Υπάρχουν φορές, που παλιές διαδρομές έρχονται γλυκά στο μυαλό σου και σου υπενθυμίζουν, ότι τις ξέχασες. Το 2011 είχα ξεκινήσει ένα κύκλο μεγάλων αποστάσεων με την ονομασία Μεγάλοι Γύροι, στην ουσία καλύπτοντας όλη τη Δυτική Μακεδονία. Μετά από ένα μεγάλο κύκλο ποδηλατικών – και μη- διοργανώσεων για αρκετά χρόνια, βρέθηκα να ποδηλατώ μόνος μου αυτή τη χρονιά και ήρθαν στο …

“Εμείς για αλλού κινήσαμε…και αλλού η ζωή μας πάει… ” Κάπως έτσι ήταν η σημερινή, εκδρομική τελικά, βόλτα… Είχε σχεδιαστεί μία 100άρα στα πέριξ της Καλλιπεύκης στον Κάτω Όλυμπο, στην παιδική χαρά μεταξύ 800-1000μ υψομέτρου, αλλά η παρέα ήθελε…κάτι με κυκλικότητα, κάτι νέο. Ε, πάρτε να έχετε… Ορμητήριό μας το γνωστό Κάστρο Πλαταμώνα. Όρεξη, χαρές και φιλιά… Ξεκινάει η 26άρα …

Πριν ένα μήνα περίπου, βίωσα ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα, από εκείνα τα προβλήματα που πιθανά σου αλλάζουν τη ζωή. Συνήθως, εμείς οι άνθρωποι όταν νιώθουμε ανήμποροι να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις, στρέφουμε το βλέμμα μας προς τα πάνω. Έτσι κι εγώ εκείνο το βράδυ, πήγα σε ένα ξωκλήσι και προσευχήθηκα για την επαναφορά της «κανονικότητας» στη ζωή μου. Σε αντάλλαγμα, υποσχέθηκα …

Πριν 2 εβδομάδες, είχα επισκεφθεί την πόλη της Καστοριάς, εξαιτίας ενός νέου ποδηλατικού εγχειρήματος. Οπότε, ήταν κρίμα να μην την επισκεφθώ ξανά για το μπρεβέ που οργάνωναν τα παιδιά από τον Π.Σ. Καστοριάς «620». «Εύκολο να το λες, δύσκολο να γίνει» σκέφτηκα, γιατί έπρεπε να μετακινήσω σχεδόν την μισή εργάσιμη εβδομάδα μια μέρα πίσω, για να μπορέσω να παραστώ το …

Χτυπάει το ξυπνητήρι την πρώτη φορά και τρώει αμέσως σνουζ. Δέκα λεπτά αργότερα ξαναχτυπάει, και αυτή τη φορά ανοίγω τα μάτια. Το bivy είναι μούσκεμα απ’ έξω, μάρτυρας της υγρασίας που επικρατεί. Δεν έχω τη φρεσκάδα που είχα την προηγούμενη το πρωί και θα γούσταρα να μείνω μέσα στον υπνόσακο μέχρι να ξημερώσει, αλλά σκέφτομαι πως είναι η τελευταία μέρα …

Φτάνω στο τέλος του οροπεδίου. Ένα τελευταίο ανηφοράκι και αρχίζει το κατέβασμα στην Αράχοβα. Με το που περνάω το διάσελο και βγαίνω από την άλλη πλευρά του βουνού, αμέσως η θερμοκρασία αυξάνεται, και τα χιόνια εξαφανίζονται. Δεν υπάρχει ίχνος χιονιού στην κατηφόρα. Η πλαγιά στην οποία κινούμαι κοιτάει νότια, και έτσι εξηγείται τόσο η έλλειψη χιονιού όσο και η αυξημένη …

2η μέρα (συνέχεια) Μετά τον καταρράκτη οι κλίσεις είναι brutal! Είναι οι πιο δύσκολες σε παρατεταμένη ανάβαση που έχω αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής στη SuperRandonnée. Δουλεύω εναλλάξ τα 2 πιο ελαφριά πατήματά μου, ανάλογα με το που χαλαρώνει κάπως και που όχι. Καθώς ανεβαίνω αραιώνουν και τα δέντρα και αυξάνεται το βάθος του χιονιού, το οποίο τώρα πλέον είναι παντού δεξιά …

2η μέρα Ανοίγω το μάτι από μόνος μου, φρέσκος. Κοιτάω το κινητό, είναι 4.30… Why not? Αν το σώμα λέει ότι χόρτασε ύπνο, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω; Ακυρώνω το ξυπνητήρι των 5.30 και, μετά από 5 λεπτά χουζούρι, βγαίνω από την θαλπωρή του υπνόσακου. Φοράω αμέσως το μπουφάν που ψαρεύω μέσα από το βάθος του σάκου. Μυρίζει βροχή, και …

Ξυπνάω, καβαλάω και συνεχίζω, σ’ ένα σχετικά επίπεδο κομμάτι. Περνάω από Κλειτορία, στην οποία είχα κάνει σύντομη στάση μερικούς μήνες νωρίτερα τρέχοντας το 300αρι των χιονοδρομικών. Λίγο αργότερα ξεκινάει μια σχετικά εύκολη ανάβαση με ρηχές κλίσεις, η οποία μ’ αφήνει αδιάφορο από άποψη τοπίου. Δεν συγκρίνεται με τις δύο προηγούμενες. Προσπερνάω ένα χωριό που λέγεται Καστέλλι χαμηλότερα στη πλαγιά, και, …

Ημέρα 1η: Μνημείο Αννίτσας ~1700μ. Το πόσο ήθελα να ποδηλατήσω αυτά τα μέρη που δεν έχω πατήσει ποτέ, δεν λέγεται! Μαζί με το όμορφο παρεάκι μου (Σώτος και Μαιρούλα), αλλά και με την προσθήκη 4 φίλων από Γρεβενά (Ανδρέας, Γιώργος, Μάκης, Σωτήρης) που εμπλούτισαν το πελοτονάκι ξεκίνησε μία υπέροχη βόλτα… Μία βόλτα που μέσα στο μυαλό μου τριγυρνούσε με σωρεία …