Share on Facebook Share on Twitter Το αγαπημένο μου μπρεβέ! Για πολλούς και διάφορους λόγους! 1ο είναι πολύ δυνατό και έχει απίθανη διαδρομή μέσα στην φύση με ωραίες αναβάσεις! 2ο η φοβερή παρέα των φίλων από όλο τον Έβρο! 3ο η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ τροφοδοσία στα controls! Ας τα πάρουμε από την αρχή, γιατί αξίζει τον κόπο να πούμε μερικά λόγια : Παρασκευή (D-1) Έτοιμο αμάξι και εξοπλισμός! Ξεκινάω μόνος αυτή την φορά! Τηλέφωνο στον Χρήστο να με περιμένει σε μερικές ωρίτσες στην καφετέρια που έχουμε ραντεβού απέναντι από τον φάρο. Πράγματι μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι φτάνω στην αγαπημένη Αλεξανδρούπολη, τακτοποιώ πράγματα και ποδήλατο στο ξενοδοχείο και κατευθύνομαι στην καφετέρια. Μέσα με περιμένουν όλοι οι καλοί και εκλεκτοί φίλοι! Ο Χρήστος Κυριακίδης, ο Alex Em, ο Chris Pantazis, ο Angel Kavanoz, ο Γιάννης Τσιματσίδης, ο Manolis Emmanouilidis, ο Kostas Papadopoulos και άλλοι (sorry αν ξεχνάω ονόματα)! Μετά από λίγο αρχίζουν και έρχονται για να παραλάβουν τις κάρτες τους και άλλοι γνώριμοι μπρεβετάδες : Dimitrios Kaltsas, άρτι αφιχθείς από 2 σερί 400άρια παρακαλώ και ορεξάτος για άλλα τόσα (!!), Konstantinos Karakatsoulis, ο αγαπητός φίλος ορμώμενος εκ Χαλκιδικής αυτή την φορά μετά της οικογενείας, νέοι φίλοι που γνωριστήκαμε εκεί, ο ιπτάμενος Ολλανδός Peter Silvain Mooij, οι αδελφοί Τσάμποι, ο George Xagos, o Γιαννης Τζαμπαζακης, που επιτέλους βρεθήκαμε και από κοντά και άλλοι! Μετά τις κουβέντες, τα πειράγματα και την παραλαβή των καρτών ακολούθησε το απαραίτητο πέρασμα σε παρακείμενο εστιατόριο για πρόσληψη μιας γενναίας ποσότητας υδατανθράκων, απαραίτητων για την επόμενη μέρα! Σάββατο D-DAY 7:30 το πρωί είμαστε ετοιμοπόλεμοι μπροστά από τον φάρο! Αρχίζει να καταφθάνει κόσμος! Τα παιδιά της διοργάνωσης είναι από ώρα στην θέση τους και μας εξυπηρετούν με τα διαδικαστικά! Οι φωτογραφίες και τα χαμόγελα δίνουν και παίρνουν! Φέτος είχαμε και εξαιρετικά πλάνα από drone! Γνωρίζομαι με νέους φίλους, όπως ο Nikos Antoniadis, ο John Karakatsoulis, ο αδερφός του Κώστα, ο Sotiris Ntalagiorgos, με αστείρευτη δόση χιούμορ και στιλιστικά trendy, και λέμε να ξεκινήσουμε μαζί στο γκρουπ! Καταφθάνει και ο αγαπητός Stratos Alagialis μετά του υιού Δημήτρη, ο Χάρης Κατσικάρης, ο Πέτρος Παρτακελούδης και στις 8 και κάτι ψιλά δίνεται η εκκίνηση! Τα πρώτα χιλιόμετρα κυλάνε με χαλλλλλαρό ρυθμό (που λέμε και στο Σαλόνικα), με κουβεντούλες, νέα από φίλους που βρισκόμαστε μόνο σε μπρεβέ δυστυχώς και με αλληλογκρουπαρίσματα! Ξεκινάω αρχικά με αδερφούς Καρακατσούλη και Σωτήρη, μετά μπλεκόμαστε όλοι σε ένα μεγάλο γκρουπ με Πέτρο, Χάρη, Νίκο, Χρήστο, Peter, Χρήστο και όλο το team από Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα και αρχίζουμε σιγά σιγά να νιώθουμε τα πρώτα ανηφοράκια, έτσι για πρόγευση αυτού που έπεται! Ο καιρός δείχνει μια χαρά προς το παρόν! Ούτε ζεστούλα ούτε και κρύο! Θα έλεγα ένα μείγμα early spring κατάστασης, αν και βαδίζουμε προς τον Μάιο! Ελαφρύ αεράκι κόντρα, αλλά τίποτα το ανησυχητικό! Είμαι όμως καλά ντυμένος με μπατζάκια, μανίκια και λεπτό ισοθερμικό από μέσα + ένα ελαφρύ jacket άκρως ανοιξιάτικο! Η θερμοκρασία προβλέπεται χαμηλή για την εποχή με μέγιστη τους 12-13, ενώ στα βουνά αναμένουμε ακόμα χαμηλότερες! Δαδιά Μπαίνουμε στην Δαδιά! Γκρουπαρίζομαι με 2 νέους φίλους από Σουφλί, τον Σταύρος Τσιμαρης και τον φίλο του Παναγιώτη, που αποδεικνύονται πολύ δυνατοί ειδικά στις ανηφόρες, πιάνουμε καλό tempo που μπορώ να ακολουθήσω και τελικά τερματίζουμε και μαζί πηγαίνοντας με αρκετά δυνατό ρυθμό! Η Δαδιά… ό,τι και να πει κανείς για αυτό το υπέροχο δάσος είναι λίγο! Φοβερό τοπίο, δυνατές ευωδίες από τα δέντρα, αλλά ΔΕΝ είναι για να την διασχίζεις την νύχτα! Ξέρουν οι ντόπιοι και όσοι επιχείρησαν σε μπρεβέ τι εννοώ! Φτάνουμε στο 1ο control στο χωριό της Δαδιάς στα 77 Km και νιώθω μια χαρά! Μας περιμένουν τα γνωστά ενεργειακά καλούδια + μπισκοτάκια με μερέντα παρακαλώ (μόνο που δεν μας τάισαν και στο στόμα)! Δεν καθόμαστε πολλή ώρα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι! Μικρό Δέρειο Γιανούλη, Πρωτοκκλήσι, Κυριακή και τελικά στο 2ο control στα 122 Km στο Μικρό Δέρειο. Εκεί μας περίμεναν οι σεφ Γιάννης Τσιματσίδης, o αυτοκράτωρ των κοψιδιών, Dimos Paparadis, o μέγας χορηγός και απόλυτος άρχων των ποιοτικότερων κοτόπουλων παγκοσμίως, Nikos Negiannis, μπαρουτοκαπνισμένος και τσικνοκαπνισμένος με τις μασιές ανά χείρας και ο Μανώλης Εμμανουηλίδης! Τα παιδιά είχαν στήσει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μια υπαίθρια χασαποταβέρνα! Τάισαν όλο το χωριό και μετά και εμάς! Αστείρευτες ποσότητες σε κοτοσουβλάκια, μακαρόνια με κεφαλοτύρι, παντσέτες, κασέρια, αβγά, σαλάμια, μπουγιουρντιά, καυτερές πιπεριές, πράσινες σαλάτες, τυροκαυτερές, τζατζίκια και πόσα άλλα! Χώρια τις μπίρες, τα αναψυκτικά, τις ρετσίνες και τα τσίπουρα!! Η τσίκνα μύριζε χιλιόμετρα μακριά! Ούτε roadbook ούτε gps χρειάζονταν για να καταλάβει και ο πλέον ανυποψίαστος μπρεβετάς πού βρισκόταν στημένο αυτό το τσικνο-control!! Φοβερός ο Peter Silvain Mooij που άναψε μέχρι και πούρο μετά το λουκούλλειο γεύμα!! Θα πω κάτι που ΑΝ το καλοσκεφτεί κανείς, θα δει ότι μάλλον έχω δίκιο : το μπρεβέ της Αλεξανδρούπολης είναι ίσως το μοναδικό έως τώρα μπρεβέ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ που ΑΝ δεν είχε καθόλου υψομετρικά και ήταν φλαταδούρα, στο τέλος οι συμμετέχοντες θα ΕΒΑΖΑΝ ΚΙΛΑ παρά θα έχαναν!!! Βάζω ένα ΙΣΩΣ γιατί έχω πληροφορίες από “μέσα” ότι στο επερχόμενο μπρεβέ “Γη των Θρακών” στις 9/9 θα υπάρχουν μέχρι και … θαλασσινά στο μενού των controls by the sea! Αυτό να δω και τι στον κόσμο! Ελπίζω μόνο να μην είναι άκρως αφροδισιακά και αναγκαστούμε να βγάλουμε όλη την υπόλοιπη διαδρομή κάνοντας… εχμμ… ορθοπέταλο για ευνόητους λόγους! 😉 Πάντως όταν αποσυρθώ από την ενεργό μπρεβετο-δράση, θα γίνω κοντρολιέρης στα 2 αυτά μπρεβέ εναλλάξ! Μεγάλο Δέρειο Τέλος με το απίθανο αυτό κοντρόλ! Ανασυνταχθήκαμε με τους 2 φίλους, τον Σταύρο και τον Παναγιώτη, και ετοιμαστήκαμε ψυχολογικά για τα δύσκολα που ζύγωναν ευθύς αμέσως… τα καυτά 14 χιλιόμετρα από το Μικρό έως το Μεγάλο Δέρειο και μετά στο καπάκι η ανάβαση στο βουνό με τις ανεμογεννήτριες! Τα δύσκολα 40 περίπου χιλιόμετρα σχεδόν όλα ανηφορικά! Πέρσι στην ανηφόρα ανάμεσα στα 2 Δέρεια είχα “καεί”! Ήμουν και κουρασμένος από το 600άρι πριν μερικές μέρες, δεν υπολόγισα σωστά και την ένταση της ανηφόρας! Φέτος όμως ήμουν καλά “διαβασμένος” και προετοιμασμένος και ανέβηκα μια χαρά! Στη συνέχεια άρχισε η ανάβαση προς τις γεννήτριες! Μια γλυκιά ανάβαση με ήπιες κλίσεις μέσα στην ηρεμία του καταπράσινου δάσους! Μου αρέσουν αυτές οι αναβάσεις μέσα σε δέντρα με σκιά! Ηρεμία, δροσιά να μην καίγεσαι, πιάνεις ένα τέμπο και ανεβαίνεις εσύ και οι σκέψεις σου! Έτσι κάπως ανέβηκα μέχρι τα 1000 περίπου μέτρα, στην κορυφή! Εκεί είχαμε συνεννοηθεί να σταματήσουμε και να φορέσουμε τα αντιανεμικά και τα γιλέκα καθώς και να ανάψουμε τα φώτα! Ο καιρός εδώ και ώρα έδειχνε απειλητικός! Μαύρα σύννεφα είχαν πλακώσει και το κρύο ήταν αρκετό! Ξαφνικά νιώθω κάτι να πέφτει πάνω μου… μερικές σταγόνες… νόμισα αρχικά ότι ήταν οι πρώτες σταγόνες βροχής… όσο πήγαινε όμως και δυνάμωνε… τελικά διαπιστώσαμε έκπληκτοι ότι ήταν ΧΙΟΝΟΝΕΡΟ!! Αρχίσαμε την κατάβαση με χιονόνερο που μαστίγωνε τα ιδρωμένα μας πρόσωπα και κόντρα κρύο αέρα! Θερμοκρασία 2-3 βαθμοί, αλλά η αισθητή ήταν πολύ πιο κάτω! Με κοντά γάντια και τα δάχτυλα εκτεθειμένα και φυσικά χωρίς κάλυμμα στα παπούτσια, το κρύο με τσάκισε! Δεν μπορούσα να κλείσω τα δάχτυλα και να χειριστώ τιμόνι και μανέτες! Προσπαθούσα έστω και λίγο να τα τρίψω πάνω στο τιμόνι ή στο αντιανεμικό μου μπας και… μάταια… η κατάσταση ήταν ανυπόφορη! Αργά και βασανιστικά κατεβήκαμε μέχρι τα 250 μέτρα περίπου, όπου άρχισε η αίσθηση να γίνεται πιο υποφερτή, παρέμεναν όμως τα άκρα παγωμένα, ειδικά τα δάχτυλα των χεριών! Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εντελώς ακραίες συνθήκες, απλά σχεδόν όλοι ήμασταν ντυμένοι για ανοιξιάτικο καιρό και πλάκωσε βαρυχειμωνιά εκεί πάνω! Τέλος καλό ευτυχώς! Τερματισμός Τα τελευταία 40 χιλιόμετρα μάς βρήκαν να πατάμε γερά γκάζια σε ευθεία και ελαφρά κατηφορική διαδρομή με ταχύτητες που άγγιζαν και τα 40 Km/h προκειμένου να ζεσταθούμε όσο μπορούσαμε και να γευτούμε γρηγορότερα ένα ζεστό ρόφημα, όπως προγραμματίζαμε! Τερματίσαμε εντός ορίου στον φάρο και βγήκαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες περιμένοντας και άλλους φίλους συμποδηλάτες να τερματίσουν και να ανταλλάξουμε συγχαρητήρια και εμπειρίες! Η συνέχεια δόθηκε σε μια σούπερ κοντοσουβλο-κοκορετσο-ταβέρνα, όπου μπορεί κανείς να φανταστεί τι επακολούθησε και πως έγινε τάχιστα η κατάλληλη “αποκατάσταση”! Συμπερασματικά περάσαμε ένα φανταστικό διήμερο, συναντηθήκαμε με παλιούς φίλους, γνωρίσαμε νέους, διασχίσαμε υπέροχα μέρη σε μια απαιτητική διαδρομή και γουστάραμε την όλη φάση παρά τις αντίξοες συνθήκες προς στιγμήν! Συνιστώ σε όλους τους φίλους να δοκιμάσουν -αν δεν το έχουν κάνει ήδη- αυτό το “ιδιαίτερο” από πολλές απόψεις μπρεβέ, που γίνεται μέσα σε καταπράσινα δάση και να γνωρίσουν από κοντά την φιλοξενία των παιδιών που το διοργανώνουν! Ραντεβού στα Θρακικά εδάφη στις 9/9 στο μπρεβέ της “Γης των Θρακών”! Αγαπάμε Θράκη και ειδικά τον Έβρο και θα στηρίξουμε όσο μπορούμε τέτοιες αξιόλογες προσπάθειες! Επόμενη πρόκληση το πολύ δύσκολο μπρεβέ της Χαλκιδικής με τα 400 Km και τα 5000+ υψομετρικά σε 2 εβδομάδες!
