Share on Facebook Share on Twitter Σάββατο 6 Μαΐου, 3ο και τελευταίο Ραιδεστιώτικο, το 600αρι! Προηγήθηκαν το εύκολο 300αρι, το δύσκολο 400αρι, και τώρα στο φόρτε της άνοιξης ερχόμαστε να τρέξουμε το μέτριο 600αρι και να κλειδώσουμε την πρόκρισή μας για το Παρίσι. Λίγα μαθηματικά… Διευκρινίζουμε πως οι παραπάνω χαρακτηρισμοί εύκολο/δύσκολο/μέτριο, αναφέρονται τόσο στην εποχή της διεξαγωγής τους όσο και στην προσπάθεια που απαιτείται αναλογικά με την απόσταση του κάθε μπρεβέ. Πολλοί άλλωστε, σε απόλυτους όρους, θα επιχειρηματολογούσαν δικαίως πως οποιοδήποτε 600αρι με 8.700 υψομετρικά είναι δυσκολότερο από οποιοδήποτε 400αρι με μόνο 5.600! Πράγματι, αν κάνουμε την μαθηματική άσκηση να διαιρέσουμε τα υψομετρικά με την απόσταση, το 600αρι κερδίζει με 14,5 έναντι 14. Αν τα διαιρέσουμε δια το όριο χρόνου, πάλι κερδίζει με 217,5 έναντι 207,4. Όμως η «φύση» των υψομετρικών αυτών, καθώς και η Φύση (βλέπε ομορφιά…) πάνω στη διαδρομή της Χαλκιδικής, καθιστούν την αντίληψη της προσπάθειας για την τελευταία πιο ξεκούραστη από την διαδρομή της “Οξυάς και Βελανιδιάς.” Και μια τελευταία ενδιαφέρουσα άσκηση, για τους λάτρεις των αριθμών. Σε αναγωγή των υψομετρικών σε σχέση με τον διαθέσιμο χρόνο, κάνοντας τη διαίρεση δηλαδή με το όριο χρόνου, το Ραιδεστιώτικο 600αρι της Χαλκιδικής είναι πολύ πιο δύσκολο συγκρινόμενο με μια εύκολη Super Randonnée, καθώς ο ποδηλάτης καλείται να σκαρφαλώσει 217,5 μέτρα ανά διαθέσιμη ώρα, έναντι μόνο 167 για την SR! Αυτό κι αν είναι στατιστικό! Ολόκληρη η Χαλκιδική σε 1 μπρεβέ! Αλλά αρκετά με τα μαθηματικά, ας περάσουμε στη διασκέδαση! Αποσπασματικά, η Χαλκιδική έχει καλυφθεί σε πληθώρα από παλαιότερα μπρεβέ, τόσο τα πόδια της, η Κασσάνδρα και η Σιθωνία (με τις παλαιότερες εκδόσεις 400 και 300 χιλιόμετρα του «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…» το 17 και 18 αντίστοιχα, με το μπρεβέ Νέας Ραιδεστού το 19, και με τον Αρμενιστή το 21 και 22), όσο και η ορεινή Χαλκιδική με τα ομώνυμα μπρεβέ το 15 και 22, καθώς και το Βόλβης-Χολομώντα το 20. Αυτό όμως που δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι σήμερα, είναι να καλυφθεί στο σύνολό της η Χαλκιδική σε ένα και μοναδικό μπρεβέ! Ήρθε όμως ή ώρα. Το «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…», στην 600αρα έκδοσή του, πηγαίνει σε κάθε γωνιά του Νομού, αποκαλύπτοντας την ποικιλία που τον χαρακτηρίζει σε όλο το μεγαλείο της. Ως διαδρομή, θα μπορούσε να είναι ένας συνολικός οδηγός της Χαλκιδικής για τον ποδηλατοτουρίστα. Ως μπρεβέ, επικαλείται το σύνολο των απαραίτητων δεξιοτήτων που πρέπει να κατέχει ο ολοκληρωμένος randonneur: σχεδιασμός ανεφοδιασμού, διαχείριση δυνάμεων, νύχτα, διαχείριση νύστας και ύπνου, αντοχή, υπομονή και επιμονή. Ολοκληρώνοντας επιτυχώς το «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…», ο επίδοξος συμμετέχοντας μπορεί να πάει σπίτι του με την βεβαιότητα ότι είναι έτοιμος σωματικά και ψυχολογικά για το ΡΒΡ! Και μία τελευταία, όχι τόσο φανερή προστιθέμενη αξία του μπρεβέ αυτού, είναι ότι για τους επίδοξους κατακτητές του ανώτατου βραβείου Randonneur 10.000 μαζί με το φετινό τους ΡΒΡ, το «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει…», με τα 8.700 υψομετρικά του, είναι το μοναδικό 600αρι φέτος στην Ελλάδα που τους καλύπτει την απαίτηση του 600αριού με πάνω από 8.000 υψομετρικά. Η εκκίνηση θα δοθεί πολύ νωρίς το πρωί, στις 4.00 του Σαββάτου 6/5. Το σκεπτικό είναι η νύχτα να πιάσει τους ποδηλάτες, ανάλογα με τον σχεδιασμό, την δυναμικότητα και τον ρυθμό της εκτέλεσης, λίγο πριν και κάπου κοντά στο κοντρόλ στο Καλαμίτσι, ώστε ένας ενδεχόμενος ύπνος να προγραμματιστεί είτε εκεί, είτε κατά μήκος της δυτικής ακτής της Σιθωνίας, η οποία διαθέτει πληθώρα από καταλύματα. Στο τμήμα μεταξύ Πόρτο Κουφό και Ψακούδια ας πούμε, υπάρχει πχ ο τρίτος μεγαλύτερος οικισμός του νομού στον Νέο Μαρμαρά, πολλές επιλογές ανεφοδιασμού, ακόμα και ευπρόσιτες παραλίες σε περίπτωση που αποφασίσει κάποιος να ρίξει έναν υπνάκο πάνω στην μαλακιά και άνετη άμμο. Η διαδρομή Με την εκκίνηση λοιπόν τα ξημερώματα ξεκινάει και το ζέσταμα, με την εύκολη και πολύ συμπαθητική ανάβαση στο Μονοπήγαδο. Στη συνέχεια ακολουθεί, με κάποιο σκαμπανεβάσματα, ένα γενικά κατηφορικό κομμάτι που θα μας περάσει από Κρήνη, Πετράλωνα, Ελαιοχώρια και θα μας φέρει στην Νέα Τρίγλια. Εκεί, πριν στρίψουμε βορειοανατολικά, σταματάμε μπροστά στο Δημαρχείο λίγο πριν το ξημέρωμα, και εκτελούμε το πρώτο μας κοντρόλ, χιλιόμετρο 35. Φεύγουμε αριστερά για Νέα Τένεδο και Άγιο Παντελεήμονα, και φτάνουμε στα Σήμαντρα. Περνάμε έξω από το χωριό και αρχικά ανεβαίνουμε απαλά. Σταδιακά όμως οι κλίσεις αυξάνονται, μέχρι που φτάνουμε σε ένα σκαλοπατάκι που μας ξεκουράζει μεν, αλλά προμηνύει το δύσκολο κομμάτι της ανάβασης. Πράγματι, μόλις πάρουμε μια αριστερή στροφή, η κλίση γίνεται διψήφια και θα διατηρηθεί έτσι για περίπου 3 χιλιόμετρα, απαλύνοντας κάπως στο τελευταίο από αυτά. Όμως βγάζοντας την ανηφόρα αυτή, μπορούμε να επαναπαυτούμε με τη γνώση ότι ήταν και η πιο δύσκολη του μπρεβέ, και ότι από δω και πέρα θα έχουμε βέβαια πάμπολλες άλλες καθώς και αμέτρητα ανηφοροκατηφοράκια, κανένα όμως δεν θα έχει τόσο απότομη κλίση. 2ο Κοντρόλ Μπαίνουμε στον Βάβδο και διασχίζουμε το χωριό μέχρι να βρεθούμε μπροστά σε μία σκεπασμένη βρύση. Ακουμπάμε το ποδήλατο και εκτελούμε το 2ο κοντρόλ, λίγο πριν το 59. Συνεχίζουμε προς την έξοδο του χωριού, στην κατηφόρα που μας φέρνει στην εθνική Θεσσαλονίκης-Πολυγύρου, ένας φαρδύς, γρήγορος και άνετος δρόμος που, παρά τα ανηφοράκια, μας φέρνει σύντομα στον Πολύγυρο. 3ο Κοντρόλ Δεν μπαίνουμε στην πρωτεύουσα του νομού, αλλά την πιάνουμε ξόφαλτσα από τη βόρεια πλευρά της, σταματώντας μπροστά στη πύλη του Γενικού Νοσοκομείου Χαλκιδικής στο 82, για την φωτογραφία του 3ου κοντρόλ. Διακόσια μέτρα αργότερα, στρίβουμε αριστερά προς Ταξιάρχη, και ξεκινάμε μια παρατεταμένη ανάβαση πασπαλισμένη με μερικά κατηφοράκια εδώ κι εκεί, που θα μας περάσει πρώτα από τα πεύκα, και στη συνέχεια από τις οξυές των δασών της καρδιάς του Χολομώντα. Εάν είναι ζεστή μέρα, θα αισθανθούμε ιδιαίτερα τυχεροί καθώς τα δάση αυτά είναι πάντοτε δροσερά. Για του λόγου το αληθές, καθώς κατεβαίνουμε προς Αρναία αφού περάσουμε από το μέγιστο υψόμετρο των 1.030 μέτρων, νιώθουμε την θερμοκρασία ν’ ανεβαίνει αισθητά. Μπαίνουμε στην Αρναία, και περνώντας με προσοχή από τα ανώμαλα για κούρσα καλντερίμια του κέντρου της, είναι ευκαιρία για καφέ ή ανεφοδιασμό στο γραφικό περιβάλλον, ενώ γεμίζουμε και παγούρια από την πηγή στην βάση του μεγάλου πλάτανου με την παχιά σκιά. Συνεχίζοντας ο δρόμος είναι γρήγορος και ελαφρά κατηφορικός. Περνάμε Παλαιοχώρι, Νεοχώρι και στρίβουμε αριστερά στον δρόμο για Βαρβάρα/Ολυμπιάδα. Μπαίνουμε σε ένα άλλο, λιγότερο γνωστό αλλά εξίσου όμορφο δάσος της βόρειας Χαλκιδικής, το Δάσος της Βαρβάρας. Ανεβαίνουμε μέχρι την διασταύρωση για Βαρβάρα και στρίβουμε αριστερά. Λίγα μέτρα ανηφόρα ακόμα και πιάνουμε τον κατήφορο για το χωριό. Προσοχή εδώ στο οδόστρωμα, αν και είναι γενικά συμπαγές, έχει αρκετά σημεία όπου είναι ανώμαλο και σπασμένο από τις χειμερινές παγωνιές, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλοί κραδασμοί με την ταχύτητα της κατάβασης. 4ο Κοντρόλ Μπαίνουμε λίγο ζόρικα και με αυξημένη κλίση στη Βαρβάρα, και προχωράμε στην κεντρική πλατεία, την οποία κυκλώνουμε από αριστερά, σταματώντας όμως να εκτελέσουμε το 4ο κοντρόλ με φόντο το ιερό του Ναού του Αγ. Γεωργίου, χιλιόμετρο 132. Φεύγουμε από Βαρβάρα, ξανά μέσα στο καταπράσινο αρχές Μαΐου και δροσερό δάσος οξυάς. Μετά την παράκαμψη που κάναμε για Βαρβάρα, ξαναβγαίνουμε στον δρόμο για Ολυμπιάδα και πιάνουμε την παρατεταμένη κατηφόρα, μη ξεχνώντας να σταματήσουμε για να γεμίσουμε τα παγούρια μας στις πέντε βρύσες, όπου το νερό ρέει πάντοτε άφθονο και δροσερό. Καθώς δεν έχουμε χάσει ακόμα όλο το υψόμετρό μας, βγαίνοντας από το δάσος αντικρίζουμε το νησάκι του Καυκανά και το γαλανό της θάλασσας του Στρυμωνικού κόλπου, με την Ολυμπιάδα στην ακτή ο επόμενος στόχος μας. Συνεχίζουμε την κατάβαση, προσπαθώντας ν’ αγνοήσουμε στ’ αριστερά μας την ασχήμια που φαίνεται ανάμεσα στα δέντρα, από την περιβαλλοντική καταστροφή που έχουν προκαλέσει τα ορυχεία χρυσού της Ολυμπιάδας. Μετά από μια μεγάλη ευθεία και έχοντας διασχίσει τον κεντρικό δρόμο, μπαίνουμε στον παραθαλάσσιο οικισμό. Προχωράμε ανάμεσα στα σπίτια και τα μαγαζιά, και κάποια στιγμή βγαίνουμε στην ανοιχτωσιά μιας πλατείας. Μπροστά μας, ένας Αριστοτέλης σε βαθύ πράσινο φόντο μας υπενθυμίζει πως «Ἡ πενία πολλῶν ἐστιν ἐνδεής, ἡ δ’ ἀπληστία πάντων» (η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων), που θα μπορούσε με ελεύθερη και ευρεία ερμηνεία να αποτελεί και μότο του ραντονέρ, του στυλ «όσο πιο αυτάρκης είσαι, τόσο πιο πετυχημένος ως ραντονέρ»… 5ο Κοντρόλ Αποδίδουμε φόρο τιμής στην φιλοσοφική κληρονομιά του Αριστοτέλη τραβώντας μια φωτογραφία το ποδήλατό μας μπροστά του και κάνοντάς τον έτσι το αντικείμενο του 5ου κοντρόλ μας, χιλιόμετρο 149. Στο σημείο που βρισκόμαστε, έχουμε καλύψει το ένα τέταρτο της απόστασης και έχουμε τελειώσει με τα βουνά, έχοντας ανέβει περί τα 3.000 μέτρα θετικά υψομετρικά. Πλέον από δω και μπρος και μέχρι τον τερματισμμό, το μέγιστο υψόμετρο το οποίο θα μετρήσει το Garmin μας θα είναι της τάξεως των 260-270 μέτρων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε με τα υψομετρικά, κάθε άλλο! Μας μένουν 5.700 μέτρα ν’ ανέβουμε, στα επόμενα 452 χιλιόμετρα! Και όλα, μα όλα, θα τα πάρουμε από ανηφοροκατηφοράκια, καθώς και πέντε-έξι λίγο πιο σοβαρά λοφάκια όπως είπαμε νωρίτερα. Συναντάμε το πρώτο από αυτά αμέσως έξω από την Ολυμπιάδα. Σε κακό οδόστρωμα τριών λωρίδων, η δεξιά δικιά μας πιο κατεστραμμένη από τις άλλες δύο, γιατί εκεί πατάνε τα φορτηγά που μεταφέρουν το ακατέργαστο μετάλλευμα προς Στρατώνι (η καταστροφή δεν είναι μόνο στο περιβάλλον, είναι και στις υποδομές…), ανεβαίνουμε ομαλά μέχρι τον αυχένα στα 270 μέτρα, για να πέσουμε μετά από την άλλη με θέα τη βόρεια πλευρά της χερσονήσου του Άθω. Αφού κατέβουμε από κει ακολουθεί ένα από τα σπάνια επίπεδα τμήματα που θα συναντήσουμε εφεξής, και που μας φέρνει με μόνο κάνα-δυο καρούμπαλα στον επίπεδο δρόμο για την Ιερισσό. Την προσπερνάμε όμως, γιατί στόχος μας 15 χιλιόμετρα πιο κάτω είναι η Ουρανούπολη. Ανεβοκατεβαίνουμε λίγο για Νέα Ρόδα (ακούγεται πολύ ποδηλατικό σαν όνομα…) και βγαίνοντας από το χωριό, ποδηλατούμε δίπλα από εκεί που υπήρξε κάποτε η Διώρυγα του Ξέρξη. Δέκα χιλιόμετρα πιο πέρα κατά μήκος ενός πανέμορφου παραλιακού δρόμου, και αφού προσπεράσαμε το λιμανάκι στην Τρυπητή με τα φέρυ-παντόφλες για το πυκνοδομημένο νησάκι της Αμμουλιανής που φαίνεται εκεί απέναντι, φτάνουμε στην Ουρανούπολη. 6ο Κοντρόλ Προχωράμε βαθιά μέσα στο χωριό, μέχρι τον Βυζαντινό Πύργο του Προσφορίου, το επιβλητικό αξιοθέατο της Ουρανούπολης. Στήνουμε ποδήλατο με προσοχή (ο χώρος είναι και η στάση του ΚΤΕΛ), και τραβάμε την φωτογραφία του 6ου κοντρόλ μας, χιλιόμετρο 196. Η Ουρανούπολη, ως πύλη των προσκυνητών του Αγίου Όρους, αλλά ταυτόχρονα και ανεπτυγμένος μη θρησκευτικός τουριστικός προορισμός, διαθέτει ότι μπορείτε να χρειαστείτε εν είδη εστίασης και ανεφοδιασμού για την συνέχεια. Γεμάτοι λοιπόν, κάνουμε αναστροφή και επιστρέφουμε τα 15 χιλιόμετρα μέχρι το φανάρι της Ιερισσού. Εκεί στρίβουμε αριστερά κατευθυνόμενοι προς Γομάτι, που όμως για να φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να ανέβουμε πρώτα άλλον έναν μέτριο λόφο της τάξεως των 200 μέτρων. Διασχίζουμε το Γομάτι και πιάνουμε μια ακόμα ανηφόρα, απαλή όμως αυτή τη φορά, η οποία σταδιακά θα μας ανεβάσει πάλι στα 250 μέτρα, πριν κατέβουμε κάτω μέχρι τη διασταύρωση για την ανατολική πλευρά της Σιθωνίας. Στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τον ελαφρά ανηφορικό δρόμο μέχρι ένα πέρασμα, πίσω από το οποίο αντικρύζουμε τον βόρειο Σιγγιτικό κόλπο. Κατεβαίνουμε απότομα μέχρι τα Πυργαδίκια. Πάνω στη στροφή ακριβώς μπροστά στο λιμανάκι βρίσκεται και ένα μίνι μάρκετ (του Σάκη, ενός φίλου ποδηλάτη), το οποίο θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε για προμήθειες, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν θα βρούμε και πολλά-πολλά ακριβώς πάνω στον δρόμο μας για τα επόμενα περίπου 50 χιλιόμετρα μέχρι την περιοχή της παράκαμψης Συκιάς, και λίγο μετά το Καλαμίτσι (βέβαια αρχές Μαΐου μάλλον θα είναι ανοικτά κάποια φαγάδικα πάνω στο δρόμο, ενώ στην ανάγκη μπορούμε να βγούμε λίγο εκτός διαδρομής στη Βουρβουρού ή τη Σάρτη για shopping…). Περνάμε με ανηφοροκατηφοράκια την όμορφη Ακτή Σαλονικιού, ανεβαίνουμε άλλο ένα λοφάκι και πέφτουμε σε φαρδύ δρόμο μέχρι τους πρόποδες του υψώματος του Αγίου Νικολάου. Στο τέλος της κατηφόρας εντείνουμε την προσοχή μας γιατί πρέπει να βγούμε δεξιά πριν την στροφή και να περάσουμε κάτω από τον κεντρικό από ένα στενό άνοιγμα σαν σηραγγάκι, για να βγούμε μετά από ένα απότομο ανηφοράκι στην φαρδιά παραλία της Τρανής Αμμούδας του Όρμου Παναγιάς. Την διασχίζουμε ξεκουράζοντας τα μάτια μας με το γαλαζοπράσινο της θάλασσας στ’ αριστερά μας, και αφού περάσουμε κάτι στενάκια, βγαίνουμε ξανά στον κεντρικό αριστερά. Κατευθυνόμαστε νοτιοανατολικά περνώντας δίπλα από τον ορμίσκο στο Λαγονήσι, με θέα την νήσο Διάπορος πέρα μακριά στ’ αριστερά μας. Φτάνουμε στη διασταύρωση εισόδου της Βουρβουρούς, αλλά όπως είπαμε δεν μπαίνουμε εκτός κι αν χρειαζόμαστε τίποτα, αντιθέτως συνεχίζουμε στον κεντρικό μπαίνοντας στην πυκνά δασωμένη ανατολική ακτή της Σιθωνίας. Μπροστά μας θα έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε μια σειρά τριών σπαστηρίων, ανηφοροκατηφοριών δηλαδή μέχρι ένα μέγιστο υψόμετρο 180 μέτρων. Η μυρωδιά του πεύκου και η θέα του Άθω στο φως του δειλινού μπροστά αριστερά μας όμως μας αποζημιώνει για τον κόπο. Στον δρόμο μας περνάμε τις εξόδους για το κάμπιγκ Lacara, την ακτή Ζωγράφου, την ακτή Μανασσού, το κάμπινγκ Αρμενιστής, τις Καβουρότρυπες, το κάμπινγκ Πλατανίτσι, για να φτάσουμε τελικά στη Σάρτη. Αν χρειαζόμαστε τίποτα μπορούμε να μπούμε αριστερά μέσα στο χωριό, το οποίο διαθέτει τα πάντα από απόψεως εστίασης και ανεφοδιασμού. Αν όχι, συνεχίζουμε πάνω στην ευθεία του κεντρικού (έχει και κάνα-δυο βενζινάδικα για πολύ ανάγκη), και βγαίνουμε από την περιοχή μέσω ανηφορκατηφοριών μικρής υψομετρικής διαφοράς αυτή τη φορά. Σε λίγο φτάνουμε στην ευρεία παράκαμψη της Παραλίας Συκιάς και την προσπερνάμε και αυτή. Συνεχίζοντας τα πάνω-κάτω το τοπίο γίνεται κατάτι πιο άγονο, τα πεύκα έχουν αντικατασταθεί από χαμηλούς θάμνους και το έδαφος έχει την αποσαθρωμένη αίσθηση του ψαμμίτη, σαν σταθεροποιημένη άμμος ένα πράμα. Περνάμε κάτω από τη γέφυρα τη είσοδο για τον αδόμητο οικισμό στο Κριαρίτσι και συνεχίζουμε για λίγο ακόμα με κάνα-δυο σκαμπανεβάσματα, μέχρι να δούμε αριστερά την στενή είσοδο για Καλαμίτσι, ευτυχώς με πινακίδα. Σε όλο το τελευταίο τμήμα από τη Σάρτη μέχρι εδώ, εναλλάσσονται οι επιφάνειες κύλισης από πολύ παλιά, κακή και σπασμένη άσφαλτο κομπρεσέρ για τα χέρια και τον κώλο, μέχρι μαύρη με ολοκαίνουρια κρεμώδη υφή υπέρτατα απολαυστική άσφαλτος! 7ο Κοντρόλ Μπαίνουμε στο μικρό Καλαμίτσι και από το στενό δρομάκι φτάνουμε στην παραλία. Ακριβώς εκεί που αντικρύζουμε την θάλασσα βρίσκεται η πινακίδα σε άπταιστα βυζαντινά αγγλικά «Welcome to Kalamitci» και από κάτω πινακίδες για όλα τα δωμάτια της περιοχής. Στήνουμε το ποδήλατο για να εκτελέσουμε το έβδομο κοντρόλ μας, στο χιλιόμετρο 305. Είμαστε στη μέση του μπρεβέ, και έχουμε βγάλει 5.400 υψομετρικά από τα 8.700 του μπρεβέ, μία ουκ ευκαταφρόνητη προσπάθεια ήδη! Το επόμενο κοντρόλ βρίσκεται στο 448 στο Παλιούρι. Με αρχή εδώ στο Καλαμίτσι και για τα επόμενα πάνω-κάτω 70 χιλιόμετρα, ανάλογα τι ώρα είναι, που βρισκόμαστε και ποιο είναι το πλάνο ύπνου μας (αν σκοπεύουμε να κοιμηθούμε at all, εννοείται…), είναι η ευκαιρία μας για ύπνο, καθώς, σε αντίθεση με την ανατολική που μόλις περάσαμε, η δυτική πλευρά της Σιθωνίας διαθέτει πληθώρα από χωριά με καταλύματα, δωμάτια, ξενοδοχεία, ακόμα και το Πόρτο Καρράς αν είμαστε los ciclistas jubartados (τουτέστιν χουβαρντάδες ποδηλάτες), για να κοιμηθούμε χωρίς να κινδυνεύουμε να χάσουμε τον κόφτη του επόμενου κοντρόλ 143 χιλιόμετρα πιο πέρα. Με την έξοδό μας από το Καλαμίτσι, πιάνουμε την απαλή ανηφόρα για τα Καρτάλια, το νότιο άκρο της χερσονήσου. Άγριο πάλι το τοπίο, αλλά το βράδυ της 6ης Μαΐου θα είναι μια μέρα μετά την πανσέληνο, το φεγγάρι θα ανατείλει κατά τις δέκα παρά είκοσι και θα φωτίζει όλη νύχτα, για να δύσει το πρωί μετά το ξημέρωμα. Αν είμαστε τυχεροί δεν θα έχει συννεφιά… Η νυχτερινή ανάβαση στα Καρτάλια με το φως της πανσέληνου να αντανακλάται σχηματίζοντας μια λευκή ανταύγεια στον ελαφρύ κυματισμό του πελάγους… είναι πνευματική εμπειρία, και όποιος την ζήσει μπορεί να θεωρήσει τον εαυτό του πολύ, πολύ τυχερό… Μετά την κατηφόρα μπαίνουμε μέσα και διασχίζουμε το κλειστό από απόψεως τοπογραφίας Πόρτο Κουφό και στη συνέχεια την αντιδιαμετρική ανοιχτωσιά της Τορώνης (εναλλακτικά μπορούμε να πάμε και περιμετρικά και στα δυο αν προτιμάμε). Φεύγοντας από κει ακολουθεί μια ακόμα απαλή, αλλά παρατεταμένη ανηφόρα 12 χιλιομέτρων μέχρι τα 200 μέτρα και τις παρυφές των αμπελώνων του Καρρά στα δεξιά μας. Κατεβαίνουμε, προσπερνάμε την είσοδο του Πόρτο Καρράς (εκτός κι αν κλείσαμε εκεί για ύπνο όπως είπαμε…) και σύντομα περνάμε από έξω από τον τρίτο μεγαλύτερο οικισμό της Χαλκιδικής, τον Νέο Μαρμαρά, μια μικρή πόλη στην ουσία. Για τα επόμενα 15 χιλιόμετρα θα ευχαριστηθούμε ένα από τα σπάνια επίπεδα τμήματα του μπρεβέ, καθώς θα κινούμαστε δίπλα στις υπέροχες παραλίες της δυτικής Σιθωνίας Λαγομάνδρα, Ελιά, Σπαθιές, Καλογριά, Κοβιού και Άγιο Ιωάννη. Προς το τέλος, μερικά ανηφοροκατηφοράκια θα μας θυμίσουνε τι κάνουμε, και μετά από την τελευταία πιο απότομη ανηφόρα θα κλείσουμε τον κύκλο της Σιθωνίας βγαίνοντας στο μεγάλο χωριό της Νικήτης, με όλους τους πιθανούς ανεφοδιασμούς για κάθε γούστο. Στη συνέχεια μια σειρά από φιδωτές στροφές μας φέρνει στη Μεταμόρφωση, μια μεγάλη ευθεία στα Ψακούδια, στροφές πάλι στη Γερακινή, άλλη μια ευθεία στη διασταύρωση για Πολύγυρο και τις Καλύβες, και τέλος ένα ευθυτενές τμήμα στην είσοδο για Άγιο Μάμα, στην οποία και μπαίνουμε στ’ αριστερά μας. Διασχίζουμε το χωριό, βγαίνοντας περνάμε τον χώρο του world famous Aghios Mamas εμποροπανήγυρις, και συνεχίζουμε μέχρι να βρούμε μια διασταύρωση στα δεξιά μας, την οποία και παίρνουμε για να βγούμε στον δεξί παράδρομο του κεντρικού άξονα για Κασσάνδρα. Ακολουθούμε παράλληλα την οδό ταχείας κυκλοφορίας, και μόλις περάσουμε το ξενοδοχειακό συγκρότημα Pomegranate, βγαίνουμε σ’ έναν κυκλικό κόμβο και στη συνέχεια στην εν λόγω οδό. Δυστυχώς η γέφυρα της Ποτίδαιας είναι ο μοναδική χερσαία δίοδος για να μπεις και να βγεις από την Κασσάνδρα, οπότε αναγκαστικά θα χρειαστεί να διανύσουμε το επόμενο ενάμισι χιλιόμετρο με πολύ προσοχή στην οδό ταχείας κυκλοφορίας. Μόλις όμως βγούμε από τη γέφυρα, στρίβουμε στο βενζινάδικο δεξιά, για να μπούμε στην ασφαλέστερη περιοχή του χωριού, και να πάρουμε γύρω από την πλατεία έναν ήρεμο δρόμο νότια. Φτάνουμε σε μια γέφυρα στ’ αριστερά μας, πάνω από την ταχεία, και βγαίνουμε δεξιά σ’ έναν εξίσου ήρεμο και όμορφο δρόμο προς Νέα Φώκαια. Σύντομα φτάνουμε και στο χωριό, το οποίο διασχίζουμε με θέα το λιμανάκι και τον πύργο στ’ αριστερά μας. Ανεβοκατεβαίνουμε μέσα στα πεύκα και πάνω από τις γαλαζοπράσινες παραλίες του Τορωναίου κόλπου, και σε λίγο φτάνουμε σε μια μεγάλη ευθεία, που μας φέρνει έξω από την Άθυτο (ή Άφυτο, όπως προτιμάτε) και στη συνέχεια στην Καλλιθέα, που προσφέρεται για ανεφοδιασμό αν χρειαζόμαστε. Συνεχίζουμε πάλι σε πευκοδάσος, ένα λίγο πιο απότομο ανηφοράκι μας φέρνει στην Κρυοπηγή, και πάλι κατεβαίνουμε για μια τελευταία φορά. Τα επόμενα χιλιόμετρα είναι σχεδόν επίπεδα μέχρι το Παλιούρι, περνώντας από Πολύχρονο, Χανιώτη και Πευκοχώρι, σε οποιοδήποτε από τα οποία μπορούμε να ανεφοδιαστούμε, έχοντας το νου μας στον χρόνο κλεισίματος του κοντρόλ στο Παλιούρι 8 χιλιόμετρα πέρα από το τελευταίο χωριό. 8ο Κοντρόλ Μπαίνοντας στο Παλιούρι έχουμε ήδη ξεκινήσει την ανάβαση του άκρου της Κασσάνδρας. Στο 448, στη διασταύρωση εισόδου του κυρίως χωριού σταματάμε και εκτελούμε το 8ο κοντρόλ μας, εντός χρόνου. Συνεχίζουμε την ανάβαση, μέχρι τα 250 μέτρα και την είσοδο της Αγίας Παρασκευή, και πέφτουμε από την πίσω πλευρά προς την δυτική πλευρά της Κασσάνδρας, με θέα τα νερά του Θερμαϊκού κόλπου. Το τρίτο «μεγάλο», ξεκούραστο επίπεδο κομμάτι βρίσκεται μπροστά μας, γρήγορο και ευχάριστο, με υπέροχες οπτικές γωνίες απέναντι το Πήλιο, τον Κίσσαβο, τα παράλια της Πιερίας και τον Όλυμπο. Στην Νέα Σκιώνη μπορούμε είτε να περάσουμε από μέσα είτε να την παρακάμψουμε περιμετρικά, και συνεχίζουμε με βορειοδυτική πορεία για 15 συνολικά χιλιόμετρα στο ίδιο μοτίβο, Μόλα Καλύβα κλπ, μέχρι ένα ανηφοράκι που θα μας φέρει στην διασταύρωση για Καλάνδρα και Ποσείδι. 9ο Κοντρόλ Άλλα 3 χιλιόμετρα ευθεία και φτάνουμε στο φανάρι της Φούρκας. Αριστερά οι παραλίες της Σκάλας, εμείς όμως στρίβουμε δεξιά προς την ίδια την Φούρκα, που είναι ένα ταπεινό και φτωχικό στην όψη χωριό σφηνωμένο σε μια στενή κοιλάδα. Βγαίνοντας από την Φούρκα, βλέπουμε μια διχάλα, στην οποία σταματάμε και, με όποιον τρόπο μπορούμε καθώς δεν έχει να ακουμπήσεις το ποδήλατο, εκτελούμε το 9ο κοντρόλ στην πινακίδα που αναγγέλλει τον δασικό δρόμο που θα πάρουμε αριστερά (χιλιόμετρο 483). Το τμήμα μέσα στο πευκοδάσος, αν και δεν έχει το καλύτερο οδόστρωμα, είναι πολύ ήρεμο, γαλήνιο και χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες από απόψεως κλίσεων, και δυστυχώς τελειώνει πολύ γρήγορα καθώς μπαίνουμε στην πρωτεύουσα της χερσονήσου, την Κασσανδρεία. Διασχίζουμε τα σπίτια, βγαίνουμε στον κεντρικό, συμπληρώνουμε προμήθειες αν χρειαζόμαστε από τις πολλές επιλογές που μας προσφέρονται, και περνάμε απέναντι στο φανάρι αριστερά. Εδώ αρχίζουν μια αλληλουχία από απότομα ανηφοράκια, ευτυχώς κανένα πολύ μεγάλου μήκους, που σταδιακά θα μας φέρουν από την ανοιχτωσιά των χωραφιών μέσα σε πυκνό πευκοδάσος γεμάτο από τις μυρωδιές του καλοκαιριού. 10ο Κοντρόλ Ανεβαίνοντας το τρίτο ανηφοράκι, βλέπουμε στ’ αριστερά μας κάτι ερειπωμένα χτίσματα καθώς κινούμαστε σε δεξιά στροφή. Παρατηρώντας καλύτερα, διαπιστώνουμε ότι τα ανοίγματα των παραθύρων είναι κλειστά με κάγκελα. Τα κτίρια είναι οι εγκαταλελειμμένες φυλακές Ξενοφώντος στο δάσος Σάνη, το αντικείμενο του δέκατου και προτελευταίου κοντρόλ μας, στο χιλιόμετρο 496. Συνεχίζουμε για λίγο ακόμα μέσα στο πευκοδάσος, βγαίνουμε στα χωράφια γύρω από τις σύγχρονες αγροτικές φυλακές Σάνη, και πριν τον κόμβο με την οδό ταχείας κυκλοφορίας μπαίνουμε στον αριστερό παράδρομο για ν’ ανέβουμε τα μερικά χιλιόμετρα της Κασσάνδρας που απέμειναν μέχρι την Ποτίδαια. Φτάνουμε στην ίδια γέφυρα πάνω από την ταχεία που διασχίσαμε και μερικές ώρες νωρίτερα, στην έξοδό της όμως στρίβουμε αριστερά αντί για δεξιά. Στο βενζινάδικο Shell βγαίνουμε κατηφορικά και γρήγορα στην οδό ταχείας κυκλοφορίας και περνάμε ξανά την διώρυγα της Ποτίδαιας. Αμέσως με την έξοδό μας από τη γέφυρα, στον πρώτο κόμβο βγαίνουμε δεξιά, και γύρω από τον κυκλικό κόμβο στον δεξιό παράδρομο. Στην επόμενη διασταύρωση στρίβουμε αριστερά και αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι ξαναπεράσαμε από δω ερχόμενοι από τον Άγ. Μάμα λίγο νωρίτερα. Τώρα όμως από την άλλη πλευρά της οδού ταχείας κυκλοφορίας στρίβουμε δεξιά προς τα Νέα Μουδανιά. Σε λίγο φτάνουμε και τα διασχίζουμε, προσέχοντας πολύ καθώς τώρα τελευταία γίνονται έργα και πολλοί δρόμοι είναι σκαμμένοι και σκονισμένοι με χαλίκια και χώματα. Βγαίνουμε από τα Μουδανιά, και παίρνουμε τον κατά κάποιο τρόπο παραλιακό δρόμο, που μας περνάει διαδοχικά από Παραλία Διονυσίου, Νέα Φλογητά, Νέα Πλάγια, Σωζόπολη, Νέα Καλλικράτεια και Νέα Ηράκλεια, για να φτάσουμε στην Επανομή, με ανηφοροκατηφοράκια μεν αλλά έχοντας απολαύσει και πολύ μεγάλα διαστήματα χωρίς υψομετρικές διαφορές. 11ο Κοντρόλ Περνάμε μέσα από την κωμόπολη, και φεύγουμε προς Νέα Μηχανιώνα, δίπλα στη θάλασσα και με μερικά ανηφοροκατηφοράκια. Διασχίζουμε τον πολεοδομικό ιστό της Μηχανιώνας, και βγαίνοντας φεύγουμε αριστερά στον ελαφρά ανηφορικό δρόμο για Αγγελοχώρι. Το λιμανάκι του ήσυχου χωριού, στο τέρμα της ασφάλτου και στην αρχή της προβλήτας, αποτελεί το θέμα της φωτογραφίας του ενδέκατου και τελευταίου κοντρόλ πριν τον τερματισμό. Είμαστε στο χιλιόμετρο 577. Αναστροφή για την διεκπεραίωση του μπρεβέ, με ελαφρά ανηφόρα βγαίνουμε από το Αγγελοχώρι και παίρνουμε τον πολυσύχναστο δρόμο της Αγίας Τριάδας, στην φορά του προς Θεσσαλονίκη. Διασχίζουμε τις παρυφές της Περαίας, και συνεχίζουμε στον φαρδύ κεντρικό μέχρι την διασταύρωση για Καρδία και Νέο Ρύσιο. Προσπερνάμε το τελευταίο και την αερογέφυρα πάνω από την Μουδανίων, και φεύγουμε προς Ταγαράδες. Λίγο μετά το φανάρι εκεί στρίβουμε αριστερά στη 12η Οδό. Τεσσεράμισι χιλιόμετρα αργότερα τερματίζουμε στην Νέα Ραιδεστό, έχοντας γράψει συνολικά 601,5 χιλιόμετρα και 8.700 υψομετρικά! Ένας μικρός άθλος, to say the least… Συγχαρητήρια, είστε Super Randonneurs και έτοιμοι για το Παρίσι! Συνοψίζοντας τα κοντρόλ: 0) Εκκίνηση Νέα Ραιδεστός (0) Νέα Τρίγλια (35) Βάβδος (59) Πολύγυρος (82) Βαρβάρα (132) Ολυμπιάδα (149) Ουρανούπολη (196) Καλαμίτσι (305) Παλιούρι (448) Φούρκα+ (483) Δάσος Σάνη (496) Αγγελοχώρι (577) Τερματισμός Νέα Ραιδεστός (601)
