Share on Facebook Share on Twitter Όλοι μας έχουμε μάθει, ότι χρησιμοποιώντας κουμπωτά πεντάλ, όταν το ένα πόδι πιέζει το ένα, το άλλο πόδι τραβάει το άλλο. Ή όπως συνήθως λένε οι κουρσάδες «πάτα-τράβα». Η γενική αρχή είναι αυτή. Το θέμα είναι όμως να βρούμε τον καλύτερο τρόπο να κάνουμε την παραπάνω απλή κίνηση. Η βιομηχανική της περιστροφής των πεντάλ Ας δούμε λοιπόν, πώς λειτουργεί η περιστροφή των πεντάλ. Θα φανταστούμε μια περιστροφή σαν ένα ρολόι, με την 12η και 6η ώρα, όταν τα πεντάλ είναι κάθετα και με την 3η και 9η ώρα, όταν τα πεντάλ είναι οριζόντια. Έχοντας το παραπάνω παράδειγμα στο μυαλό μας, το μεγαλύτερο μέρος της δύναμης κατά το πεταλάρισμα, συμβαίνει μεταξύ 12ης και 5ης ώρας. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ενεργοποιείται η πλειονότητα των πρωταρχικών μυών. Η κυριότερη κίνηση μιας περιστροφής, έχει να κάνει με την επέκταση του ισχίου και του γονάτου, μαζί με κάμψη του ισχίου. Μεταξύ της 6ης και 12ης ώρας στην περιστροφή του πεντάλ, υπάρχει κάποια κάμψη στο γόνατο για να βοηθήσει το πεντάλ να επιστρέψει στην κορυφή, αλλά η προς τα κάτω δύναμη που τοποθετείται στο αντίθετο πετάλι από το αντίθετο πόδι είναι γενικά πολύ μεγαλύτερη. Η ελάττωση αυτής της αρνητικής (προς τα κάτω) δύναμης μέσω του οπίσθιου μισού της περιστροφής, επιτυγχάνεται μέσω της δράσης του πίσω τένοντα και της γάμπας, που τραβούν το πόδι προς τα πίσω, ανυψώνοντας το πόδι και το γόνατο στη 12η ώρα. Η φάση ισχύος συμβαίνει όταν το ισχίο και το γόνατο εκτείνονται, πιέζοντας προς τα κάτω το πεντάλ. Η κίνηση αυτή ξεκινάει με ένα συνδυασμό των μυών των γλουτών και των τετρακέφαλων, αλλά στη συνέχεια συνδέεται με τους τένοντες και τους μύες των γαμπών μέσω της περιστροφής. Αυτό δείχνει την ανάγκη για εξίσου ισχυρούς τένοντες, ισχία και τετρακέφαλους μυς. Οι τελευταίοι είναι μερικοί από τους μεγαλύτερους μύες στο σώμα και είναι οι κύριοι παραγωγοί ενέργειας σε μια περιστροφή των πεντάλ. Η τεχνική του αστραγάλου Μπορούμε λοιπόν να κάνουμε πιο αποδοτική την κίνηση των πεντάλ; Ναι, χρησιμοποιώντας την τεχνική του αστραγάλου. Είναι η τεχνική της έλξης κατά μήκος του κάτω μέρους της περιστροφής και προς τα πάνω, στην αρχή της κίνησης. Η τεχνική συνεπάγεται το χαμήλωμα της φτέρνας, καθώς πλησιάζουμε το κατώτερο σημείο. Όταν αρχίζει η ανοδική κίνηση (από 6η στην 12η ώρα) τότε έχουμε ανύψωση της φτέρνας καθώς φτάνουμε στο ανώτατο σημείο της περιστροφής. Για να καταλάβουμε πώς λειτουργεί η τεχνική, σκεφτείτε ότι προσπαθούμε να ξύσουμε τη λάσπη, από το κάτω μέρος του παπουτσιού μας, στο κάτω μέρος της διαδρομής των πεντάλ. Όσο εφαρμόζουμε σωστά την τεχνική, τόσο εφαρμόζουμε σταθερή πίεση στα πεντάλ καθ ‘όλη τη διάρκεια της περιστροφής. Κατά συνέπεια, δεν θα υπάρχουν νεκρά σημεία στο άνω και κάτω άκρο της περιστροφής. Αυτή η τεχνική στην ουσία μοιράζει το φορτίο σε περισσότερους μύες. Έτσι, προάγει ένα πιο αποδοτικό στυλ, που επιτρέπει την παραγωγή περισσότερης δύναμης με λιγότερες δυσκολίες. Διαφορετικό στυλ Η τεχνική μπορεί να έχει διάφορες παραλλαγές. Άλλοι χρησιμοποιούν υψηλότερη θέση της φτέρνας, άλλοι χαμηλότερη. Το διαφορετικό στυλ εξαρτάται από: Την θέση οδήγησης, οπότε πρέπει να έχει γίνει σωστά το μέτρημα της θέσης Το βιομηχανισμό του σώματος. Ο καθένας θα πρέπει να βρει το στυλ που του έρχεται πιο φυσιολογικό. Τον τρόπο πεταλαρίσματος. Πολύ προτιμούν το γρήγορο στροφάρισμα, άλλοι το πιο αργό. Όσο πιο αργό το στροφάρισμα, τόσο πιο υψηλή μπορεί να είναι η θέση της φτέρνας και αντίστροφα. Τη θέση που εφαρμόζουμε τα σχαράκια στα παπούτσια μας. Επειδή συνήθως τοποθετούνται πιο μπροστά, προς τα δάχτυλα, εννοεί την χαμηλή θέση της φτέρνας. Αυτό δεν βολεύει τόσο στο στροφάρισμα στην ευθεία. Από την άλλη, βολεύει στο στροφάρισμα στις ανηφόρες, όταν καθόμαστε λίγο πιο πίσω στη σέλα. Όπως όλα τα πράγματα, θέλει χρόνο να προσαρμοστούμε στην τεχνική. Το πιο βασικό, είναι να επιλέξουμε το στυλ που μας έρχεται φυσικό.
