Share on Facebook Share on Twitter Θα σας πω και εγώ την δική μου εμπειρία από το Αργοναυτικό Brevet 600 χλμ. της ΠΕΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν αρχικά στο πρόγραμμά μου για φέτος να κάνω 600άρι, αλλά λόγω της επιθυμίας συμμετοχής στο PBP του 2019, έπρεπε να ανέβω από φέτος λίγο σε χιλιόμετρα ώστε του χρόνου να ανέβω περισσότερο και το 2019 να είμαι έτοιμος για το Παρίσι. Θα είχα πάει στο 600άρι της Καλαμάτας αλλά δεν γινόταν, υπήρχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις. Οπότε διάλεξα αυτό του Βόλου, ήταν και μέσα στα πλαίσια της αρχικής σκέψης μου για 1 brevet ανά μήνα. Προετοιμασία – Άσχημος καιρός Η πρώτη απογοήτευση ήρθε όταν από την αρχή της εβδομάδας φαινόταν ο καιρός ότι δεν θα είναι καλός. Γενικά είμαι αισιόδοξος οπότε δεν στενοχωρήθηκα αρκετά. Η θέληση για την πραγματοποίηση και την υλοποίηση ήταν μεγαλύτερη από τις προγνώσεις, εξάλλου έλεγα καλοκαίρι είναι, τίποτα ψιχάλες, μετά ήλιο και θα στεγνώσουμε κτλ. κτλ. Όλα έτοιμα, φτιάχνω το ποδήλατο και κλασσικά το κάνω 10 κιλά βαρύτερο (να δω πότε θα το κόψω αυτό το χούι). Φορτώνω το ποδήλατο μέσα στο αυτοκίνητο και ξεκινάω για το σταθμό μετρό Δουκ. Πλακεντίας όπου είχα δώσει ραντεβού με τον φίλο που θα το πηγαίναμε μαζί. Φτάνω 10 λεπτά νωρίτερα και διαπιστώνω ότι δεν έχω πάρει τη σχάρα για να βάλουμε το ποδήλατο του φίλου στο αυτοκίνητο. Εγώ καλά έβαλα το ποδήλατο μέσα, έφυγα και δεν σκέφτηκα τη σχάρα. Γύριζω σπίτι να τη πάρω και πέφτω σε τρελή κίνηση. Εν τέλη, φεύγουμε με 20λεπτη καθυστέρηση και η βροχή έχει αρχίσει να πέφτει δυνατή. Η συζήτηση στο αυτοκίνητο είναι για το τι θα κάνουμε τελικά. Η απόφαση είναι να πάμε μέχρι Μαλακάσα και βλέπουμε. Φτάνοντας στη Μαλακάσα όμως βλέπουμε και άλλους τρελούς, η βροχή έχει ψιλοσταματήσει και αποφασίζουμε να το πάμε. Μαλακάσα – Εκκίνηση 20 άτομα πήρανε εκκίνηση από τα 27 που είχαν δηλώσει συμμετοχή. Ξεκινήσαμε καλά, σε μερικά σημεία ο δρόμος είχε νερά, αλλά τίποτα παραπάνω. Ο ουρανός είχε καθαρίσει. Με γρήγορη ταχύτητα φτάσαμε Θήβα, Αλίαρτο κτλ. κτλ. Ο oυρανός ξάστερος, ένα μισό φεγγάρι που άργησε να βγει και το τρένο να περνάει δίπλα και να εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι αφήνωντας τον ήχο της τριβής της ρόδας με τις ράγες να χάνεται στο άπειρο της νύχτας. Το βράδυ πέρασε μοναχικά με ανάβαση του Μπράλου και μια μικρή στάση στη Λαμία. Μετά τη Λαμία ξημέρωσε, Δομοκός, Φάρσαλα, ανηφόρες, κατηφόρες και τσουπ… Βόλος. Από την απόλυτη ησυχία της διαδρομής, σε μια πολύβουη παραλία Βόλου με άπειρα μαγαζιά και κόσμος. Μακαρονάδες και επιστροφή. Ανηφόρες, κατηφόρες και στο βάθος σύννεφα! Η βροχή μας έπιασε στην ανάβαση για Πελασγία, λίγο πριν απο το κοντρόλ των Ραχών. Φάγαμε καλά βροχή και φτάνοντας στην πλατεία της Πελασγίας συναντούμε άλλους 7-8 ποδηλάτες που περίμεναν εκεί για να σταματήσει η μπόρα. Κατεβήκαμε σχεδόν μαζί για το κοντρόλ στις Ράχες, φάγαμε τα σουβλάκια μας και συνεχίσαμε για Λαμία. Η βροχή είχε λίγο ηρεμήσει οπότε πιστεύαμε ότι θα προλάβουμε να φτάσουμε τουλάχιστον Λαμία. Φεύγοντας όμως από Ράχες ξεκίνησε ένας κατακλυσμός που δεν έβλεπες μπροστά σου. Το πρόσωπό μου είχε γεμίσει νερά, παντού βρεγμένος. Πολλές φορές χρειάστηκε να κάνουμε μανούβρες για να αποφύγουμε λίμνες που είχαν δημιουργηθεί στο δρόμο. Στυλίδα – Ακύρωση λόγω βροχής Φτάσαμε στη Στυλίδα και εκεί σταματήσαμε σε ένα υπόστεγο για να δούμε τι θα κάνουμε. Πέσανε διάφορα τηλέφωνα, ελέγξαμε και το fb για να δούμε τι λένε οι υπόλοιποι συνποδηλάτες και με τη σκέψη της ανάβασης του Μπράλου να είναι αρκετά δύσκολη λόγω βροχής αποφασίσαμε να σταματήσουμε. Και από εδώ ξεκινάει η περιπέταια νο2. Επιχείρηση “Επιστροφή” Ι Ώρα 21:30: Στόχος ήταν να φτάσουμε στο Λιανοκλάδι (έξω από τη Λαμία) για να πάρουμε το τρένο που έρχεται από Θεσ/νίκη για Μαλακάσα. Σκεφτήκαμε για ξενοδοχείο αλλά ήμασταν βρεγμένοι μέχρι το κόκκαλο… πώς θα κοιμόμασταν? Ρωτάμε για ξενοδοχείο στη Στυλίδα και μας λένε ότι δεν έχει, μόνο προς τα έξω. Ρωτάω έναν ταξιτζή για ΚΤΕΛ μου λέει η Στυλίδα δεν έχει ΚΤΕΛ, περνάει όμως ένα λεωφορείο στις 10 για Λαμία (μάλλον άστικό? ποιός ξέρει). Μου λέει όμως ότι έχει και προαστιακό για Λαμία με το τελευταίο στις 10:45, δεν πάει όμως μου λέει Λιανοκλάδι, μόνο μέχρι Λαμία. Πάμε να πάρουμε το λεοφωρείο. Συναντάμε έναν νεαρό ο οποίος φαίνεται να ξέρει περισσότερα πράγματα από τον ταξιτζή. Ο προαστιακός πάει μέχρι Λιανοκλάδι. Το τελευταίο ΚΤΕΛ από Λαμία για Αθήνα είναι στις 10 οπότε πάει το χάσαμε. Προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει σπίτι του αλλά εμείς ήμασταν αποφασισμένοι να γυρίσουμε. Το τρένο από Θεσ/νίκη για Αθήνα περνάει από το Λιανοκλάδι στις 2:30 τα μεσάνυχτα. Λέμε ας πάμε να κοιμηθούμε στην αίθουσα αναμονής και μετά στο τρένο κανα δίωρο και βγάινουμε Μαλακάσα, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και γυρνάμε. Αυτός ο νεαρός ήταν και ο πρώτος του οποίου είπαμε την ιστορία μας (και δεν μας πίστεψε). Με αυτά και με αυτά ήρθε το λεοφωρείο, ένας νεαρός οδηγός μας φόρτωσε τα ποδήλατα κάτω χωρίς να γκρινιάξει και ξέφυγε και από την πορεία του στη Λαμία για να μας πάει στον προαστιακό. Αυτός ο οδηγός ήταν και ο δεύτερος του οποίου είπαμε την ιστορία μας (και δεν μας πίστεψε). Φτάνουμε στον προαστιακό, προλαβαίνουμε το τρένο οριακά. Ο υπεύθυνος μέσα στο τρένο που μας έκοψε τα εισητήρια ήταν και ο τρίτος του οποίου είπαμε την ιστορία μας (και δεν μας πίστεψε). Λιανοκλάδι τελικά! Φτάνουμε στο Λιανοκλάδι περίπου 11+. Ως τώρα όλα κατ’ ευχήν. Αράζουμε στις άβολες θέσεις που δεν μπορείς να ξαπλώσεις και βάζουμε ξυπνητήρι στις 2. Ξυπνάμε κάποια στιγμή στην 1 και λέμε να δούμε το δρομολόγιο τι ώρα φτάνει Μαλακάσα. Μπαίνω στο internet και διαπιστώνω ότι το συγκεκριμένο τρένο μετά από Οινόη σταματάει στην Αθήνα και δεν κάνει στάστη Μαλακάσα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Προσπαθούσαμε να δούμε τι θα κάνουμε. Και καλά ο φίλος μένει Αθήνα, θα το έπαιρνε μέχρι τέλους και θα πηγαινε μετά ποδηλατόντας. Εγώ μένω Βριλήσσια, θα έπρεπε να πάρω μετρό (θα είχε ανοιξει εκείνη την ώρα;) και μετά ποδήλατο και την άλλη μέρα ολόκληρη διαδικασία για να πάω να πάρω το αυτοκίνητο από τη Μαλακάσα. Επιχείρηση “Επιστροφή” ΙΙ Σκέφτομαι ότι στην Οινόη περνάει το τρένο που πάει Χαλκίδα-Πειραιά και σταματάει σίγουρα Μαλακάσα… άρα λέω να κάνω το transit στην Οινόη. Βλέπω τα δρομολόγια του σχετικού τρένου και λέει το πρώτο από Χαλκίδα στις 6:30. Δηλαδή 7 στην Οινόη και το δικό μας θα φτάσει Οινόη στις 5+. Άλλες 2 ώρες αναμονή στην Οινόη… αλλά χαλάλι, από το να φάω όλη την επόμενη μέρα στα μέσα για να πάω να πάρω το αυτοκίνητο από Μαλακάσα. Πάω στον σταθμάρχη να επιβεβαιώσω όλη τη σκέψη μου. Μου τα επιβεβαιώνει με ένα χειρότερο νέο, το τρένο από Θεσ/νίκη έχει καθυστέρηση και θα φτάσει αντί για 2:30, στις 3:30. Αυτό ίσως καλύτερα για εμένα, μου μειώνει την μοναχική αναμονή στην Οινόη κατά μια ώρα. Ο σταθμάρχης αυτός ήταν και ο τέταρτος του οποίου είπαμε την ιστορία μας (και δεν μας πίστεψε). Έρχεται το τρένο, βάζουμε τα ποδήλατα σε ένα συγκεκριμένο βαγόνι με μπαγκάζια και πάμε να κάτσουμε. Αμ δε… μπίμπα το τρένο από πρόσφυγες, άλλοι κοιμόντουσαν κάτω, άλλοι στα καθίσματα, κρέμοντας πόδια και κεφάλια στο διάδορμο… μικρά παιδάκια και μωρά… μια τρέλα… Φτάνουμε σε ένα βαγόνι με καρέκλες και τραπεζάκια, σχετικά άδειο, καθόμαστε… έρχεται ένας μάλλον Σύριος και μας δείχνει τα πράγματά του, τελικά δεν σηκωνόμαστε, πήγε δίπλα και έκατσε. Οινόη Η ώρα πέρασε γρήγορα, φτάνουμε Οινόη. Πάμε με τον φίλο να με βοηθήσει να κατεβάσω το ποδήλατο, εγώ από κάτω και αυτός από πάνω να μου το δώσει. Το τρένο είναι μακρύ και το τελευταίο βαγόνι που είμαστε είναι εκτός πλατφόρμας. Κατεβαίνω μέσα στις πέτρες και προσπαθεί ο φίλος να μου δώσει από πάνω το ποδήλατο. Το τρένο φεύγει, είμαι ανάμεσα στις γραμμές του πήγαινε και του έλα και κουβαλάω το ποδήλατο για να ανέβω στην πλατφόρμα. Μόλις έχει χαράξει. Και εδώ η ατυχία γυρίζει σε τύχη. Βλέπω ένα τρένο με κατεύθυνση την Αθήνα. Ρωτάω ένα τύπο και μου λέει ότι φεύγει σε 2-3 λεπτά για Αθήνα (και Μαλακάσα φυσικά). Μπαίνω, φτάνω Μαλακάσα μετά απο 15 λεπτά περίπου. Η σκέψη μου ήταν ότι θα παγώσω με το ποδήλατο μέχρι να φτάσω από το σταθμό στο αυτοκίνητο. Είχα βάλει 2 αδιάβροχα, κουκούλα, μια μπαντάνα στο λαιμό… τελικά ήταν καλά παρόλο που ήμουν βρεγμένος. Φορτώνω το ποδήλατο και έρχεται ένας τύπος που βόλταρε να με ρωτήσει τι κάνω αυτή την ώρα εκεί. Ο τύπος αυτός ήταν και ο πέμπτος του οποίου είπαμε την ιστορία μας (και δεν μας πίστεψε). Φεύγω. Πρώτη στάση: Βενέτης για πρωινό, δεύτερη στάση: στο κρεββατάκι μου! Με αυτά και με αυτά, δεν ολοκληρώθηκε το 600άρι που είχα βάλει στόχο για το SR. Κοιτάω το πρόγραμμα και βλέπω ότι το Νοέμβριο έχει άλλο ένα 600άρι στη Θεσ/νίκη που φτάνει μέχρι Μέτσοβο. Σκέφτομαι: Ιούνιο μήνα έκανε κατακλυσμό και δεν ολοκλήρωσες το brevet, το Νοέμβριο στο Μέτσοβο μπορεί να έχει 3-4 μέτρα χιόνι. Έκλεισα το πρόγραμμα και ξανακοιμήθηκα!
