Share on Facebook Share on Twitter Βαρβάρα Φασόη – Κύπελλο Ισπανίας Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, συμμετείχα στο τελευταίο κύπελλο Ισπανίας, έναν από τους δυσκολότερους αγώνες της χρονιάς! Βρισκόμασταν στην πόλη Marin, στη δυτική ακτή της Ισπανίας, δίπλα στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ο αγώνας ήταν διήμερος αγώνας με 120 χιλιόμετρα το Σάββατο και 60 χιλιόμετρα την Κυριακή, και θα συμμετείχα με την Team Bioracer-Elmet. Έτρεξα στην κατηγορία Women Elite, σε ένα διήμερο που είχε συνολικά 80 συμμετοχές γυναικών. Σάββατο – 120 χιλιόμετρα Την πρώτη ημέρα, η ομάδα με συμβούλεψε να τρέξω μαζί με 2 από τις 6 συνολικά αθλήτριες. Mόλις ξεκίνησε ο αγώνας, είδα πως η μια αθλήτρια πήγε μπροστά στο γκρουπ, οπότε την ακολούθησα. Στα πρώτα 5 χιλιόμετρα έγινε το πρώτο ξεκόλλημα με εμένα, τη μια από τις αθλήτριες της ομάδας και τρεις ακόμα από άλλες ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρω πως έτρεχαν μέσα στον αγώνα αθλήτριες, από τις δυο κορυφαίες επαγγελματικές ομάδες (Pro Continental) της Ισπανίας. Για τα πρώτα 75 χιλιόμετρα ήμασταν στο ξεκόλλημα, και τότε μας έπιασε το μεγάλο γκρουπ. Η διαδρομή είχε τέσσερις κατηφορικές στροφές, που ήταν πολύ τεχνικές, στη συνέχεια ευθεία και μια ανηφόρα 6 χιλιόμετρων. Στο τέλος έβγαινες από τις στροφές αυτές και έμπαινες στο τελευταίο κομμάτι που ήταν απίστευτα απαιτητικό. Είχε μια ανηφόρα 5 χιλιόμετρων, η οποία στα τελευταία 3 χιλιόμετρα δυσκόλευε και σε κάποιο σημείο είχε κλίση 27%! Ένιωθα πολύ καλά, όποτε πίεσα όσο μπορούσα και κατάφερα να τερματίσω στην 8η θεση. Μόνο 25 αθλήτριες πρόλαβαν να τερματίσουν, αφού οι αγώνες εδώ έχουν 10’ χρονικό όριο από το τελευταίο σημείο ελέγχου. Κυριακή – 60 χιλιόμετρα Όσον αφορά στο δεύτερο αγώνα, ήταν στην ουσία ένας μεγάλος κύκλος της πόλης, διάρκειας 60 χιλιομέτρων. Εκκίνησε τελείως διαφορετικά από τον πρώτο αγώνα, με πολύ καλή συνεργασία από τις ομάδες. Από τα πρώτα 2 χιλιόμετρα ξεκίνησαν οι επιθέσεις. Κάθε αθλήτρια από κάθε ομάδα έκανε σπριντ και εγώ ακολουθούσα. Από την αρχή του αγώνα, ήμουν μπροστά στο γκρουπ, στα πρώτα 30 χιλιόμετρα. Η διαδρομή ήταν ευθεία και ελαφρώς ανηφορική, οπότε ευνοούσε τις επιθέσεις. Κάπου εκεί, ξεκίνησε μια ανηφόρα 14 χιλιόμετρων, όπου αποφάσισα να συνεχίσω με το πρώτο γκρουπ. Με ένα καλό τέμπο, κατάφερα να κρατηθώ κοντά τους. Και έτσι μετά πίεσα όσο μπορούσα στη κατηφόρα που ήταν απίστευτα τεχνική. Κάποιες στιγμές έβγαινα έξω από τη σελά του ποδήλατου, λες και κατέβαινα μονοπάτια βουνού. Κατάφερα και τερμάτισα στη 4η θέση! Απίστευτο αποτέλεσμα για εμένα και απίστευτη εμπειρία. Είναι θαυμάσιο σε αγώνα αντοχής να ξέρεις πως έχεις βοηθό μέσα στον αγώνα ή ακόμα να είμαι και η ιδία βοηθός. Είναι τιμή μου που μπόρεσα να βοηθήσω και εγώ κάποιες από τις κοπέλες τις ομάδας, που συμμετείχαν στην κατηγορία Elite. Απίστευτη εμπειρία η ομαδική συμμετοχή, αλλά και οι διαδρομές αυτές αφού στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις κάτι παρόμοιο. Ακόμα και η ανάβαση της Πάρνηθας είναι ευθεία μπροστά σε αυτές! Πιστεύω ότι έκανα πολύ καλή εντύπωση εδώ και θα συνεχίσω δυναμικά για μια νέα αρχή στη ποδηλατική μου καριέρα, μια και στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο.
