Share on Facebook Share on Twitter Paris – Roubaix – Μαζί με την EF Education First-Drapac «Διαλέξτε μια πλευρά – η δεξιά είναι ταχύτερη», λέει ο Andreas Klier. «Μπορείτε να δείτε, αν επιλέξετε αριστερά εδώ, είστε τελειωμένοι». Οι αθλητές στην EF Education First-Drapac αποκαλούν τον Klier, τον νικητή του Gent-Wevelgem 2003, το «GPS». «Ερχόμενοι σε αυτό το τμήμα, θα έχετε κόντρα άνεμο, κατά τη διάρκεια του αγώνα», συνεχίζει. Δεν χρειάζεται να περάσετε πολύ χρόνο με τον Klier για να καταλάβετε πώς κέρδισε το ψευδώνυμο. Ξέρει κάθε εκατοστό αυτών των δρόμων. Είναι τρεις μέρες πριν το Paris-Roubaix και η ομάδα EF Education First-Drapac έχει έρθει για pre ride στα λιθόστρωτα του Roubaix. Ο Klier εξηγεί την τοπογραφία και τους τομείς στους αθλητές του. Ο Klier αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2013 και η τεράστια γνώση του για την κλασική γεωγραφία έχει ανεκτίμητη αξία. Ως αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας, ο Klier είναι η φωνή στο ακουστικό του Sep Vanmarcke κατά τη διάρκεια των λιθόστρωτων. «Το Roubaix είναι μοναδικό. Θα ήταν αδύνατο να μετρήσετε όλες τις ώρες όλων όσων εργάζονται για εφοδιασμό, προπόνηση, προετοιμασία», λέει ο Ken Vanmarcke, ο αδελφός του Sep. «Αυτό είναι κάτι που κάνει τον αγώνα μοναδικό. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους μονοήμερους αγώνες και όλοι θέλουν να κερδίσουν». Ο Ken είναι μέλος της ομάδας κλασικών της EF. Είναι προπονητής και βοηθός διευθυντή και ένας από ένα σταθερό προσωπικό της ομάδας, που προπονεί την ομάδα για την «βασίλισσα των κλασικών». Προετοιμασία από τον χειμώνα «Κάνουμε την πρώτη δοκιμή υλικού στο pavé τον Δεκέμβριο. Φέτος πήγαμε με τους Sep, Sebastian και Pierre Rolland», λέει ο Ken Vanmarcke. «Ξεκινάμε την δημιουργία των ποδηλάτων για το Roubaix τον Ιανουάριο. Δεν είναι τα μόνα που πρέπει να κατασκευάσουν. Κατασκευάζουν επίσης ποδήλατα ατομικής χρονομέτρησης, και τα ποδήλατα για το Tour de France». «Υπάρχει τόση πίεση κατά τη διάρκεια της σεζόν, οπότε είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε τα πράγματα νωρίς και με τον σωστό τρόπο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε εγκαίρως, και αν αλλάξει κάτι, πρέπει να προσαρμοστούμε». Αυτές οι προσαρμογές συνεχίζονται μέσω των ίδιων των κλασικών, καθώς οι αθλητές συμμετέχουν σε πολλούς αγώνες «προετοιμασίας» στο Βέλγιο, μπροστά από την Φλάνδρα. Η εβδομάδα που προηγείται της εκδήλωσης είναι ένας ξέφρενος αγώνας από μόνος του: Ένας αγώνας προετοιμασίας για τον αγώνα. Οι αθλητές πρέπει να αποσυμπιεστούν από την φρενίτιδα της Φλάνδρας γρήγορα, για να μπει σε λειτουργία το Roubaix mode. Πέμπτη: Αναγνώριση Η Πέμπτη είναι η μέρα της αναγνωριστικής διαδρομής Paris-Roubaix. Όλοι οι αθλητές έχουν πάρει μέρος στον αγώνα, αλλά η αναγνώριση παραμένει αναπόσπαστο μέρος της προετοιμασίας του αγώνα. «Πρέπει να συνηθίσουμε πάλι με τα λιθόστρωτα του Roubaix», λέει ο Mitch Docker, ο οποίος προσχώρησε στην ομάδα φέτος από την Orica-Scott. «Είναι μεγάλα και σκληρά [τα λιθόστρωτα]. Πρέπει να προσαρμοστούμε, ώστε δε θα αναρωτιόμαστε [την Κυριακή] «που είμαι και που πάω;» Τσεκάρισμα τεχνολογίας Φυσικά, η αναγνώριση της διαδρομής είναι μόνο η μισή μάχη. Ο άλλος στόχος της Πέμπτης: Να βεβαιωθούν ότι κάθε ένας από τους 7 αθλητές της EF είναι απόλυτα ικανοποιημένος με την τεχνολογία του – πάνω από όλα τα ελαστικά – μπροστά από τον αγώνα. Σε διάφορα σημεία κατά μήκος της αναγνώρισης, ο Klier ζητά από τους αθλητές του εάν είναι ευχαριστημένοι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση του ποδηλάτου. Όταν κάποιος απαντά, «είμαι καλά», ο Klier πιέζει για διευκρίνιση: «Είσαι καλά, ή είσαι ευτυχισμένος;» Ο μηχανικός James Griffin βρίσκεται μαζί για να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές ενώ βγαίνει στην πορεία. Μετά από κάθε σημαντικό λιθόστρωτο τομέα, οι αθλητές αξιολογούν την κατάσταση των ελαστικών και ο Griffin πηγαίνει να δουλέψει. «Sep και Sebastian, χρειάζονται ίσως μία ή δύο προσαρμογές. Είναι γεννημένοι στα λιθόστρωτα» προσθέτει ο Ken Vanmarcke. Άλλοι αθλητές χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να προσαρμοστούν. Μόλις ολοκληρωθεί η αναγνώριση, οι αθλητές συζητούν με τα μέσα μετάδοσης. Ο Vanmarcke γνωρίζει τα ερωτήματα. Τα έχει ακούσει να διατυπώνονται δεκάδες φορές πριν: «Πώς μπορείτε τελικά να κερδίσετε ένα σημαντικό κλασικό;» Παρασκευή: Χάρτες και προσωπικό εδάφους Η ομάδα κάνει λίγη ποδηλασία την Παρασκευή. Αυτό δίνει στους αθλητές την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις ρυθμίσεις που ζήτησαν την προηγούμενη ημέρα και να ζητήσουν οποιεσδήποτε αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Ενώ οι μηχανικοί δουλεύουν, το προσωπικό της ομάδας συνεχίζει να ανιχνεύει τη διαδρομή, ώστε να έχει όλους τους βοηθούς έτοιμους για δράση. «Δουλεύουμε πάνω στους χάρτες και τη δρομολόγηση. Τους λέμε ακριβώς πού να στέκονται με τους τροχούς» λέει ο Vanmarcke. «Ο Andreas [Klier] είναι πολύ καλός στο να γνωρίζει πού μπορεί να συμβεί κλατάρισμα ελαστικού. Στη Φλάνδρα, είπε σε ένα πλήρωμα να στέκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο και είχαμε έναν από τους αθλητές [με κλατάρισμα] σε απόσταση 200 μέτρων». Ευτυχώς, τα πράγματα είναι λιγότερο περίπλοκα στο Roubaix. Η ομάδα απλά τοποθετεί τους βοηθούς σε κάθε λιθόστρωτο τομέα. Βοηθάει να έχει αρκετό ανθρώπινο δυναμικό για να αντιμετωπίσει την πρόκληση. Ο Vanmarcke λέει ότι η ομάδα φέρνει οκτώ επιπλέον μέλη του προσωπικού, τα οποία είναι απαραίτητα για την υποστήριξη της ομάδας στο δρόμο. Σε επτά διαφορετικά πληρώματα εκχωρούνται τέσσερις τομείς, επιτρέποντας στην EF να έχει έτοιμους τροχούς όπου χρειάζεται. Χωρίς GPS Η αμερικανική ομάδα διαθέτει τα πιο φουτουριστικά αυτοκίνητα στο peloton χάρη στην Tesla, αλλά όταν πρόκειται για το Roubaix, η EF αποφεύγει το GPS για ένα πιο αξιόπιστο εργαλείο. «Χρησιμοποιούμε τους λεπτομερείς γαλλικούς χάρτες του στρατού», λέει ο Vanmarcke. «Ο κανονικός οδικός χάρτης δεν θα λειτουργούσε για το Roubaix. Αυτοί οι χάρτες έχουν κάθε τομέα λιθόστρωτου. Με ένα χάρτη, μπορείτε να βάλετε το δάχτυλό σας επάνω του, να το κρατήσετε ανάποδα, να το γυρίσετε, να κάνετε ό, τι θέλετε». Σάββατο: Ομαδική παρουσίαση Μετά από μήνες προετοιμασίας που οδηγούν στην φρενήρη τελική εβδομάδα, το βράδυ της Παρασκευής και το Σάββατο είναι ως επί το πλείστον μέρες ξεκούρασης. Η μεγάλη εξαίρεση είναι η ομαδική παρουσίαση το απόγευμα του Σαββάτου. Η πλατεία στο Compiègne είναι γεμάτη από οπαδούς και μέσα ενημέρωσης, μια υπενθύμιση του πόσο σημαντικός είναι αυτός ο αγώνας. Μόλις οι αθλητές τελειώσουν με την ομαδική παρουσίαση, γίνεται η τελευταία προ – αγωνιστική συνάντηση, όπου λαμβάνουν τις τελευταίες εντολές από τους αγωνιστικούς διευθυντές. Ύστερα από όλη τη σκληρή δουλειά, οι αθλητικοί διευθυντές ελπίζουν ότι θα ανεβάσουν κάποιον από τους αθλητές τους, πάνω στο βάθρο την Κυριακή. Κυριακή : Ο Αγώνας Την Κυριακή, το μόνο που έχει απομείνει είναι το κύριο γεγονός, 257 χιλιόμετρα από το Compiègne μέχρι το Roubaix, με περίπου 50 από αυτά τα χιλιόμετρα με λιθόστρωτα. «Με εξέπληξε αυτήν την εβδομάδα», λέει ο Vanmarcke. «Ξαφνικά συνειδητοποίησα, “Λοιπόν, τελείωσε η Φλάνδρα και τώρα έχουμε μόνο ένα”». Έξι ώρες αγώνα και μια άλλη επίσκεψη στην Κόλαση του Βορρά θα ολοκληρωθεί. Μετά, ακόμα ένα Μνημείο θα ανήκει στην ιστορία…