Share on Facebook Share on Twitter Σαν την Χαλκιδική δεν έχει – 300 χλμ Ο ελληνικός λαός ανέκαθεν είχε ρητά και γνωμικά για κάθε περίσταση! Ένα από τα σοφότερα είναι το διαχρονικό «Σαν την Χαλκιδικάρα δεν έχει»! Έτσι λοιπόν και φέτος είπαμε να εφαρμόσουμε την δοκιμασμένη «συνταγή» και να ξεχυθούμε στους δρόμους και στα ποδάρια της αγαπημένης μας Χαλκιδικής! Πέρσι ήταν ο απόλυτος πόνος των 400 χιλιομέτρων και 5500 υψομετρικών… φέτος η βερσιόν «περιορίστηκε» στα 2 ποδάρια με 300 χιλιόμετρα και 3500 υψομετρικά! Όπως και να το δεις, έχει μια κάποια διαφορά! Ο πόνος όμως είναι πόνος! Εμπνευστής της διαδρομής πέρσι και φέτος ποιος άλλος, ο δαιμόνιος Δημήτρης Καλτσάς! Εδώ να κάνω μια παρατήρηση για τους μη μυημένους… σχεδιασμός διαδρομής + Καλτσάς = εκρηκτικός συνδυασμός, άρα και εγγυημένος πόνος! Αυτά για τους λάτρεις του πόνου (και του Δημητράκη)! Μετάβαση και εκκίνηση Ξεκινάμε για Νέα Μουδανιά ξημερώματα Σαββάτου από Τρίλοφο! Είμαστε 5 φίλοι σε 2 αμάξια : Χάρης Κατσικάρης, Μάκης Σιγάλας, Πέτρος Παρτακελούδης (αφιχθείς από Έβρο), Τάσος Λάλας (από Νάουσα) και η αφεντιά μου! Τα Μουδανιά είναι πολύ κοντά οπότε μετά από κανένα μισάωρο φτάνουμε και αρχίζουμε να ξεφορτώνουμε ποδήλατα και εξοπλισμό. Η εκκίνηση είναι μπροστά από τα Today’s και σιγά σιγά αρχίζει να συγκεντρώνεται όλος ο εκλεκτός μπρεβετο-κόσμος! Ο Δημήτρης είναι ευδιάθετος παρά την περιπέτεια που πέρασε πρόσφατα και κάνει πλάνα για νέες εξορμήσεις 400 χιλιομέτρων και άνω! Μοιράζει και σφραγίζει τις καρτούλες μας! Από τον ΠΑΣΘ συμμετέχουν οι καλοί φίλοι Κώστας Ζήκου, Γιάννης Στεφανίδης και Παναγιώτης Παναγιωτίδης! Οι φωτογραφίες και τα αστεία δίνουν και παίρνουν! Άλλοι καλοί φίλοι έρχονται : Γιάννης Ιωάννου, Βασίλης Δημητρίου, Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, Παναγιώτης Γαμάγας, Κώστας Φωτεινίδης, Γιάννης Αντωνιάδης, Ορέστης Καπετανόπουλος, Βασίλης Γιοσμάς, Αλέξανδρος Ιακωβίδης, Αποστόλης Γαζής, Κώστας Ιστριλάτης, Γιώργος Βουβαλάς, Μηνάς Ασπρομάτης, Σάκης Τσιονάρας, Βασίλης Δαουτόπουλος και άλλοι πολλοί! Η ώρα πήγε 7 και ο Δημήτρης μάς δίνει τελευταίες οδηγίες, βγάζει αναμνηστικές φωτός και δίνει το ελεύθερο για την ομαδική εκκίνηση! Τα 2 πόδια της Χαλκιδικής βρίσκονται πλέον στα … πόδια μας! Το οδοιπορικό ξεκινά Αρχίζουμε να κινούμαστε όλοι μαζί στην αρχή σε ένα τεράστιο γκρουπ! Έχει δροσούλα ακόμα, είμαστε φρέσκοι και η κίνηση είναι ελάχιστη, οπότε έχουμε ευκαιρία για κουβεντούλες! Την διαδρομή την ξέρω απέξω καθώς είχα τρέξει πέρσι το πολύ δύσκολο 400άρι συν τις δυο φετινές εξορμήσεις στα δυο πόδια, που είχα κάνει το φθινόπωρο και τον χειμώνα με εκλεκτή παρέα! Σε αντίθεση με το περσινό 400άρι τώρα κινούμαστε στα πόδια με την φορά των δεικτών του ρολογιού! Είμαι ήρεμος σχετικά καθώς ξέρω καλά τι με περιμένει και σε ποια σημεία αρχίζουν τα ζόρια! Περνάμε διαδοχικά τον Άγιο Μάμαντα, τις Καλύβες, την Γερακινή, τα Ψακούδια και την Μεταμόρφωση! Εκεί στην διασταύρωση, στα φανάρια της Μεταμόρφωσης, ρίχνω μια κλεφτή ματιά αριστερά και θυμάμαι την περσινή μας οδύσσεια καθώς κατεβαίναμε από την τελευταία ζόρικη ανηφόρα του 16% στο Μεταγκίτσι! Αξέχαστες εμπειρίες (και πόνος)! Με τα πολλά με τα λίγα φτάνουμε δροσεροί στην Νικήτη. Παίρνουμε τον δρόμο αριστερά στην διασταύρωση με κατεύθυνση την Σάρτη. Από εδώ αρχίζουν σιγά σιγά τα πρώτα υψομετρικά! Βγάζω φωτογραφίες τα τοπία και τους φίλους που ανεβαίνουν μπροστά και δίπλα μου! Είμαστε άνετοι και η ζέστη ακόμα δεν έχει κάνει την παρουσία της! Μετά την Βουρβουρού, το χωριό με τα 3 «ου» -ίσως και πανελλήνια πρωτοτυπία- αρχίζουν να σοβαρεύουν οι ανηφόρες! Είναι ο φιδίσιος δρόμος που οδηγεί σε όλα τα γνωστά μπιτσόμπαρα και τις υπέροχες ακτές του 2ου ποδιού! Αγαπημένη διαδρομή και προορισμός, αλλά με αμάξι, σαγιοναρίτσα και μαγιό! Ακτή Κουτλουμουσίου και camping Lacara, Ακτή Ζωγράφου και Porto Paradiso (τι αξέχαστες βραδιές πέρασα εκεί με κραιπάλες -ναι, κάνω και τέτοια όταν δεν διδάσκω και δεν ποδηλατώ… χαχα), Ακτή Ονείρου και Manassu, Camping Αρμενιστής (μου έρχονται στο μυαλό τα τουρνουά beach volley που πήρα μέρος παλιότερα), Καβουρότρυπες, Camping Πλατανίτσι (με τα υπέροχα γαλαζοπράσινα νερά)! Πόσες αναμνήσεις πλημμυρίζουν τη σκέψη μου! Ο ήλιος έχει ανέβει και ο ιδρώτας πάνω στις ανηφόρες γίνεται όλο και πιο έντονος! Προσπαθώ να κάνω ευχάριστες σκέψεις και πλάνα για καλοκαιρινές εξορμήσεις, αλλά δεν μου βγαίνουν… ο ιδρώτας τσούζει τα μάτια και προσπαθώ να συγκεντρωθώ! Δεν μπορώ να πω ότι υποφέρω, γιατί είμαι σε καλή κατάσταση και ανεβαίνω με ωραίο τέμπο! Ευτυχώς ξέρω που τελειώνουν οι αλλεπάλληλες ανηφόρες και τα πόδια κάπως ανακουφίζονται στις κατηφόρες που ακολουθούν! Αυτό το ανέβα – κατέβα του 2ου ποδιού κουράζει αρκετά! Δραμαμίνες χρειάζονται! Περνάμε την Σάρτη και την Συκιά με τους υπέροχους γραφικούς κολπίσκους, όπως το Λυχναράκι! Η παρέα, που ήταν κάπως διασκορπισμένη στις ανηφόρες, έχει ανασυνταχθεί! Είμαι στο γκρουπ με τον Χάρη, τον Τάσο, τον Γιάννη και τον Βασίλη. Τα άλλα παιδιά είναι ελάχιστα μπροστά ή πίσω! 1ο control, Καλαμίτσι, στα 95 Km Τα παγούρια έχουν σχεδόν τελειώσει από νερό και ευτυχώς φτάνουμε στο 1ο κοντρόλ, στο Καλαμίτσι, στα 95 χιλιόμετρα! Εκεί μας περιμένει χαμογελαστός ο Δημήτρης! Σφραγίζουμε βιαστικά, όχι για να φύγουμε, αλλά για να γευτούμε μια γενναία δόση από μακαρόνια, που μας προσφέρουν οι διοργανωτές στην ταβέρνα που είναι το κοντρόλ! Τα αναψυκτικά και το νερό ρέουν άφθονα! Βγάζουμε jerseys και παπούτσια και προσπαθούμε να χαλαρώσουμε και να ανασυνταχθούμε! Στο μυαλό μου λέω ότι τώρα αρχίζει ένα 200άρι μπρεβέ! Μέχρι τώρα κάναμε κάτι σαν ζέσταμα (λέμε τώρα)! Ρίχνω άφθονο νερό στο πρόσωπο για να ανακουφιστώ! Δίπλα μας οι λουόμενοι πλατσουρίζουν στα καταγάλανα νερά αμέριμνοι και πίνουν τα μοχιτάκια τους κάτω από την σκιά! Κλασικά μάς κοιτάζουν με περιέργεια! Ίσως διακρίνω και μια δόση οίκτου ή συμπόνιας! Τόσοι παλαβιάρηδες μέσα στην ζεστάρα… πού να πηγαίνουν άραγε… και γιατί; Ερωτήματα που πάντα δημιουργούνται! Τα θερινά μπρεβέ με τις διαδρομές και τα controls δίπλα σε παραλίες και ακρογιαλιές δημιουργούν περίεργες σκέψεις και μπορούν να παίξουν άσχημα παιχνίδια στο μυαλό! Για κάποιους είναι κινέζικο βασανιστήριο! Προσωπικά έχω συνηθίσει! Δεν με ενοχλεί! Ο καθένας κάνει την δουλειά του! Εγώ μπρεβετάρω και γουστάρω… αυτοί μπανιαρίζονται και γουστάρουν κι αυτοί! Ξεκάθαρα πράγματα! Έτσι το έχω φιλοσοφήσει, για να ξεγελάσω σώμα και μυαλό! Πάμε παρακάτω… η ώρα φτάνει για να ξανακαβαλήσουμε τα άτια μας και να βγούμε πάλι στην άσφαλτο και στον καυτό ήλιο! Ζέστη και ανηφόρες! Μετά το Καλαμίτσι ακολουθεί αμέσως η ανάβαση στην Άμπελο. Μια παρατεταμένη ανηφόρα με ήπιες κλίσεις. Το πρόβλημα είναι άλλο… Το Garmin δείχνει 40 βαθμούς στον ήλιο! Βράζει ο τόπος! Ανεβαίνουμε κάθιδροι και ασθμαίνοντας! Ρίχνω συνέχεια νερό στο σβέρκο και στα πόδια, αλλά εξατμίζεται στην στιγμή! Πίνω και όσο μπορώ, για να μην αφυδατωθώ, πάντα με ηλεκτρολύτες! Έχω την εντύπωση ότι είναι η πιο ζεστή μέρα της χρονιάς μέχρι τώρα! Καίω ολόκληρος! Τα μάτια τσούζουν από τον ιδρώτα και προσπαθώ να σκουπιστώ με τα γάντια! Είμαι αρκετά συνηθισμένος από τέτοιες καταστάσεις, αλλά κάθε φορά είναι και διαφορετική! Μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από το περσινό 300άρι στην Θάσο, αρχές Ιουλίου, που ανεβαίναμε τις ανηφόρες της Καβάλας μεσημεριάτικα με θερμοκρασία 46 βαθμών σε ήλιο! Κοιτάζω επίμονα τα υψομετρικά στο garmin, για να δω πόσο ακόμα έχουμε για την κορυφή! Επιτέλους σχηματίζεται στην οθόνη η πολυπόθητη καμπύλη, που σηματοδοτεί την έναρξη της κατηφόρας! Το αεράκι που χτυπάει το πρόσωπο στην κατάβαση είναι βάλσαμο! Είναι απότομη κατηφόρα όμως και δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωμα και εφησυχασμό! Φτάνουμε στο Πόρτο Κουφό, με το υπέροχο γραφικό λιμανάκι! Σειρά έχει η Τορώνη και μετά ακολουθούν τα ανηφοροκατηφόρια που οδηγούν στην Τριστινίκα και στο αγαπημένο μου beach bar, το Ethnic! Μαγευτικό ηλιοβασίλεμα με ήλιο που δύει μέσα στην θάλασσα, αν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα, άπειρες παγωμένες Carib υπό τους ήχους του Bob Marley, αράζοντας σε μια αιώρα! Ωραίες αναμνήσεις, που όμως σβήνουν τάχιστα καθώς σειρά έχει η ανηφόρα που οδηγεί στο Πόρτο Καρράς! Οι αμπελώνες με τις εκλεκτές ποικιλίες απλώνονται δίπλα μας! Η θέα είναι ονειρική από εκεί! Περνάμε τον κοσμικό Νέο Μαρμαρά και βγάζω μερικές φωτογραφίες ελαφρώς ανακουφισμένος καθώς αρχίζει ένα ελαφρύ κόντρα αεράκι, που μου χαϊδεύει το κάθιδρο πρόσωπο! Τα πολλά υψομετρικά έχουν φύγει! Γνωρίζω από τις προηγούμενες εξορμήσεις μου στο 2ο πόδι ότι ο Γύρος έχει περίπου 2000! Δεν πέφτω έξω! Στην Νικήτη το garmin γράφει 2000 και κάτι ψιλά! Κάνω μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς για το τι μας περιμένει και το ανακοινώνω στην παρέα! Το 1ο πόδι έχει περίπου 1500 από τα Μουδανιά, οπότε χοντρικά έχουμε συνολικά κάπου 3500! Έχουμε οπότε δρόμο ακόμα… Τα γκρουπαρίσματα μέχρι στιγμής είναι διαδοχικά, ανάλογα με τις στάσεις για νερό, καφεδάκι ή φωτογραφίσεις! Λίγο πολύ οι περισσότεροι φίλοι που ξεκινήσαμε είμαστε κοντά, άλλος πιο μπροστά, άλλος πιο πίσω… δεν χανόμαστε! Στην Νικήτη σταματάμε για καφέ! Ένα εσπρεσάκι είναι ό,τι πρέπει! Ο Γιάννης Αντωνιάδης με τον Βασίλη Δαουτόπουλο αποφασίζουν να συνεχίσουν κι εγώ σταματώ στους φίλους που κάθονται ήδη και δροσίζονται! Είμαι με τον Γιάννη Ιωάννου, τον Βασίλη Δημητρίου, τον Μάκη Σιγάλα και τον Πέτρο Παρτακελούδη. Με τα παιδιά συνεχίσαμε όλη την επόμενη διαδρομή στον Γύρο του 1ου ποδιού μέχρι και τον τερματισμό σχεδόν! Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής προς Μουδανιά. Κάποια στιγμή ο Πέτρος φεύγει μπροστά με δικό του ρυθμό και τον χάνουμε! Οι υπόλοιποι στρίβουμε κανονικά στον παράδρομο που οδηγεί προς Ποτίδαια! Περνάμε πάνω από την γέφυρα στην διώρυγα και σε λίγο μπαίνουμε σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας που οδηγεί στην Νέα Φώκαια! Ο ήλιος έχει αρχίσει να εξασθενεί, αλλά η κούραση και η ζέστη μένει πάνω μας και λειτουργεί συσσωρευτικά! Ωραία διαδρομή με θέα τα καταγάλανα νερά του Τορωναίου Κόλπου! Ξαφνικά ανεβαίνοντας την ανηφόρα μπροστά από το ξενοδοχείο Aristoteles Beach βλέπουμε έντρομοι να κατεβαίνει από το αντίθετο ρεύμα την κατηφόρα ένας -μην τον χαρακτηρίσω όπως πρέπει- «οδηγός» με παρέα μέσα στο αμάξι και να κάνει ζιγκ-ζαγκ δίπλα στον γκρεμό! Ερχόταν κατά πάνω μας! Συναγερμός! Τραβηχτήκαμε όσο μπορούσαμε στην άκρη και τον «στολίσαμε» φυσικά με τα ανάλογα «κοσμητικά επίθετα»! Μεγάλη τρομάρα πήραμε! Ο κόσμος δεν πάει καλά! 2ο control, Παλιούρι, στα 237 Km Χωρίς άλλα παρατράγουδα περνάμε ένα προς ένα όλα τα παραθαλάσσια τουριστικά χωριά : Άθυτο, Καλλιθέα, Κρυοπηγή, Πολύχρονο, Χανιώτη, Πευκοχώρι. Ο ήλιος έχει πέσει και φτάνουμε επιτέλους στο 2ο κοντρόλ, στα 237 χιλιόμετρα στο Παλιούρι. Το κοντρόλ δεν είναι επανδρωμένο, οπότε μπαίνουμε σε ένα σούπερ μάρκετ, για να σφραγίσουμε την κάρτα και να τσιμπήσουμε κάτι στα γρήγορα! Εκεί συναντάμε τους φίλους που προπορεύονταν, όπως τον Τάσο Λάλα, τον Χάρη Κατσικάρη, τον Γιάννη Αντωνιάδη και άλλους! Εκεί παθαίνω ένα σύντομο, αλλά ενοχλητικό blackout, αποτέλεσμα της κόπωσης και της ζέστης! Βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ καθόμαστε κάτω στην άσφαλτο για να ξεκουραστούμε και αρχίζω να νιώθω δυσφορία και ζαλάδα! Κλασικά έπεσε το ζάχαρο! Το παθαίνω, όταν ηρεμώ μετά από έντονη άσκηση! Ευτυχώς μια πορτοκαλάδα, που είχα δίπλα μου, και λίγες σταφίδες, που μου πρόσφερε ο Βασίλης, με συνεφέρουν και συνέρχομαι! Ρίχνω κι άλλο νερό στο πρόσωπο! Τρώω και κάτι για να πάρω δυνάμεις και μετά από λίγη ώρα είμαστε και πάλι έτοιμοι να συνεχίσουμε για το τελευταίο μέρος της διαδρομής και τον τερματισμό! Τερματισμός, Νέα Μουδανιά Αμέσως μετά το Παλιούρι αρχίζει η τελευταία ανάβαση της ημέρας, η ανηφόρα προς την Αγία Παρασκευή! Από την αρχή της ανηφόρας νιώθω ένα τσίμπημα στον αριστερό προσαγωγό, αποτέλεσμα της κούρασης και του αρκετά δυνατού ρυθμού που είχαμε μέχρι το κοντρόλ! Δεν ρισκάρω με τίποτα μια ανεπιθύμητη κράμπα, οπότε πλέον έχω την λύση… βάζω το ελαφρύτερο γρανάζι και με 34-32 ανεβαίνω γλυκά και χαλαρά! Ο Γιάννης μένει μαζί μου, ενώ ο Βασίλης με τον Μάκη προχωρούν με γρηγορότερο ρυθμό. Δεν αντιμετωπίζουμε κάποια δυσκολία να φτάσουμε στην κορυφή και να αρχίσει η κατάβαση μέσα στο δάσος! Κρύα ρεύματα αέρα κάνουν την εμφάνισή τους και δροσιζόμαστε αρκετά! Πολλά σκυλιά επίσης αλυχτούν εκατέρωθεν του δρόμου από τα παρακείμενα σπίτια! Ευτυχώς δεν είχαμε παρατράγουδα! Στο βάθος δεξιά μας πέφτουν αστραπές και ο ουρανός είναι σκοτεινός! Πιάνουμε κουβεντούλα με τον Γιάννη στα τελευταία χιλιόμετρα καθώς περνάμε διαδοχικά από την Φούρκα, την Σίβηρη, την Κασσανδρεία, την Άφυτο και την Νέα Φώκαια. Περνάμε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες την γέφυρα της Ποτίδαιας και πλέον απομένουν ελάχιστα χιλιόμετρα μέχρι τα Νέα Μουδανιά! Φτάνουμε στο σημείο, από όπου ξεκινήσαμε το πρωί, εντός ορίου χρόνου και με ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας για το αίσιο τέλος της περιπέτειάς μας! Μας υποδέχεται ξανά ο Δημήτρης, μας σφραγίζει, βγάζουμε φωτός και μας δίνει αμέσως και το μετάλλιο! Αυτό θα πει «άμεση εξυπηρέτηση»! Βρίσκουμε και άλλους φίλους που έχουν τερματίσει νωρίτερα ή καταφθάνουν αργότερα και αρχίζουμε τα συγχαρητήρια και τα πειράγματα! Ο καθένας έχει και μια μικρή προσωπική περιπέτεια να διηγηθεί! Όλοι είναι σώοι και αβλαβείς, παρά την ταλαιπωρία λόγω ζέστης, υψομετρικών και χιλιομέτρων, και αυτό μετράει! Επίλογος Άλλο ένα απαιτητικό μπρεβέ έλαβε τέλος! Προσωπικά το ευχαριστήθηκα, γιατί ήξερα καλά την διαδρομή, ήμουν προετοιμασμένος σωματικά και ψυχολογικά και πέρασα από μέρη που μου ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις! Είχα επίσης εξαιρετική παρέα με πολλούς φίλους στα διάφορα γκρουπς, οπότε αυτό και μόνο μετράει διπλά! Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Δημήτρη Καλτσά για την άρτια διοργάνωση και την εξυπηρέτηση! Είπαμε… Καλτσάς + πόνος = εγγύηση, οπότε δεν μένουμε παραπονεμένοι σε αυτό! Χαχα…. Πολλά μπράβο στους φίλους που δοκίμασαν και κατάφεραν να τερματίσουν εντός ορίου χρόνου (αρκετοί από αυτούς για πρώτη φορά σε 300άρι μάλιστα)! Ανανεώνουμε το ραντεβού μας την επόμενη εβδομάδα, στο επίσημο preride του μπρεβέ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης του ΠΑΣΘ των 400 χιλιομέτρων! Στις 16/6 θα σας περιμένω στο κοντρόλ στην Καβάλα να σας σφραγίσω και να σας καλοκαρδίσω!
