Topeak Midloader 3 L – Δοκιμή

Το καλοκαίρι του 2022, προετοιμαζόμουν για μια μεγάλη διαδρομή 300 χλμ. Η διαδρομή τελικά πραγματοποιήθηκε στα μέσα του Σεπτέμβρη και αποτέλεσε το 4^ο Brevet Φλώρινας της φετινής χρονιάς.

Για τη διαδρομή εκείνη, χρειαζόμουν έξτρα αποθηκευτικό χώρο. Ο σκοπός ήταν να έχω ένα τσαντάκι προσβάσιμο εν κινήσει, για να μη κουβαλάω πράγματα στη μέση μου. Στράφηκα στο Cyclist.gr που αντιπροσωπεύει την εταιρία Topeak, που είναι κορυφαία εταιρία σε τσαντάκια ποδηλάτου (και όχι μόνο).

Επέλεξα ένα τσαντάκι για τον οριζόντιο, και συγκεκριμένα το Topeak Midloader με χωρητικότητα 3 lt. Στην ίδια σειρά, υπήρχαν τσαντάκια με μεγαλύτερη χωρητικότητα, αλλά ύστερα από μετρήσεις που έκανα, μόνο αυτό χωρούσε κάτω από τον οριζόντιο, μαζί με τα 2 παγούρια.

Πρώτες εντυπώσεις

Μετά μερικές μέρες από την παραγγελία, παραλαμβάνω το πολυπόθητο τσαντάκι. Η συσκευασία του είναι πολύ απλή, απλά ένα χαρτόνι στο πάνω μέρος με τα χαρακτηριστικά του προϊόντος και τις διαστάσεις.

Η πρώτη θετική εντύπωση είναι από το υλικό κατασκευής, που φαίνεται να είναι πλήρες αδιάβροχο. Επίσης, έχει πολύ χαμηλό βάρος με 2 όμορφα διαμορφωμένα φερμουάρ στις 2 πλευρές του, που ανοίγουν σε όλο το μήκος του.

Και τα 2 φερμουάρ διαθέτουν κορδόνι επιμήκυνσης και ένα υπερμεγέθες άκρο, για εύκολο πιάσιμο. Όταν είναι κλειστά, υπάρχει μια ειδική οπή στο πάνω μέρος του καλύμματος, για να «κλειδώνει» εκεί το φερμουάρ.

Τα 2 φερμουάρ ανοίγουν κατά αντίθετη φορά, το αριστερό ανοίγει προς τα πίσω και το δεξί προς τα εμπρός. Τέλος, το αδιάβροχο υλικό υπερκαλύπτει τα φερμουάρ, διασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα εισέλθει νερό, κατά τη διάρκεια βροχόπτωσης.

Αρχικά μπερδεύεσαι για το ποιό είναι το εμπρός και το πίσω τμήμα. Αλλά αν παρατηρήσεις πιο προσεκτικά, το εμπρός μέρος έχει στο κάτω μέρος μια πλάγια κλίση προς τα πάνω, για να ταιριάζει εύκολα στον οριζόντιο σωλήνα.

Εγκατάσταση

Για την εγκατάσταση στο τρίγωνο του ποδηλάτου, το Topeak Midloader διαθέτει 4 ζώνες ανάρτησης. Οι μεγάλες είναι για τον διαγώνιο σωλήνα (εμπρός) και για τον κάθετο σωλήνα (πίσω), οι οποίες ασφαλίζουν με πλαστική αγκράφα. Υπάρχουν ακόμα 2 ζώνες με Velcro για το πάνω μέρος, για να αναρτάται το τσαντάκι από τον οριζόντιο σωλήνα.

Η εγκατάσταση είναι μια απλή διαδικασία. Πρώτα αναρτούμε το τσαντάκι από τις 2 ζώνες στον οριζόντιο, όσο πιο σφιχτά μπορούμε. Μετά το αναρτούμε, χαλαρά αρχικά, από τον διαγώνιο σωλήνα και στο τέλος αφήνουμε την πίσω ζώνη, για τον κάθετο σωλήνα.

Θα πρέπει να δημιουργήσουμε αρκετή ένταση στις ζώνες, μετά διαγώνιου και κάθετου άξονα, ώστε το τσαντάκι να είναι τεντωμένο χωρίς φορτίο. Έτσι, όταν το φορτώσουμε θα στέκεται άνετα και το πιο σημαντικό, τα 2 φερμουάρ θα ανοίγουν και θα κλείνουν ανεμπόδιστα.

Πρώτη δοκιμή

Τα πρώτα χιλιόμετρα δοκιμής, θα γράφονταν σε μια δύσκολη διαδρομή 120 χλμ που περιελάμβανε το μισό γύρο της λίμνης Βεγορίτιδας, την ανάβαση με διψήφια νούμερα στο καφέ Εβόρα και συνέχεια την ανάβασης της Κέλλης, από την δύσκολη μεριά. Οπότε φόρτωσα το τσαντάκι με διάφορα όπως τροφές, power bank, μανίκια και αντιανεμικό για τις καταβάσεις.

Αρχικά φαινόταν ότι με τόσο φορτίο, θα με ενοχλούσε στο πεταλάρισμα ανάμεσα στα γόνατα. Περιέργως κάτι τέτοιο δεν συνέβη! Απλά τα γόνατα είχαν μια ελαφρά επαφή με τα πλάγια της τσάντας, καθόλου ενοχλητική.

Είχα φροντίσει να μοιράσω κατάλληλα το φορτίο, κατά μήκος της τσάντας. Σκέφτηκα επίσης να μοιράσω τις τροφές ανάμεσα στα 2 φερμουάρ για πιο εύκολη πρόσβαση, π.χ. στο δεξιό φερμουάρ την μπανάνα και το μαντολάτο, αριστερά το παστέλι και την μπάρα κ.ο.κ., οπότε να μην ψάχνω εν κινήσει.

Περίπου στα 20 χλμ, λίγο μετά την Βεύη, άνοιξα το δεξί φερμουάρ μέχρι το μέση και απλά πήρα την μπανάνα, σχεδόν χωρίς να πάρω τα μάτια μου από το δρόμο. Πανεύκολο!

Στην κατάβαση από το Κλειδί, το ποδήλατο έμοιαζε πιο σταθερό και ήταν λογικό, αφού τώρα όλο το βάρος από τα πράγματα, ήταν χαμηλότερα, κάτω από τον οριζόντιο σωλήνα.

Αφού πέρασα τον Άγιο Παντελεήμονα και έκανα την μικρή ανάβαση για Παναγίτσα, σταμάτησα λίγο πριν την δύσκολη ανάβαση για το καφέ Εβόρα.

Ήταν πολύ διαφορετικό το αίσθημα, το να μην χρειάζεσαι να κουβαλάς τίποτα στις πίσω τσέπες του ζέρσεϊ. Υπό άλλες συνθήκες – προ Topeak Midloader- θα ήμουν φορτωμένος με όλες τις τροφές, το power bank με το καλώδιο, το αντιανεμικό, τα μανίκια και φυσικά το κινητό. Τώρα απλά είχα στη δεξιά τσέπη μόνο το κινητό μου.

Άνοιξα τα φερμουάρ, και έβαλα να φορτίζει λίγο το κινητό, χωρίς καν να βγάλω το power bank από το τσαντάκι. Ευκολία;

Έφαγα το κατιτίς και 10΄μετά ξεκινούσα για την ανάβαση, που από το 1^ο χλμ, άρχισε με 12αρια και 14ρια! Με όλο το ζόρι και τον ιδρώτα, σκέφτηκα πόσο ελεύθερα ένοιωθα στην μέση μου, χωρίς τα έξτρα ρούχα που θα κουβαλούσα, και θα με έκαναν να ιδρώνω ακόμα περισσότερο.

Αρκετά βασανιστικά λεπτά αργότερα, ήμουν αραχτός πάνω στο καφέ, ατενίζοντας τη λίμνη Βεγορίτιδα από ψηλά. Το τσαντάκι ήταν μεγάλη βελτίωση στη βόλτα μου, και εκείνα τα 3 λίτρα χωρητικότητας, μπορούσαν τελικά να χωρέσουν ακόμα περισσότερα πράγματα.

Εν κατακλείδι

Από αρχές Σεπτεμβρίου 2022 που απέκτησα το Topeak Midloader, μέχρι τώρα που γράφεται το άρθρο, τέλη Ιουνίου 2023, έχουν γραφτεί σχεδόν 2000 χλμ., στη σέλα. Το τσαντάκι ήταν εκεί σε κάθε διαδρομή, ακόμα και στο προπονητήριο το Δεκέμβριο.

Στα θετικά είναι η ευκολία χρήσης με τα 2 φερμουάρ, το πολυδιάστατο φορτίο που μπορεί να σηκώσει, το γεγονός ότι είναι πανάλαφρο, το χαμηλό κέντρο βάρους που προσφέρει και η αδιαβροχοποίηση του.

Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι η δυσκολία στο κλείσιμο των φερμουάρ. Αν ανοίξουμε πλήρως το φερμουάρ, δεν μπορούμε να το κλείσουμε με το ένα χέρι, θα πρέπει να σταματήσουμε. Το κόλπο είναι να το ανοίξουμε σχεδόν μέχρι τη μέση…

Μετά λοιπόν όλα αυτά τα χιλιόμετρα, πιστεύω ότι το Midloader είναι ακόμα πιο χρηστικό και από το τσαντάκι τιμονιού, που έχω εδώ και πάρα πολλά χρόνια– επίσης από την εταιρία Topeak, και με πολύ προσιτή τιμή τα 50 €.

Πλέον το Topeak Midloader έχει μόνιμη θέση, κάτω από τον οριζόντιο σωλήνα.