Share on Facebook Share on Twitter Brevet Καστοριάς 2018 – 200 χλμ Το μπρεβέ Καστοριάς με την ονομασία «Γύρος του Γράμμου» ήθελα πολύ να το τρέξω! Πέρσι δεν μπόρεσα ελέω δύσκολου 300αριού μια εβδομάδα πριν, στον Γύρο της Θάσου! Φέτος όμως το είχα στον αρχικό προγραμματισμό και καθώς δεν συμμετείχα στο 1000άρι, ήμουν αρκετά ξεκούραστος και έτοιμος σωματικά και ψυχολογικά να αντιμετωπίσω τις επερχόμενες προκλήσεις! Το παρεάκι συστάθηκε νωρίς! Και τι παρεάκι… ένας κι ένας : Κριστίν Γρε, Σάκης Κάρτας και Γιάννης Μιχαηλίδης! Όλοι τους καλοί φίλοι και εξαιρετικοί ποδηλάτες, μαθημένοι σε ζόρικες διαδρομές! Κανονίζουμε λοιπόν μετακίνηση και διαμονή και φύγαμε για Καστοριά από Παρασκευή απόγευμα! Τις τελευταίες μέρες μελετούσα προσεκτικά την διαδρομή! Η Κριστίν φαινόταν κάπως αγχωμένη λόγω της δυσκολίας και των πολύ απότομων κλίσεων! Εγώ πάλι είχα μια σχετική ηρεμία! Σχεδίαζα κάπως στο μυαλό μου πως θα κινηθώ από τις πρώτες κιόλας ανηφόρες! Πλέον μετά το πολύ επιτυχημένο bike fitting που έκανα και την αλλαγή της δισκομανιβέλας σε 50-34, νιώθω μεγαλύτερη άνεση και αυτοπεποίθηση! Το βασικό είναι ότι εξαφανίστηκαν οι κράμπες στους προσαγωγούς που με ταλαιπωρούσαν! Φτάνουμε Καστοριά, τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο και βγαίνουμε έξω για ενεργειακή ενδυνάμωση! Σε μια καφετέρια συναντάμε τον Γιάννη Ιωάννου και τον Φώτη Παπαγεωργίου. Τα παιδιά μάς καλωσορίζουν στην γραφική Καστοριά και μας εύχονται καλή διαδρομή! Η πόλη είναι πανέμορφη το βράδυ! Τα φώτα λαμπυρίζουν και φαίνονται από μακριά! Πολύς κόσμος κάνει βόλτα στην παραλίμνια ζώνη! Έχω ευχάριστες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, καθώς εκεί έζησα για 6 χρόνια, από την Δ΄ δημοτικού έως και την Γ΄ Γυμνασίου και έκανα καλούς φίλους! Κάνω μια μίνι ξενάγηση στην παρέα και μετά από μια ικανοποιητική δόση μακαρονιών, επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας για λίγες ώρες ξεκούρασης και περισυλλογής! Εκκίνηση Ξυπνάμε νωρίς κλασικά και ετοιμαζόμαστε! Φτάνουμε στο Πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας, όπου είναι και η αφετηρία! Εκεί μας υποδέχονται στην γραμματεία ο Γιάννης, ο Φώτης και αρκετοί εθελοντές από τον Ποδηλατικό Σύλλογο Καστοριάς 620! Όλοι τους με το χαμόγελο στο στόμα και εξυπηρετικότατοι! Καταφθάνει σιγά σιγά και όλος ο καλός μπρεβετόκοσμος : ο Λευτέρης Γαλανός μετά της συζύγου του Αλεξάνδρας, ο καρδιολόγος μας Βασίλης Κουτσιμανής, οι 1000άρηδες Δημήτρης Καλτσάς και Γιάννης Αντωνιάδης, ο Γιώργος Χατζηγεωργίου, τα παιδιά εξ Αθηνών Θοδωρής Γεωργόπουλος, Μανόλης Καρβέλας και Γιάννης Τζιβιέρης και άλλοι! Πειράγματα, φωτογραφίες και λήψεις από drone παρακαλώ μέχρι να ακουστεί η φωνή του Γιάννη και του Φώτη που μας καλούν για τις οδηγίες της τελευταίας στιγμής! Ο Γύρος του Γράμμου αρχίζει! Πρώτο control, Βασιλειάδα, στο 41ο χιλιόμετρο Το μπρεβέ αρχίζει με μια υπέροχη βολτούλα στον μικρό γύρο της λίμνης! Τι φοβερή διαδρομή ακριβώς δίπλα στα ήρεμα νερά! Περνάμε μπροστά από το σπήλαιο του Δράκου, την Παναγία Μαυριώτισσα, τον Ναυτικό Όμιλο, την πλατεία Μακεδονομάχων. Αρκετά δέντρα, που τα κλαδιά τους αγγίζουν την λίμνη, σχηματίζουν ένα σκίαστρο πάνω από τα κεφάλια μας και έχουμε δροσούλα! Παραδοσιακές ξύλινες βάρκες, πάπιες και άλλα πτηνά συμπληρώνουν το όλο σκηνικό! Διασχίζουμε την Χλόη και βγαίνουμε έξω από την πόλη της Καστοριάς! Συνεχίζουμε χωρίς προβλήματα και φτάνουμε χαλαρά στο 1ο Control, στην Βασιλειάδα, στην πλατεία με το αεροπλάνο. Εκεί σφραγίζουμε και δεχόμαστε με ευχαρίστηση νεράκια, χυμούς και μπανάνες από τα παιδιά στο κοντρόλ! Βγαίνουμε και αρκετές αστείες φωτός με φόντο το αεροπλάνο! Είναι ακόμα νωρίς και έχουμε όρεξη για πλακίτσες και αστειάκια! Αναχωρούμε τάχιστα για το 2ο κοντρόλ! Δεύτερο control, Βογατσικό, στο 71ο χιλιόμετρο Αρχίζουν με το «καλημέρα» τα δύσκολα! Περνάμε την Λιθιά και στο 50ο χιλιόμετρο αρχίζει η πρώτη μεγάλη ανάβαση της ημέρας, η περίφημη -πια- Γέρμα! Οι διοργανωτές μάς είχαν ενημερώσει για το τι μας περιμένει! Μια ζόρικη ανάβαση 4 χιλιομέτρων, με 380 υψομετρικά και 9,5% μέση κλίση! Στα τελευταία μέτρα η κλίση φτάνει στο 18%!! Έχω ξαναπεί ότι το θέμα δεν είναι απλά να ανέβεις μια δύσκολη ανηφόρα, αλλά ΠΩΣ θα την ανέβεις! Τουτέστιν πρέπει να μην σπαταλήσεις δυνάμεις, ειδικά όταν έχεις δεκάδες άλλα χιλιόμετρα με εξίσου μεγάλες ανηφόρες να διασχίσεις! Βάζω λοιπόν 34-32 και νωχελικά αρχίζω να ανεβαίνω! Ο ιδρώτας κυλάει ποτάμι και κάνει τα μάτια να τσούζουν! Προσπαθώ να συγκεντρωθώ και να σκουπιστώ με τα γάντια! Όταν μαλακώνει για λίγα μέτρα η κλίση, ρίχνω πάντα νερό στα πόδια και στον αυχένα! Οι ενδείξεις στο γκάρμιν σπάνια πέφτουν κάτω από 10%! Έχω δυνάμεις, αλλά δεν θέλω να τις σπαταλήσω! Κάποια στιγμή ένας φίλος εθελοντής, που προπορεύεται με μηχανάκι, σταματάει και μας ενημερώνει ότι από εκείνο το σημείο και μετά η κλίση εκτοξεύεται έως και 18%! Δεν είναι, λέει, ανάγκη να τσακιστούμε τόσο νωρίς και καλύτερα να το πάρουμε στο χέρι για 700 μέτρα περίπου! Όπερ και εγένετο! Χεράκια, ποδαράκια και τα κουμπωτά στο χέρι για μασαζάκι στις πατουσίτσες από το ζαγρέ οδόστρωμα! Στο σημείο που η κλίση είναι πια 18% σταματάω και βγάζω αναμνηστική φωτό! Δεν χάνονται αυτά! Ακόμα και το περπάτημα πάντως είναι ζόρικο με τέτοιες κλίσεις! Φτάνω επιτέλους στην κορυφή! Ξεπιάστηκα για τα καλά! Στην κορυφή η θέα της Καστοριάς και της λίμνης είναι φανταστική! Σταματάμε για φωτογραφίες και μερικές ανάσες! Η παρέα έχει διασκορπιστεί! Κριστίν, Σάκης και Γιάννης είναι πιο μπροστά και εγώ βρίσκω διάφορους φίλους συμποδηλάτες κάθε λίγο! Κάποια στιγμή έρχονται πίσω μου ο Γιάννης Αντωνιάδης και ο Γιώργος Χατζηγεωργίου! Αποφασίζουμε να το πάμε παρέα! Με τον Γιάννη μάλιστα τερματίσαμε μαζί! Μετά το μικρό μας διάλειμμα κουμπώνουμε και αρχίζουμε την κατάβαση! Αρκετά τεχνική κατάβαση με επικίνδυνα σημεία με χώματα ή λακκούβες! Φτάνουμε χωρίς απρόοπτα στο 2ο κοντρόλ, στο Βογατσικό στα 71 χιλιόμετρα! Εκεί βρίσκουμε τους φίλους μας που προπορεύονταν και πίνουμε ένα σύντομο καφεδάκι όλοι μαζί στην πλατεία του χωριού κάτω από τον ίσκιο των δέντρων! Γεμίζουμε τα παγούρια με κρύο νερό και παγάκια, που μας προσφέρουν οι διοργανωτές και συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον δρόμο μας! Τρίτο control, διασταύρωση Χρυσής – Επταχωρίου, στο 139ο χιλιόμετρο Φτάνουμε στο Άργος Ορεστικό και σταματάμε για καμιά τυροπιτούλα, γλυκάκι και νερό! Έχει αρκετή ζέστη! Συνεχίζουμε προς Λακώμματα και ανηφορίζουμε προς Μελάνθιο. Κάποια στιγμή χτυπάει το κινητό μου! Είναι η Κριστίν που φαίνεται αναστατωμένη! Με πληροφορεί ότι ο Σάκης έχασε το πορτοφόλι του κάπου στο Άργος ή μετά και γυρίζει πίσω να το ψάξει! Απίστευτο! Είναι μπροστά μας καμιά 5-6 χιλιόμετρα και μετά από λίγο τον βλέπουμε να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση πατώντας όσο πιο δυνατά μπορούσε! Τέλος καλό, αφού το βρήκε άθικτο πεταμένο στην άκρη του δρόμου στο Άργος και χωρίς να λείπει τίποτα από μέσα! Μάλιστα μας πληροφόρησε ο ίδιος ότι το βρήκε, καθώς μας πρόλαβε στην ανηφόρα λίγο πριν την Κοτύλη και μας προσπέρασε φεύγοντας σφαίρα! 10 περίπου χιλιόμετρα επιπλέον διαδρομής πάνε-έλα! Στην δική μας διαδρομή εμείς… Φτάνουμε έξω από το Νεστόριο με τον ποταμό Αλιάκμονα στα δεξιά μας. Στην γέφυρα του Νεστορίου ξεκινάει η ανάβαση της Κοτύλης! Μια ζόρικη ανάβαση 12 χιλιομέτρων με 650 υψομετρικά και με 5% μέση κλίση, με το πρώτο μισό μέχρι τις κεραίες να είναι το δύσκολο κομμάτι διάρκειας 5 χιλιομέτρων με 8% μέση κλίση! Η παρατεταμένη ανηφόρα σε συνδυασμό με τις ανηφόρες που έχουμε ανέβει ήδη κάνουν την ανάβαση ακόμα πιο δύσκολη! Το καλό είναι ότι έχει αρκετή συννεφιά και δεν ψηνόμαστε! Το κακό είναι ότι έχω ξεμείνει σχεδόν από νερό! Λέω στον Γιάννη να σταματήσουμε στην πρώτη βρύση που θα βρούμε! Αρχίζει να βροντάει και σε λίγο πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες! Είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που θέλω να βρέξει λίγο, τόσο όσο για να δροσιστούμε! Η βροχή δεν κρατάει τελικά πολύ! Συνεχίζουμε την ανάβαση με σταθερό τέμπο! Το καταπράσινο δάσος αναδύει ευχάριστες ευωδίες ξύλου και βροχής μαζί! Αρχίζω να νιώθω κούραση και το στόμα μου έχει ξεραθεί! Θέλω νερό οπωσδήποτε! Ξαφνικά στα αριστερά μας λίγο πριν την Κοτύλη εντοπίζουμε μια στέρνα με τρεχούμενο νερό! Το νερό είναι κρύο! Γεμίζουμε παγούρια με τον Γιάννη και λουζόμαστε κυριολεκτικά! Πρόσωπο, αυχένας, χέρια και πόδια νιώθουν μια αναπάντεχη ανακούφιση από την αίσθηση δροσιάς! Μετά από λίγο φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή στα 1500 μέτρα! Σταματάμε για τις απαραίτητες σύντομες ανάσες και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς Χρυσή και Πευκόφυτο! Προσέχω ιδιαίτερα στις κλειστές απότομες στροφές της παρατεταμένης κατηφόρας και τα πόδια αρχίζουν να ηρεμούν! Που και που κοιτάζω δεξιά και αριστερά το εκπληκτικό δασικό τοπίο! Επικρατεί απόλυτη ηρεμία και γαλήνη! Έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι στις Άλπεις! Τα σύννεφα σχηματίζουν μια στέγη πάνω από τις κορυφές και το μάτι χορταίνει πράσινο μέχρι τον ορίζοντα! Ένα χωμάτινο σημείο 4-5 μέτρων σημαίνει όμως συναγερμό στα αντανακλαστικά μου και μειώνω απότομα ταχύτητα! Φτάνουμε στο κοντρόλ, που βρίσκεται στην διασταύρωση Χρυσής – Επταχωρίου μέσα στο δάσος! Εκεί μας υποδέχεται ο Φώτης με την Λεμονιά και μας δίνουν κρύο νεράκι, μπάρες και ηλεκτρολύτες! Ο ήλιος ξανακάνει την εμφάνισή του και μας ζεσταίνει αρκετά! Ξεκουραζόμαστε λίγη ώρα και συνεχίζουμε για τα τελευταία δύσκολα χιλιόμετρα! Τερματισμός, Πάρκο Ολυμπιακής Φλόγας Αμέσως μετά το κοντρόλ τα «βάσανά» μας δεν έχουν τελειώσει ακόμα, γιατί ξεκινάει η ανάβαση για την Χρυσή! Η παρατεταμένη ανηφόρα που μας περιμένει φαίνεται μάλιστα στο βάθος από εκεί που καθόμαστε! Άλλη μια δύσκολη ανάβαση 2,2 χιλιομέτρων με 220 υψομετρικά και 10% μέση κλίση! Ανεβαίνω κουρασμένος μέσα στον καυτό ήλιο! Ο ιδρώτας τρέχει άπλετος σε όλο μου το πρόσωπο! Επικρατεί άπνοια! Προσπαθώ να ρίξω νερό στα πόδια, αλλά οι έντονες κλίσεις, που φτάνουν και στο 11% σε μερικά σημεία, με δυσκολεύουν! Σφίγγω τα δόντια και ψάχνω για μερικά σημεία σχετικής ανακούφισης με κλίση κάτω από 8% έστω! Με κόπο φτάνουμε στην Χρυσή στα 1000 μέτρα υψόμετρο περίπου και βγάζω εν κινήσει μερικές φωτογραφίες το τοπίο από ψηλά! Κατηφορίζουμε προς Πευκόφυτο και συνεχίζουμε με άλλο ένα ανηφορικό κομμάτι με κλίσεις που φτάνουν και στο 11% και μας πηγαίνει σε υψόμετρο 1300 μέτρων! Αρχίζει η κατάβαση προς Πεύκο και μετά από μερικά σύντομα ανηφόρια φτάνουμε κατά μήκος του Αλιάκμονα και στο Νεστόριο, για άλλη μια φόρα! Σύντομη στάση για γέμισμα παγουριών και ένα παγωμένο αναψυκτικό! Κοιτάζω το γκάρμιν, για να δω τον υπολειπόμενο χρόνο μέχρι τον τερματισμό και διαπιστώνω ότι είμαστε καλά και ελέγχουμε την κατάσταση! Το ανακοινώνω στον Γιάννη έτσι ώστε να ελέγξουμε τον ρυθμό μας μέχρι το τέλος! Κατηφορίζουμε επιτέλους μετά από ώρα, αλλά συναντάμε και μεγάλα τμήματα ευθείας, στα οποία έχουμε πλάγιο άνεμο, οπότε τα πόδια πρέπει να πιεστούν! Η προσμονή όμως του τερματισμού μάς δίνει φτερά και πατάμε γκάζι! Περνάμε το Καλοχώρι, την Μεσοποταμία (το χωριό που έζησα κατά τις 3 τελευταίες τάξεις του δημοτικού), την Κολοκυνθού, τους Μανιάκους και μπαίνουμε θριαμβευτικά μέσα στην Καστοριά! Φτάνουμε εντός χρονικού ορίου πανευτυχείς! Οι διοργανωτές μάς υποδέχονται με το χαμόγελο και μας φωτογραφίζουν! Το ίδιο και οι φίλοι μας που είχαν τερματίσει νωρίτερα! Στα γρασίδια του Πάρκου Ολυμπιακής Φλόγας έχει στηθεί μια υπαίθρια ταβέρνα, για την αποκατάστασή μας! Μακαρόνια, σουβλάκια, κέικ, μπίρες, αναψυκτικά, νερά! Τρώμε ένα πλουσιοπάροχο γεύμα, βγάζουμε φωτός, ξαπλώνουμε κάτω και αρχίζουμε τα πειράγματα! Η κούραση είναι μεγάλη, αλλά το ίδιο και η χαρά που όλα πήγαν σούπερ και τερματίσαμε υγιείς εντός χρονικού ορίου! Επίλογος Ο γύρος του Γράμμου είναι ένα υπέροχο μπρεβέ, αλλά αρκετά δύσκολο! Σε 204 χιλιόμετρα βγάζει 3100 υψομετρικά κατά Garmin και 4200 με διόρθωση υψομέτρου στο Strava! Έχω την εντύπωση ότι είναι κάπου ανάμεσα η αλήθεια! Όπως και να έχει δεν είναι για όλους! Η διαδρομή περνάει μέσα από τοπία εκπληκτικής ομορφιάς μέσα στο καταπράσινο δάσος και δίπλα στην λίμνη στην αρχή, αλλά όλα έχουν και το ανάλογο τίμημα! Για να σε αποζημιώσει η θέα πρέπει να την κατακτήσεις… με κόπο και θυσίες… και να ανέβεις ψηλά, πολύ ψηλά… τότε μόνο θα νιώσεις την απόλυτη μέθεξη… Αυτό έκανα κι εγώ και αποζημιώθηκα με το παραπάνω, παρά τις δυσκολίες! Είναι ένα μπρεβέ που το θυμάσαι για πολύ καιρό! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διοργανωτές, τον Ποδηλατικό Σύλλογο Καστοριάς 620 και ειδικότερα στον Γιάννη Ιωάννου και στον Φώτη Παπαγεωργίου! Τα παιδιά έκαναν φοβερή δουλειά για άλλη μια χρονιά! Φρόντισαν τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια! Από την στελέχωση των controls με εθελοντές, που μας περιποιήθηκαν με χαμόγελο, την τροφοδοσία σε καλούδια, το φαγοπότι στον τερματισμό, την χάραξη της διαδρομής, το πολύ κατατοπιστικό roadbook και το ακριβέστατο αρχείο gpx και τις πολύ χρήσιμες οδηγίες που μας έδωσαν! Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το μεράκι και την θέληση να αναδείξουν τις ομορφιές της περιοχής μέσα από ένα μπρεβέ! Ευχαριστώ τον φίλο και συνάδελφο SR, Γιάννη Αντωνιάδη, που ποδηλατήσαμε παρεούλα σχεδόν σε όλη τη διαδρομή και απολαύσαμε μαζί τα υπέροχα τοπία βγάζοντας μάλιστα και φοβερές φωτός! Επίσης πολλά ευχαριστώ στο παρεάκι μου από Θεσσαλονίκη, την Κριστίν, τον Σάκη και τον Γιάννη, για την υπέροχη σύντομη εκδρομούλα που κάναμε και τις πλακίτσες που είχαμε κατά την διάρκεια του μπρεβέ (τουλάχιστον στην αρχή που ήμασταν φρέσκοι… μετά μάς κόπηκε ο βήχας)! Οι φωτός τα λένε όλα! Χαχα… Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στα μπρεβέ τον Σεπτέμβρη! Έχουμε την «Γη των Θρακών» στις αρχές και φυσικά το δικό μας, του ΠΑΣΘ, το 300άρι «Στα χνάρια του Μεγάλου Αλεξάνδρου», όπου υπάρχουν σχέδια και ετοιμάζονται εκπλήξεις! Μείνετε συντονισμένοι! Καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση σε όλες και όλους!
