε ότι συμβαίνει να τα παρατάμε προληπτικά επειδή δεν θέλουμε καν να προσπαθήσουμε, αυτό είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι.
