Share on Facebook Share on Twitter Με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2021, ο Toni Martin ανακοίνωσε ότι σταματά την επαγγελματική του καριέρα στην ποδηλασία, περιγράφοντας εκτενέστερα αυτήν την τελευταία μέρα του: «Επέλεξα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ως την τελευταία μου μέρα, [γιατί] τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα ήταν στο παρελθόν η προσωπική μου κορυφαία στιγμή της σεζόν», εξήγησε. «Πάντα απόλαυσα την ατμόσφαιρα τόσο πολύ και εδώ είχα πάντα τις μεγαλύτερες νίκες μου. Απολαμβάνω να βρίσκομαι εδώ και κυρίως σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Βέλγιο». «Ήξερα ότι θα ήταν μια φανταστική ατμόσφαιρα και με την υποστήριξη της Jumbo -Visma θα ήταν ο ωραιότερος τρόπος για να αποχαιρετήσω και αυτό που έγινε πραγματικότητα [η φανέλα του ουράνιου τόξου] δεν θα μπορούσα να το ονειρευτώ». Η πρώτη φανέλα του παγκόσμιου πρωταθλητή TT που κέρδισε το 2011 θα θεωρείται πάντα ως η μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. «Χρειάζεται πάντα λίγος χρόνος μετά από μεγάλες νίκες για να συνειδητοποιήσω τι συνέβη, νομίζω ότι σήμερα και απόψε δεν θα είμαι πολύ συναισθηματικός όσον αφορά την αποχώρησή μου, θα είμαι [περισσότερο] για το χρυσό μετάλλιο αλλά και το χρυσό μετάλλιο των συναδέλφων μου. Τα συναισθήματα [για την αποχώρηση] θα έρθουν τις επόμενες ημέρες όταν θα είμαι μόνος μου». Ο Martin έχει σχέδια για τη συνταξιοδότησή του. Προς το παρόν, όλες οι φανέλες, τα μετάλλια και οι διακρίσεις του βρίσκονται στο υπόγειο του, αλλά τώρα λέει ότι θα έχει το χρόνο να διακοσμήσει το σπίτι του με αυτά. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι θα έχει περισσότερο χρόνο να περάσει με την οικογένειά του μετά από περισσότερο από μια 10ετια στην επαγγελματική ποδηλασία. Ωστόσο, ο πραγματικός λόγος πίσω από την απόσυρση είναι επειδή αισθάνεται ότι η ασφάλεια στους αγώνες είναι τόσο κακή όσο δεν το περίμενε. «Ήταν μια ευχή για μένα να θέσω ένα καλύτερο σημείο σε αυτό το θέμα», δηλώνει ο Martin σχετικά με το πρόβλημα της ασφάλειας των αγώνων. «Είναι πολύ δύσκολο να ακουστεί από τους αξιωματούχους, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια του αγώνα. Άρχισα να αγωνίζομαι [για την ασφάλεια] πολύ καιρό πριν και αυτό που μπορώ να πω τώρα είναι ότι τίποτα δεν άλλαξε, βλέπετε όλα τα άσχημα ατυχήματα που συμβαίνουν». «Υπάρχουν τώρα περισσότερα πριν από 10 χρόνια, δείχνει ότι τίποτα δεν συμβαίνει, η κατάσταση χειροτερεύει. Μπορώ απλώς να ζητήσω από τις ομοσπονδίες να το παρακολουθούν και να δουλεύουν σκληρά σε αυτό, δεν θα επηρεάσει πια την καριέρα μου, αλλά θα επηρεάσει όλους τους νέους αθλητές που θέλουν να κάνουν ποδήλατο για πολλά χρόνια. Ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει και δεν θα βλέπουμε πια αυτά τα τεράστια άσχημα ατυχήματα». «Δύο φορές ήμουν ξαπλωμένος στο ασθενοφόρο στο δρόμο για το νοσοκομείο, γεμάτος αίματα και πόνο, στα 36. [Είσαι] πατέρας δύο παιδιών, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν αξίζει τον κόπο, τι κάνεις εδώ;» «Για μένα, δεν νιώθω πλέον ασφαλής στην ποδηλασία, για να είμαι ειλικρινής. Είμαι μεγαλύτερος και μετά από μερικά άσχημα ατυχήματα αρχίζεις να το σκέφτεσαι περισσότερο από τους νέους, αυτό είναι σίγουρο». «Οι αγώνες δεν ήταν πραγματικά διασκεδαστικοί για μένα πια, πάντα σκέφτομαι τα ατυχήματα, αποφεύγω τα ατυχήματα, πιστεύω επίσης στον τρόπο που οι αθλητές ποδηλατούν στον αγώνα, στον τρόπο που παίρνουν περισσότερα ρίσκα». «Έχω ακόμα πάθος για την ποδηλασία, την προπόνηση, για την ατομική χρονομέτρηση, το [να δίνω το] 100 %, αλλά δεν έχω πάθος πια να ρισκάρω στους αγώνες και γι ‘αυτό θα σας αποχαιρετήσω πριν μου συμβεί κάτι πραγματικά σοβαρό. Αυτός είναι ο κύριος λόγος». Ο Μάρτιν σηκώνεται από την καρέκλα του, αρχίζει να κατεβαίνει από τη μικρή σκηνή που έχει στηθεί στην αίθουσα της Μπριζ για να επιστρέψει στο σπίτι μετά την τελευταία ημέρα του αγώνα. Ένα χειροκρότημα ξεσπά. Φαίνεται έκπληκτος, πριν χαμογελάσει, σηκώνει το χέρι και χαιρετάει, βγαίνοντας από το δωμάτιο με τη φανέλα του ουράνιου τόξου στην πλάτη.
