Share on Facebook Share on Twitter Chris Froome – Η πλησιέστερη σύγκριση είναι με τον Fausto Coppi Η σόλο επίθεση για 80 χιλιόμετρα, η νίκη στο εταπ και η κατάκτηση της ροζ φανέλας. Όλη αυτή η διαδρομή του Chris Froome στο Jafferau θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για χρόνια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο τα τελευταία χρόνια, που να μπορεί να συγκριθεί με το 19ο εταπ του Βρετανού. Θα πρέπει κάποιος να καταφύγει στα βιβλία ιστορίας, 69 χρόνια πριν στο Giro d’Italia του 1940 με τον Fausto Coppi, για να βρει μια ανάλογη απόδοση. Με την επίθεση του στο Colle delle Finestre, ο Froome μετάτρεψε την 4η θέση της γενικής κατάταξης, και τη διαφορά των 3:22’’ πίσω από τον Simon Yates (Mitchelton-Scott), σε ροζ φανέλα και προβάδισμα 40’’ μπροστά από τον Tom Dumoulin (Team Sunweb). Pier Bergonzi «Ποτέ ένας πρωταθλητής δεν έχει κάνει κάτι αντίστοιχο» δήλωσε ο Pier Bergonzi, αντιπρόεδρος της ιταλικής αθλητικής εφημερίδας La Gazzetta dello Sport, που καλύπτει την επαγγελματική ποδηλασία για περισσότερα από 30 χρόνια. Μερικοί το συγκρίνουν με την επιστροφή του Floyd Landis στο Tour de France του 2006, ο οποίος ακυρώθηκε λόγω των κανονισμών αντι ντόπινγκ, αλλά ο Bergonzi προτιμά μια πιο αγαπημένη σύγκριση «Η πλησιέστερη σύγκριση είναι με τον Fausto Coppi, στο πιο σημαντικό εταπ της ιστορίας του Giro στο Pinerolo. Το εταπ των εταπ (tappa delle tappe) το 1949», πρόσθεσε ο Bergonzi. «Στο 14ο εταπ επιτέθηκε στο Col de Madeleine, το πρώτο από τα 5 βουνά, με ακόμα 192 χιλιόμετρα αγώνα. Όταν επιτέθηκε, ο Gino Bartali είπε: «Είναι τρελό!» – όπως είπε ο Froome για τον εαυτό του στο εταπ του Jafferau». «Όταν είδε ότι ο Coppi κέρδιζε χρόνο, έπρεπε να ακολουθήσει. Ήταν μια καταδίωξη 190 χιλιομέτρων, Coppi έναντι Bartali. Στο τέλος, ο Coppi κέρδισε με 11:55’’ πάνω από τον Bartali. Ο Alfredo Martini, 3ος στα 20’». Ο Coppi κέρδισε το Giro το 1949 και κέρδισε το Tour de France το ίδιο καλοκαίρι. Η επίθεση του Froome στο 19ο εταπ, τον άφησε με ένα ακόμα βουνό όπου έπρεπε να κοντρολάρει τους υπόλοιπους. Το έκανε άνετα, ελέγχοντας τις επιθέσεις του Tom Dumoulin. Valerio Piva «Δύσκολα βλέπεις κάτι αντίστοιχο, ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου η επαγγελματική ποδηλασία είναι τόσο ελεγχόμενη» δηλώνει ο Valerio Piva αγωνιστικός διευθυντής της BMC Racing, για το 19ο εταπ του Froome. «Για το Froome και την Sky, ήταν η πρώτη φορά που επέλεξαν να αγωνιστούν με τέτοιο τρόπο. Ήταν η τελευταία τους ευκαιρία, στοιχημάτισαν τα πάντα». «Αυτή η διαδρομή ήταν από άλλη εποχή. Όλοι όμως το περίμεναν. Σαφώς, μια ομάδα όπως αυτή έπρεπε να δοκιμάσει κάτι. Έβλεπαν τη ροζ φανέλα σε δύσκολη θέση την προηγούμενη ημέρα, οπότε το προσπάθησαν». Μια ακόμα σύγκριση ήταν ο ηρωϊκός χρόνος του Marco Pantani στο TDF του 1998, όταν επιτέθηκε πάνω στο Galibier και νίκησε στο Les Deux Alpes. Ο Ιταλός ξέφυγε από τον Jan Ullrich, αφήνοντας πίσω του για 9’, παίρνοντας την κίτρινη φανέλα. Αλλά αυτή η προσπάθεια ήταν σε μια μικρότερη απόσταση – «μόλις» 47 χιλιόμετρα. Ο Eddy Merckx επίσης παρήγαγε τέτοιες επιθέσεις, υπογραμμίζοντας την κυριαρχία του και παίρνοντας την κίτρινη φανέλα, όταν επιτέθηκε για 140 χιλιόμετρα στο 17ο εταπ του Tour de France 1969. Κέρδισε περίπου 8’. «Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο σε πρόσφατα μεγάλα Tours. Πρέπει κανείς να γυρίσει πίσω στον χρόνο, στον Coppi», πρόσθεσε ο Piva. «Ο Claudio Chiappucci κέρδισε ένα εταπ με μεγάλη επίθεση, αλλά όχι τη φανέλα του αγώνα. Όταν εξετάζετε μια σύγκριση με το Froome, θα πρέπει να μιλάτε για μια άλλη εποχή». Pier Bergonzi «Απλά πρέπει να πείτε συγχαρητήρια στον Froome», πρόσθεσε ο Bergonzi. «Οι Ιταλοί πλέον τον κοιτάζουν διαφορετικά, όχι απλά σαν έναν αθλητή που κοιτάει τα νούμερα, με την μεγάλη ομάδα και τον μεγάλο προϋπολογισμό, αλλά σαν έναν αθλητή από τα παλιά που ποδηλατεί με το ένστικτο. Αυτά είναι που αρέσουν στους Ιταλούς οπαδούς». «Το Pinerolo μπήκε στα βιβλία της ιστορίας. Υπήρχαν και άλλα εταπ, όπως ο Andy Hampsten πάνω στη Gavia. Πολλά χρόνια από τώρα, θα συνεχίσουμε να αναφερόμαστε σε αυτό».
