Έτσι απλά ονομάζεται το τελευταίο ντοκιμαντέρ του καλωδιακού καναλιού ESPN. Με πάνω από 3 ώρες διάρκεια, η σκηνοθέτης Marina Zenovich αποκτά πρόσβαση στον Armstrong, ο οποίος υπόσχεται ότι τελικά τελείωσε με τα ψέματα, καθώς και με την οικογένειά του, πρώην συναθλητές του, φίλους και εχθρούς.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το 1ο μέρος του ντοκιμαντέρ:

Οι προσδοκίες για τη ζωή μετά την Oprah

«Όταν η ζωή μου πήρε τη στροφή που πήρε, είπα στον εαυτό μου ότι παντού όπου πηγαίνω για το υπόλοιπο της ζωής μου, κάποιος θα βρεθεί απέναντι μου και θα πει “f *ck you”».

«Και έτσι πέρασαν λίγες μέρες και κανείς δεν είπε f*ck you, και πέρασαν μήνες και χρόνια… Ξέρω πότε κάποιος θέλει να σου το πει, αλλά κανείς δεν το έκανε, κανείς δεν το έκανε ποτέ. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια…».

LANCE – Το 1ο μέρος του ντοκιμαντέρ

Αυτό το περιστατικό, πέντε χρόνια αργότερα, αφορούσε μια ομάδα παιδιών έξω από ένα μπαρ που εντόπισε τον Armostrong και φώναξε βωμολοχίες σε αυτόν. Αντί ο Τεξανός να βαδίζει προς τα εκεί, κάλεσε τον μπάρμαν και έδωσε τα στοιχεία της πιστωτικής του κάρτας για να πληρώσει για τα φαγητά και τα ποτά των παιδιών.

Ήταν η ειρηνευτική χειρονομία προς τα παιδιά στο μπαρ μια ειλικρινή συγγνώμη;

Ξεκίνησε το ντόπινγκ σε ηλικία 21 ετών

Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που τέθηκαν είναι σε ποια ηλικία άρχισε να κάνει ντόπινγκ. «Ουάου κατευθείαν σε αυτό. Ήμουν πιθανώς 21».

Στη συνέντευξη της Oprah, παραδέχτηκε ότι ντοπαρίστηκε για να κερδίσει και τους 7 τίτλους του στο Tour de France, αλλά η φανέλα του ουράνιου τόξου που κέρδισε το 1993, 6 χρόνια πριν την πρώτη κίτρινη, είναι η μεγαλύτερη νίκη του που παραμένει.

Φαίνεται όμως ότι ο Armstrong έχει αφήσει στην άκρη αυτή τη νίκη, παραδεχόμενος ότι άρχισε να χρησιμοποιεί κορτιζόνες κατά τη διάρκεια της πρώτης επαγγελματικής του σεζόν, 1 χρόνο πριν από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Δρόμου του 1993 στο Όσλο.

«Οι φήμες για το EPO ξεκίνησαν το 1993, αλλά οι άνθρωποι φοβήθηκαν», λέει ο Armstrong. «Υπήρχαν όλες αυτές οι ιδέες ότι οι άνθρωποι πέθαιναν από αυτό. Κέρδισα κάπως το Worlds το ’93, φόρεσα την φανέλα του ουράνιου τόξου έως το ’94 και για όλη τη σεζόν έχανα συνεχώς, φορώντας τη φανέλα του παγκόσμιου πρωταθλητή».

«Χρησιμοποιούσαμε ήδη κορτιζόνη, ό, τι κι αν ήταν γύρω, αλλά το EPO ήταν ένα εντελώς άλλο επίπεδο. Τα οφέλη απόδοσης ήταν τόσο μεγάλα που το άθλημα πήγε από καύσιμο χαμηλών οκτανίων, σε καύσιμο υψηλών οκτανίων για πυραύλους».

Ο Τεξανός λέει για 2 σεζόν, το 1994 και το 1995, αυτός και η ομάδα του αρνήθηκαν να αγγίξουν το EPO.

«Το EPO ήταν σαν πυρκαγιά αλλά αρνηθήκαμε. Κανείς στη Motorola το ’94 δεν έκανε αυτό το άλμα. Σε όλη τη διάρκεια του έτους κανείς δεν έφερνε αποτελέσματα. Το 95 ήταν ακόμη πιο τρελό, ήταν παντού».

Ο πρώην συναθλητής του, και τώρα το αφεντικό της EF Pro Cycling, Jonathan Vaughters, λέει ότι αυτή η αδυναμία ανταγωνισμού τρέλαινε τον Armstrong, με τον Τεξανό αρχικά να θέλει να συλληφθούν όσοι χρησιμοποιούν ΕΡΟ.

«Θα έπρεπε, εκείνη τη στιγμή, να προχωρήσει στην καριέρα του, αλλά έκανε πισωγυρίσματα, και ο θυμός…», λέει ο Vaughter. «Όπως έλεγε τότε “υπάρχει μια επιδημία EPO, και αυτοί οι γαμ@@λ@δες πρέπει να συλληφθούν».

Ο Armstrong παραιτήθηκε από την προσπάθεια, και ισχυρίστηκε ότι ζήτησε από τον Eddy Merckx να τον συστήσει στον Michele Ferrari, που ήταν ο γιατρός πίσω από την ομάδα Gewiss και είχε συνεργαστεί με τον γιο του Merckx, Axel. Φυσικά ο Eddy Merckx δήλωσε ότι δεν γνώριζε ότι ο Ferrari είχε ασχοληθεί με πρακτικές ντόπινγκ.

«Πήγα εκεί το χειμώνα του 95 και άρχισα να δουλεύω με [τον Ferrari] το χειμώνα του 96», λέει ο Armstrong. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Μπορεί το ντόπινγκ να προκάλεσε τον καρκίνο του

Ο Armstrong ρωτάται αν πιστεύει ότι το ντόπινγκ προκάλεσε τον καρκίνο του: «Δεν ξέρω την απάντηση σε αυτό και δεν θέλω να πω όχι γιατί δεν νομίζω ότι είναι σωστό, δεν ξέρω αν είναι ναι ή όχι, αλλά σίγουρα δεν θα έλεγα όχι », λέει.

«Το μόνο πράγμα που θα σου πω είναι πώς η μόνη φορά στη ζωή μου που έκανα ποτέ αυξητική ορμόνη ήταν η σεζόν του 1996. Οπότε στο μυαλό μου ήταν: “Ανάπτυξη ορμονών και κυττάρων, αν κάτι καλό πρέπει να αναπτυχθεί θα γίνει, αλλά δεν θα είχε νόημα επίσης ότι αν υπήρχε κάτι κακό, θα μπορούσε επίσης να μεγαλώσει;”»

Μετά την ανάρρωση από καρκίνο, ο Armstrong αγωνίζεται κατά τη διάρκεια της σεζόν επιστροφής του με την Cofidis. H γαλλική ομάδα τον αφήνει στο τέλος της σεζόν, και η μόνη ομάδα που θα τον προσλάβει είναι η ομάδα του Αμερικάνικου Ταχυδρομείου (US Postal Service Team).

Ο Τεξανός αγωνίζεται στο Παρίσι-Νίκαια το 1998, χωρίς να τερματίσει στο 1ο εταπ. «Αυτή ήταν μία από τις λίγες φορές στη ζωή μου που είδα τον Lance να μην είναι σίγουρος για τον εαυτό του», θυμάται ο πρώην συναθλητής του, George Hincapie.

Ήταν δύσκολη η απόφαση να αρχίσει ξανά το EPO;

«Όχι», γελάει, πριν σιωπήσει. Η Zenovich περιμένει, λέγοντας: «Γιατί..;» με τον Armstrong βαριανασαίνοντας πριν απαντήσει.

«Για πολλούς λόγους,- και αυτό δεν πρόκειται να είναι μια δημοφιλής απάντηση,- το EPO είναι ένα ασφαλές φάρμακο, υποθέτοντας ορισμένα πράγματα: Να λαμβάνεται σωστά, υπό την καθοδήγηση ενός ιατρού, και να λαμβάνεται σε συντηρητικές ποσότητες. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα που μπορείτε να βάλετε στο σώμα σας».

Η επίδραση που είχε η πτώση του στον μεγαλύτερο γιο του

Ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον μέρος του ντοκιμαντέρ είναι η συνάντηση με τον μεγαλύτερο γιο του Armstrong, Luke.

LANCE – Το 1ο μέρος του ντοκιμαντέρ

«Ποτέ δεν αναφέρω πραγματικά ποιος είμαι, καθώς πιστεύω ότι θα με κάνει να ξεχωρίσω ως κάποιος που δεν είμαι», λέει ο Luke στη συνέντευξή του.

«Εννοώ ότι είναι μέρος του ποιος είμαι, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν είναι αυτό που με περιγράφει, υπάρχουν πολλά περισσότερα από αυτό».

Rωτήθηκε αν θα έπαιρνε ποτέ φάρμακα που βελτιώνουν την απόδοση, και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Για μένα, πάντα ένιωθα το να δουλεύω πραγματικά για έναν συγκεκριμένο στόχο είναι πάντα πολύ πιο χρήσιμο από το να “κλέβεις”. Νιώθω επίσης αν το έκανα κάτι τέτοιο και πιανόμουν, κάποιοι θα έλεγαν, “είναι σαν τον πατέρα του”».

Στη συνέχεια ο Lance ρωτάται πώς θα ένιωθε αν ο Luke χρησιμοποιούσε ποτέ φάρμακα που βελτιώνουν την απόδοση.

«Αν ήμουν στη θέση του Luke, ο οποίος είναι ποδοσφαιριστής στο κολλέγιο, και ερχόταν σε μένα και έλεγε “…θα ήθελα να το δοκιμάσω” είτε “…κάνω αυτό”, θα του έλεγα ότι είναι κακή ιδέα. Είσαι πρωτοεμφανιζόμενος στο κολέγιο… μπορεί να είναι διαφορετική συνομιλία αν βρισκόταν στο NFL [επαγγελματικό ποδόσφαιρο], αλλά σε αυτό το σημείο της σταδιοδρομία σου, δεν αξίζει τον κόπο».

Ο Luke ήταν 12 ετών κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της Oprah Winfrey.

«Ο μπαμπάς μου τελικά έπρεπε να καθίσει μαζί μου και να πει ότι το [ντόπινγκ] συνέβη, [αυτό που λένε] είναι σωστό, σταμάτα να με υποστηρίζεις», λέει ο Luke. «Αυτές οι ειδήσεις πραγματικά αναποδογύρισαν τον κόσμο μου».

Η συμπεριφορά προς τους Emma O’Reilly και Filippo Simeoni

«Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που έχεις κάνει ποτέ;» Ρωτήθηκε ο Lance, και απάντησε αμέσως.

«Όλοι στον κόσμο πρέπει να πάρουν αυτήν την ερώτηση», απαντά, «αλλά κανένας δεν πρέπει να διευθετήσει μια αγωγή 100 εκατομμυρίων δολαρίων με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ή να καλέσει έναν συνάδελφο ως πόρνη σε μαρτυρία στο δικαστήριο».

Η συνάδελφος ήταν η Emma O’Reilly, η μασέρ στην US Postal Service που μίλησε στον David Walsh της Sunday Times για το ντόπινγκ που συνέβαινε.

«Το να αποκαλέσεις μια γυναίκα πόρνη, είναι δύσκολο να υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό», παραδέχεται ο Armstrong. «Ήμουν ηλίθιος και σε κατάσταση πλήρους επίθεσης, γι’ αυτό το έκανα. Θα έλεγα τα πάντα».

«Δεν θα μπορούσα να είμαι διαφορετικό άτομο εκτός ποδηλάτου, τίποτα δεν μπορούσε να μπει στο δρόμο μου και αυτό λειτουργούσε πολύ καλά στις προπόνησεις και στους αγώνες. Απλώς δεν λειτούργησε καλά με έναν άλλο άνθρωπο που δεν εμπλεκόταν στους αγώνες».

Παράλληλα με την O’Reilly, ο Armstrong δηλώνει ότι η συμπεριφορά του με τον Filippo Simeoni ήταν μία από τις μεγαλύτερες του μετανοήσεις. Ο Ιταλός είχε καταθέσει εναντίον του Michele Ferrari.

Ο Armstrong «εκδικητικά», όπως περιγράφει ο Vaughter, κυνήγησε τον Simeoni αφού ο Ιταλός μπήκε στο ξεκόλλημα στο 18ο εταπ του Tour de France 2004.

LANCE – Το 1ο μέρος του ντοκιμαντέρ

Στη συνέχεια, όταν ο Ιταλός επέστρεψε στο πελοτόν, ο Τεξανός κοιτάζει την κάμερα και με μια κίνηση υπονόησε ότι ο Ιταλός έπρεπε να το βουλώσει.

Ο Armstrong πήγε να επισκεφτεί τον Simeoni το 2013 για να ζητήσει συγνώμη. Ο Ιταλός του είπε: «Για εννέα χρόνια, όλη μου η ζωή συνδεόταν μαζί σου».

«Αυτός ήταν ένας τύπος που ήταν πολλαπλός Ιταλός πρωταθλητής», εξηγεί ο Armstrong. «Κέρδισε κάποιους αγώνες, αλλά όλοι θυμούνται εκείνη την ημέρα επειδή ήμουν μ@λ@κας».

Κανένα κλαδί ελιάς για τον Floyd Landis

«Θα μπορούσε να είναι χειρότερα, θα μπορούσα να είμαι ο Floyd Landis, να ξυπνάω σαν ένα κομμάτι σκ@τ@ κάθε μέρα», λέει ο Armstrong.

«Αυτό νομίζεις;» ρωτά η Zenovich.

«Αυτό ξέρω, δεν το νομίζω, το ξέρω».

Ενώ ο Armstrong είναι απολογητικός για τη μεταχείριση των O’Reilly και Simeoni, η οργή του παραμένει για τον Landis. Ο πρώην συναθλητής του αποκάλυψε το 2010 ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο Armstrong είχαν ντοπαριστεί, καρφώνοντας με μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε αξιωματούχους κυβερνητικών οργάνων και αρχές αντιντόπινγκ, λέγοντας τους τα πάντα.

Χρόνια νωρίτερα, ένας άλλος από τους πρώην συναθλητές του Armstrong, που είχε εγκαταλείψει την US Postal Service, ήταν ο Tyler Hamilton. Αφού κέρδισε το Tour de Romandie το 2004, ο Αμερικανός τερμάτισε 2ος  στο Critérium du Dauphiné, νικώντας τον Armstrong στην ατομική χρονομέτρηση του Mont Ventoux.

«Έχω ακούσει από πηγές ότι ήταν τσαντισμένος και κάλεσε την UCI, αυτό μου είπαν και είπε “πρέπει να πάρετε αυτόν τον τύπο”. Σίγουρα, τηλεφώνησαν εκείνο το βράδυ».

«Δεν ξέρω, πιθανότατα συνέβη. Αν έπρεπε να μαντέψω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα έλεγα πιθανότατα ναι».

«Δεν θα υπάρξει ποτέ σχέση», λέει ο Armstrong γι ‘αυτόν και τον Landis. «Για τους περισσότερους είμαι εντάξει στο να συγχωρήσω και να ξεχάσω, αλλά υπάρχουν μερικοί που δεν είμαι εκεί ακόμα».

Η φωτιά και η οργή μέσα στον Armstrong μαίνεται

Καθώς το ντοκιμαντέρ φτάνει στο τέλος του, η αφήγηση γίνεται πιο στοχαστική, ωθώντας τον Armstrong να προσπαθήσει να συνδέσει ολόκληρη την αφήγηση.

Ο Armstrong είχε προσπαθήσει το καλύτερό του για να βγει πιο μετρημένος, πιο ώριμος, κατά τη διάρκεια των συμπυκνωμένων τριών ωρών και των 18 μηνών που πέρασαν για τα γυρίσματα.

Αλλά όταν η συνομιλία στρέφεται στον Jan Ullrich και τα ζητήματα που αντιμετώπισε ο Γερμανός τα τελευταία χρόνια, ο Armstrong δακρύζει, αναφερόμενος στο ότι πήγε να τον δει το 2018. Προσπαθεί να συγκρατηθεί, πριν καταλήξει οργισμένος, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

«Είναι απλώς μια φοβερή κατάσταση. Ο Jan βρισκόταν σε εκείνη την εποχή, στην κατάσταση που βρισκόμασταν όλοι, και παρασύρθηκε, όλοι παρασυρθήκαμε [στο ντόπινγκ], και ο λόγος που πήγα να τον δω είναι γιατί τον αγαπώ», δηλώνει ο Armstrong, ενώ προσπαθεί να συνέλθει.

«Τέλος πάντων, δεν ήταν καλό ταξίδι. Ήταν το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή μου. Κανείς δεν με φόβιζε, δεν με κινητοποιούσε. Τα άλλα παιδιά … χωρίς έλλειψη σεβασμού σε κανένα από αυτούς, δεν με κινητοποιούσαν. Αυτός με κινητοποιούσε. Και ήταν απλώς ένα χάος».

«Όταν κοιτάζω την κατάσταση του Jan και βλέπω την κατάστασή μου, επειδή είναι πολύ παρόμοιες, ο συγχρονισμός είναι πολύ παρόμοιος …Είχε όλα τα πράγματα που είχα. Είχε μια γυναίκα, παιδιά, χρήματα και αυτό δεν ήταν αρκετό για να τον συγκρατήσει».

«Και το γαμ@μ@νο άθλημα το έκανε σε αυτόν. Και τα μέσα ενημέρωσης τον άφησαν να το κάνει».

«Η χώρα της Ιταλίας δοξάζει τον Ivan Basso, τον ειδωλοποιεί, τον βάζει εκεί, του δίνει δουλειές, τον καλεί σε αγώνες, τον βάζει στην τηλεόραση, δεν διαφέρει από κανέναν από εμάς. Ωστόσο, ντροπιάζουν τον Marco Pantani, τον καταστρέφουν στον Τύπο, τον βγάζουν έξω από το άθλημα και καταλήγει νεκρός. Είναι νεκρός».

«Η χώρα της Γερμανίας ειδωλοποιεί τον Erik Zabel, τον Rolf Aldag, τους δίνει δουλειές, τους βάζει στην τηλεόραση, τους προσκαλεί σε αγώνες, και ντροπιάζουν και καταστρέφουν τη ζωή του Jan Ullrich. Γιατί»;

«Η χώρα της Αμερικής ειδωλοποιεί, λατρεύει, δοξάζει τον George Hincapie, τον προσκαλεί σε αγώνες, του δίνει δουλειές, αγοράζει τα σκα@τ@ του και ντροπιάζουν και καταστρέφουν εμένα. Γι’ αυτό πήγα [για να επισκεφτώ το Ullrich], γιατί αυτά είναι απλά μ@λ@κιες».

Ο αποδιοπομπαίος τράγος

Όσον αφορά το τελευταίο παράδειγμα, ο Άρμστρονγκ είχε ήδη απαντήσει μια ώρα νωρίτερα, γιατί είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος.

«Μπορεί να είναι ένα ψέμα [για έναν αθλητή που ντοπάρεται] επειδή απαντάει 1 φορά, ή στην περίπτωσή μου μπορεί να είναι 10.000 ψέματα επειδή έχεις απαντήσει 10.000 φορές. Και μετά πας ένα βήμα παραπέρα και λες “μην με ρωτάτε ποτέ ξανά αυτήν την ερώτηση. Και μετά κάνεις μήνυση σε κάποιον και μετά απλά … έτσι γίνεται 100 φορές χειρότερο. Επειδή όλοι είχαμε πει ψέματα».

«Δεν ξέρω καν πού βρίσκεται πλέον η γραμμή ανάμεσα σε καλούς ανθρώπους που κάνουν κακά πράγματα και κακούς ανθρώπους που κάνουν καλά πράγματα» δηλώνει ο Peter Flax, πρώην αρχισυντάκτης του περιοδικού Bicycling.

«Υπάρχει αυτή η Σαιξπηρική ποιότητα στο σύνολό της, απλά πρέπει να απολαύσεις την άπειρη πολυπλοκότητα των χαρακτήρων, επειδή δεν υπάρχουν προφανείς κακοί και καλοί τύποι».

Το πλήρες ντοκιμαντέρ θα κυκλοφορήσει στο ESPN Player, με το πρώτο μέρος να είναι διαθέσιμο από τη Δευτέρα 25 Μαΐου, ενώ το δεύτερο μέρος θα κυκλοφορήσει από την 1η Ιουνίου.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Check Also

Greyhound 120 2024 – Αλλαγές

Το Greyhound 120 αποτελεί μέρος της διοργάνωσης Epic Rides, της μοναδικής διοργάνωσης στην…