Share on Facebook Share on Twitter Εάν ποδηλατούμε γιατί συμμετέχουμε εκδηλώσεις ή απλά για διασκέδαση, τότε θα πρέπει να μάθουμε ότι μπορεί να μας βοηθήσει να παραμείνουμε νεότεροι. Πόσο νεότεροι; Περίπου 9 χρόνια – σε κυτταρικό επίπεδο φυσικά- σύμφωνα με τις μελέτες. Σύμφωνα με μια μελέτη του Brigham Young University, η τακτική άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην επιβράδυνση της διαδικασίας βιολογικής γήρανσης, κάνοντας τους οργανισμούς των αθλητών κατά εννέα χρόνια νεότερους, σε σύγκριση με τους μη αθλούμενους. Η μελέτη Η μελέτη μέτρησε το μήκος των τελομερών (ένα μέρος ενός χρωμοσώματος που γίνεται μικρότερο με τη γήρανση) περίπου 6.000 ατόμων, αξιολογώντας επίσης το επίπεδο δραστηριότητάς τους κατά τη διάρκεια ενός μήνα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μη αθλούμενοι συμμετέχοντες είχαν 140 ζεύγη βάσεων DNA λιγότερο στο τέλος των τελομερών τους σε σύγκριση με τους πολύ ενεργούς συμμετέχοντες, ενώ εκείνοι που πραγματοποίησαν χαμηλά ή μέτρια επίπεδα δραστηριότητας φάνηκαν μόνο ελαφρώς καλύτερα. Αυτό σημαίνει ότι όσοι ταξινομούνται ως πολύ δραστήριοι – αυτοί που πραγματοποιούν π.χ. τρέξιμο 30-40’ πέντε φορές την εβδομάδα – είχαν μεγαλύτερα τελομερή, προφανώς δείχνοντας μια σύνδεση μεταξύ υψηλών επιπέδων άσκησης και επιβράδυνσης της διαδικασίας γήρανσης. Τα αποτελέσματα «Ακριβώς επειδή είσαι 40 ετών, δεν σημαίνει ότι είσαι 40 ετών βιολογικά», δήλωσε ο καθηγητής Larry Tucker, ο οποίος πραγματοποίησε την έρευνα. «Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που φαίνονται νεότεροι από την πραγματική ηλικία τους. Όσο πιο σωματικά ενεργοί είμαστε, τόσο λιγότερη βιολογική γήρανση δημιουργείται στο σώμα μας». Τα αποτελέσματα συνδέονται με τα ευρήματα μιας άλλης παρόμοιας μελέτης που διεξήχθη το 2017, η οποία διαπίστωσε ότι μόνο 52 λεπτά ποδηλασίας την εβδομάδα θα μπορούσαν να αρκούν για να επιβραδύνουν τη διαδικασία γήρανσης. Επίσης, εξετάζοντας την επίδραση της άσκησης σε κυτταρικό επίπεδο, η μελέτη αυτή διαπίστωσε ότι 52 λεπτά υψηλής έντασης εβδομαδιαίως πάνω στο ποδήλατο, ήταν αρκετό για να επιβραδύνει τη διαδικασία γήρανσης μέσα στα κύτταρα βελτιώνοντας την ικανότητα των μιτοχονδρίων να παράγουν ενέργεια, αποτρέποντας έτσι την αδυναμία.