Share on Facebook Share on Twitter Το Transcontinental είναι ένας από τους πιο ακραίους αγώνες στον κόσμο. Διανύει 4000+ χιλιόμετρα από το Geraardsbergen, στη Φλάνδρα του Βελγίου έως την Κωνσταντινούπολη. Ολόκληρος ο αγώνας είναι χωρίς υποστήριξη, οπότε δεν υπάρχουν αυτοκίνητα υποστήριξης. Εάν κάτι συμβεί, είστε μόνοι σας και πρέπει να διορθώσετε μόνοι ό,τι πρόβλημα προκύψει. Επίσης θα πρέπει να φροντίσετε μόνοι για την τροφοδοσία και για τον ύπνο, οπότε δεν είναι ασυνήθιστο οι αθλητές να τρώνε ό, τι μπορούν να βρουν στο δρόμο και να κοιμούνται κάτω από ένα δέντρο ή σε μια στάση λεωφορείων. Το 2015 τον αγώνα κέρδισε ο Josh Ibbett από το Ηνωμένο Βασίλειο. Σε αυτή τη συνέντευξη εξηγεί πώς προετοιμάστηκε για τον αγώνα, κάνοντας συνολικά 4239 χλμ σε μόλις 10 ημέρες (δηλαδή περισσότερα από 420 χλμ. την μέρα!) Πώς προετοιμάστηκες για το Transcontinental; Πέρασα τους πρώτους 3 μήνες του 2015 κάνοντας bike touring στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Νέα Ζηλανδία με το MTB μου. Αυτό μου έδωσε μια σταθερή προπονητική βάση, πάνω στην οποία έκανα το «χτίσιμο» για τον αγώνα. Επέλεξα να αγωνιστώ στο Transcontinental, επειδή αγαπώ τους αγώνες δρόμου και μου αρέσει να εξερευνώ τον κόσμο με το ποδήλατό μου … Το TCR είναι πολύ καλό γι’ αυτό! Χρησιμοποιώ το ridewithGPS.com για να σχεδιάσω τη διαδρομή μου και στη συνέχεια κατεβάζω τη διαδρομή στο κοντεράκι GPS, αλλά δεν προγραμματίζω πού πρέπει να φάω και να κοιμηθώ πριν τον αγώνα! Έχω μια ρουτίνα που γνωρίζω ότι δουλεύει. Πάω για ύπνο μεταξύ 12 και 1 π.μ., κοιμάμαι για 3 ώρες και έπειτα έχω ένα πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο. Δεν έχω ιδέα πόσα χιλιόμετρα προπόνησης έκανα κάθε εβδομάδα! Βοηθούσε επίσης ότι είχα αγωνιστεί πριν. Έκανα πολλά λάθη το 2014 από τα οποία έμαθα. Δεν νομίζω ότι ήμουν πολύ πιο φορμαρισμένος το 2015, έκανα μόνο λιγότερα λάθη και σταματούσα λιγότερο συχνά. Πριν από αυτό, αγωνίστηκα στο Highland Trail Race στη Σκωτία, αλλά δυστυχώς είχα ένα μεγάλο μηχανικό πρόβλημα και αναγκάστηκα να εγκαταλείψω ενώ ήμουν πρώτος. Όσον αφορά τον ανταγωνισμό, δεν σκέφτηκα πραγματικά πολύ για τους υπόλοιπους, για να είμαι ειλικρινής. Αποφάσισα να εστιάσω στον αγώνα μου. Υπήρχαν πολλά άλλα πράγματα που έπρεπε να ανησυχώ για τον αγώνα μου, χωρίς να ανησυχώ για τους υπόλοιπους! Πώς διαχειρίστηκες τα τρόφιμα και τον ύπνο; Έχω τη ρουτίνα μου για τον ύπνο όπως ανέφερα παραπάνω. Σε γενικές γραμμές προσπαθούσα να κοιμάμαι 3 ώρες τη νύχτα, ωστόσο αν χρειαζόταν να κερδίσω χρόνο κοιμόμουν 2 ώρες. Κοιμόμουν συνήθως σε υπόστεγα, εγκαταλελειμμένα κτίρια, σε κήπους και φυσικά σε ξενοδοχεία. Βασικά οπουδήποτε παρουσιαζόταν η ευκαιρία, όταν ερχόταν η ώρα του ύπνου. Όσον αφορά τις ώρες, κοιμόμουν 1 φορά την ημέρα για μέσο όρο 3 ώρες. Φυσικά κοιμόμουν και 10λεπτα , όταν νύσταζα πάνω στο ποδήλατό μου. Ακόμα κι αν ήταν δύσκολο να συνηθίσεις σε αυτό το μικρό ύπνο, γίνεται συνήθεια μετά από λίγο, αλλά η ρουτίνα πραγματικά βοήθησε. Μέχρι το τέλος όμως ήμουν αρκετά κουρασμένος! Μιλώντας για φαγητό, σε έναν αγώνα αυτής της απόστασης βρίσκεσαι πάντα σε ενεργειακό έλλειμμα, οπότε ουσιαστικά έτρωγα όσο μπορούσα, για να σιγουρευτώ ότι έχω αρκετή ενέργεια. Η λήψη φαγητού ήταν αρκετά εύκολη. Τα βενζινάδικα και τα μικρά τοπικά καταστήματα ήταν τα καλύτερα. Πώς επέλεξες το ποδήλατο και τα αξεσουάρ; Μετά από 2 χρόνια δοκίμων, γνώριζα ακριβώς ποιο κιτ χρειαζόμουν, αν και είναι διαφορετικό για όλους. Η επιλογή του ποδηλάτου μου ήταν αρκετά εύκολη. Ήξερα ότι ήθελα δισκόφρενα, ελαστικά tubeless και ηλεκτρονική μετάδοση … Το Mason ήταν ένα τέλειο ταίριασμα. Έκανα και τις δικές μου τροποποιήσεις στο ποδήλατο. Χρησιμοποίησα μια σέλα TT και αεροδυναμικές μπάρες. Επέλεξα τα αξεσουάρ που έφερα μαζί μου μέσα από την εμπειρία και τις δοκιμές. Έχω κάνει αρκετούς αγώνες bike touring μέχρι τώρα, έτσι ξέρω τι χρειάζομαι. Αν έπρεπε να κάνω ξανά τον αγώνα, θα αγόραζα ένα δυνατότερο ξυπνητήρι. Παρακοιμήθηκα μια νύχτα… Η προσέγγισή μου σε ελαφρά αξεσουάρ είχε σημασία σε σχέση με τη νίκη, επειδή όσο λιγότερο βάρος μεταφέρεις σε τέτοιες αποστάσεις, τόσο το καλύτερο. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτός είναι ο λόγος που κέρδισα, αλλά μάλλον βοήθησε. Μιλώντας για χρήματα, ο προϋπολογισμός ξεφεύγει, αμέσως μόλις πεινάσετε. Μάλλον ξόδεψα λιγότερα από £ 500 στον αγώνα. Οι καλύτερες και χειρότερες στιγμές του αγώνα ήταν αρκετά ξεκάθαρες για μένα: Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι είχα το προβάδισμα στο σημείο ελέγχου στο Vukovar, το χειρότερο ήταν η διαδρομή μέσα στην Τουρκία. Είχα επίσης μια τρομακτική εμπειρία όταν βρήκα μια αρκούδα μέσα σε ένα κλουβί στην Αλβανία. Άφησα το ποδήλατο λίγο πολύ κοντά και η αρκούδα το ήθελε! Πώς ασχολήθηκες αρχικά με την ποδηλασία και τις ποδηλατικές περιπέτειες; Ξεκίνησα ποδηλασία όταν ήμουν αρκετά νέος. Αγωνίζομαι από τότε που ήμουν 14. Ξεκίνησα με το MTB XC και στη συνέχεια εξελίχθηκα σε αγώνες αντοχής, αγώνες 12h, 24h και πολυήμερους αγώνες. Τελικά βαρέθηκα την ποδηλασία σε κύκλους και άρχισα τους αγώνες bike packing. Τι κάνεις όταν δεν κάνεις ποδηλατείς; Δουλεύω για το ποδηλατικό κατάστημα Huntbike. Έχω μια εντελώς φυσιολογική δουλειά και παίρνω ελεύθερο χρόνο για να αγωνιστώ γιατί έχω ένα αφεντικό με κατανόηση και ευέλικτο ωράριο. Εκτός από την ποδηλασία, δεν κάνω πραγματικά άλλα αθλήματα, μερικές φορές αναρρίχηση σε βράχο το χειμώνα, αλλά γενικά μόνο ποδηλασία. Τι θα φέρει το μέλλον; θα ξεκινήσω με την ίδια ρουτίνα, με 3 μήνες προπόνηση στη Νέα Ζηλανδία το χειμώνα. Σχεδιάζω να συμμετάσχω στο Transcontinental το επόμενο έτος, γιατί σχεδιάζω να υπερασπιστώ τον τίτλο μου το 2016. Σχεδιάζω επίσης να κάνω και άλλα πράγματα που σχετίζονται με το ποδήλατο: ο στόχος μου είναι να κερδίσω αρκετή χορηγία για να χρηματοδοτήσω τον αγώνα Race Across America για το 2017. Χρειάζομαι τουλάχιστον £ 20,000 για να χρηματοδοτήσω τον εαυτό μου και να υποστηρίξω την ομάδα. Θέλω να το κάνω σωστά!
