Share on Facebook Share on Twitter Σχεδιασμένο από πέρυσι και παρκαρισμένο στο ντουλάπι. Η ιδέα; Απλή. Πάμε θάλασσα ! Όμως πως , Έτσι απλά ; Ε όχι ! Αλλά πως; Πάμε θάλασσα ΝΑΙ αλλά να χει και λίγο βουνό! Γιατί ο βουνίσιος ακόμα και στα μπάνια αρνίσιο παιδάκι θα φάει ! Επιπλέον Μάρτη μήνα που η θάλασσα είναι παγωμένη κι αφιλόξενη και τα μπαράκια άδεια και απογυμνωμένα, αξίζει μόνο να δεις το καδράρισμα της Ανατολής του ηλίου. Άρα το πρώτο που θέλουμε είναι να βρεθούμε την Ανατολή σε ένα καλό σημείο ψηλά να το βλέπουμε όλο αυτό (δεδομένο πρώτο). Μετά τι γουστάρουμε; Ως γνωστόν αν δεν έχει βουνό δεν έχει ομορφιά. Άρα με το φως της μέρας θέλουμε μια εμβληματική ανάβαση και κάτι ψιλαδουρες έτσι να γεμίσουν τα πουδάρια (δεδομένο δεύτερο) και τέλος όλα αυτά πως θα δέσουν άριστα; Μα πως αλλιώς; Με καλή και δυνατή παρέα(δεδομένο pinned). Εκκίνηση So let’s do it ! Εκκίνηση σίγουρα βραδινή για πολλούς λόγους . Καταρχάς φεύγει το αδιάφορο κομμάτι των πρώτων 187 χιλιομέτρων . Φλαταδούρα με κίνηση συνήθως που όμως εκείνη την ώρα δει έχει ψυχή λόγω ώρας και ημέρας . Αργά το βράδυ εργάσιμη μέρα όλοι αρνταν και ξεκούραση… Άρα είσαι μπρούκλης και πας ξένοιαστος. Η εποχή τόση όση να το επιτρέπει θερμοκρασιακά (αν είσαι λίγο ψυχοπαθής – καταδρομέας και ανθεκτικός στην κακουχία). Φεύγοντας από τη λεβεντογέννα Πτολεμαΐδα 23:30 περίπου κοιτάζω καντράν 6 βαθμοί λέω οκ καλά είσαι έχουμε δει και χειρότερα – πάμε και βλέπουμε. Ξέρω ότι θα περάσω από τον καταψύκτη της περιοχής ( κομμάτι μεταξύ Αμύνταιο και Άγρα ) και είναι προετοιμασμένος κατάλληλα για περιποίηση ομορφιάς! Δεν με απογοήτευσε και μόλις πέρασα τη γνωστή στα τοπικά ελάφια διασταύρωση “Πύργοι 3” ένιωσα οσάν το τσιγκελωμενο μοσχαρίσιο μπούτι που κρέμεται στη ράγα και το σπρώχνει ο κρεοπώλης στην κατάψυξη αφήνοντας πίσω του την άχνα του κρύου να το εξαφανίζει… Εδώ να σημειώσω ήταν το ψυχρότερο κομμάτι της διαδρομή που είδα μείον στο καντράν . Τεσπα , γνωστό αυτό το περίμενα -μου ήρθε με τις υγείες μου! Κατηφόρα για Έδεσσα και ραντεβού με τον Σάκη στο φανάρι του Μεσημερίου . Χειραψία -πάμε; -δώσε. Αερααααααα κατηφόρα περιφερειακού …. Από δω και πέρα η θερμοκρασία ανέβηκε και ήταν λίγο πιο «κουτσομπολίστικη» θα το πω, γιατί όταν είναι ακραία με την απελπισία που σε δέρνει δεν έχεις όρεξη για διάδραση… Μπούρου μπούρου στην πλατεία Κουμουνδούρου λοιπόν με το φίλο μέσα στη νύχτα αρχίσαμε κουπί και δώσε-πάρε συζήτηση και κατηφοροευθεία .Όλα αυτά υπό το φως του φεγγαριού και θερμοκρασίες οκ παλευσιμες . Ωραία όλα αυτά και φτάνουμε στην διασταύρωση Αγαθούπολης (είμαστε περίπου στο 140). Εκεί λοιπόν έχουν στρώσει τραπέζι η υγρασία με το κρύο και το γνωστό σεξουαλικό δίωρο 4:30 – 6:30. Από κει έως τη Λεπτοκαρυά θα γελάσει κι ο κάθε πικραμένος! Φτάνουμε θάλασσα! Κάπου στο 180 αφήνουμε αυτό το δρόμο να περάσουμε παραλιακά προς Πλάκα και μπροστά μας αρχίζει να ξεπροβάλει ο ήλιος μέσα από τη θάλασσα και αγγελάκια στα αυτιά μας να αναφωνούν με ρυθμό αλληλούια ! Μπούκα Λεπτοκαρυά και στάση για ζυμάρια σε φούρνο Τρικαλινής ιδιοκτησίας όπως μας έλεγε με παράπονο ένας local γουοναμπί σεκιουριτάς όσο εμείς κατασπαράζαμε διάφορα, καθισμένοι σε σημείο να μας βαράει ο ήλιος twelve o’clock οσαν φωτοβολταϊκά πάνελ. Η στάση μικρή. Ήταν δεν ήταν κάνα τεταρτακι . Γδύσιμο τακτοποίηση το σαμάρι, δέσιμο καλά το άλογο και δρόμο για την πρώτη – επιτέλους- ανάβαση της ημέρας για Καρυές Ολύμπου. Ανάβαση Ολύμπου Ο ήλιος έχει ανεβεί και φουλαρισμένοι αρχίζουμε κουπί για τις ατέλειωτες φουρκέτες . Δεν αργεί να έρθει το πρώτο ζητούμενο που ήταν το άριστο κάδρο Ανατολής ηλίου στη θάλασσα ! Αναλύσεις επι αναλύσεων ερωτοαπαντησεις προσωπικού και γενικοί περιεχομένου σχέδια για το μέλλον ανάλυση φυσικού τοπίου, γεωγραφικών συντεταγμένων και μορφολογία εδάφους αέρος γενικά μας έφεραν στο ξεκόρφισμα ( με κάποιες στάσεις για φωτό, αυτό το αναφέρω για τα ελάφια που θα δουν το χρόνο στην ανάβαση Νταξει καλή ανάβαση όχι θάνατος, νιώσαμε και το συναίσθημα να πηγαίνεις από τα 0 στα 1000 οκ καλά ήταν δε λέω έχουμε δει και χειρότερα . Γλυκό κατηφόρισμα στο ωραίο κατά τα άλλα οροπέδιο με κατεύθυνση προς Καρυές. Μια μικρή στάση για νερό και στη συνέχεια η μικρή ανηφόρα για Συκαμινέα θαυμάζοντας τις χιονισμένες κορυφές του Ολύμπου που έστεκε επιβλητικός μπροστά στα μάτια μας. Μικρή στάση για ντύσιμο εκεί στη βρύση της Συκαμινέας λίγο ακόμα ανηφόρα μας φέρνει στα 1100 και κάτι κλικ – ντύσιμο και βουρ στον πατσά . Κατάβαση κανα 15ρι χιλιόμετρα σε καλό σχετικά οδόστρωμα και τον ήλιο να μας ζεσταίνει άλλα το φιλινγκ κάθε τόσο να σου θυμίζει ότι – μεγάλε Μάρτη έχουμε μην τρελαίνεσαι… Καλλιθέα και στροφή για ( ανηφόρα θα την πω εγώ ) προς Άγιο Δημήτριο της οποίας μου άρεσε περισσότερο η κατάβαση προς Φωτεινά αφού περάσαμε το χωριό του Αγίου Δημητρίου μόνο που ήταν με ελαφρώς πλάγιο αέρα και λίγα κουνήματα στο πιλοτήριο αλλα οκ ας είναι . Με τα πολλά με τα λίγα φτάνουμε Κάτω Μηλιά και κόβουμε για Ελατοχώρι. Ρε αυτή την ανάβαση την είχα ξεχάσει χαχαχα … αλήθεια! Καλή ωστόσο που θα μας προσθέσει κανα 600ρι και κάτι υψομετρικά και θα μας φέρει στη γνωστή διασταύρωση για το χιονοδρομικό του Ελατοχωρίου που δε θα πάμε αυτή τη φορά! Όχι πως δε το σκέφτηκα, αλλά θα ξεφεύγαμε χρονικά και δεν μας χωρούσε δεδομένου ότι είχαμε διαφορετικές εκκινήσεις και ο Σάκης θα ξημέρωνε άσχημα! Τεσπα… Προς Ριζώματα Μια ανασυγκρότηση εκεί κάτι φωτό με τη φωτό του μαμούθ και κάθοδος για Ριζώματα . Κάπου εδώ αρχίζει το ένστικτο της επιβίωσης να σου ψιθυρίζει στ αυτί ” μεγάλε δε θα ρίξεις τίποτα μέσα;”. Είχαμε συμφωνήσει με το Σάκη πως η στάση για μάσα θα ήταν Βέροια αλλά είχαμε δυο ανηφορακια ακόμα συνόλου 380 μ., χοντρά χοντρά. Άρα απαντάς στον ψίθυρο “σκάσε και κολύμπα”. Ξεκόρφισμα στο Πολύδενδρο και η καταβασαρα προς Βέροια ήταν θάνατος, τόσο που σκεφτόμουν κατεβαίνοντας ότι επιτέλους θα πετάξω αυτά το κωλοτακακια που σφυρίζουν και μου έχουν σπάσει το μπαγλαμά. Μάταια στη διασταύρωση για Βάρβαρα στο τέλος του κατήφορου τα κοιτάω -τίποτα ρε – εκεί ντούρα! Τι σκατά από κρυπτονιτη είναι ; Βέροια για φαγητό Μπούκα στη Βέροια σε γυραδικο . Εδώ η πρώτη και η μόνη μεγάλη στάση για φαΐ και ανασύνταξη . Νταξει στο γυραδικο έγινε όργιο! Λογικό, ήταν ήδη 5 και είχαμε ανάβαση κάπου στα 1300 μέτρα σύνολο. Η τελευταία μεν αλλά η μεγαλύτερη σε μήκος (20 χιλιόμετρα) σε υψομετρική διαφορά αλλά και αυτή που θα μας οδηγούσε στο ψιλότερο σημείο της διαδρομής . Δεδομένης της ώρας και της εποχής αντηχούσε λίγο στα αυτιά μας ένα βαλκανικό μοιρολόι, γιατί δεν ξέραμε τι θερμοκρασίες θα βρούμε στα 1300. Επιπλέον στο ξεκορφισμα θα είχε νυχτώσει και θα είχαμε κατάβαση 10 χιλιομέτρων . Ωραία πράγματα να τα σκέφτεσαι καθώς τρως γύρο κάπου στο 340 ενώ ο ήλιος αρχίζει να χασμουριέται ! Αφού τζιραραμε εκεί , καβαλήσανε και σιγά σιγά άρχισαν να στροφαρουν τα πόδια. Δε μπορώ να πω γίναμε καινούργιοι. Ξεκινάμε λοιπόν το πρώτο σπαστικό 300ρι έως ότου βγούμε από τη Βέροια . Λέω σπαστικό γιατί διασχίζει την πόλη με ότι συνεπάγεται από θέμα κίνησης με πολλά στενά σημεία κι επιπλέον δυνατές κλίσεις να σου δίνουν ένα πακέτο που να λες αϊ σιχτιρ θα αρχίσω τρέξιμο. Οκ βγήκαμε όμως κάποια στιγμή κι όλα καλά ξεκίνησε και το εναπομείναν χιλιάρι για την κορυφή . Είχε ακόμη φως της μέρας απομείνει κι έτσι μπορούσα να διακρίνω τις γκριμάτσες όσων κατέβαιναν από Καστανιά ενώ εμείς την ανεβαίναμε. Να μη τα πολύ λέω εκεί αναλύσαμε κάτι εξισώσεις με τον Σάκη και τελικά όπως και όλες οι ανηφόρες έχω ξανά πει τελειώνουν έτσι κι αυτή έφτασε στο τέλος της. Μας βρήκαν τα όμορφα κοκκινωπά χρώματα του μετά-ηλιοβασιλέματος στην κορυφή της Καστανιάς . Λίγο αναπλήρωση νερού εκεί στη Ζωοδόχο πηγή και δώσε πόνο για πατάτα Πολυμύλου. Εδώ ουσιαστικά τελειώνει και η σημερινή περιπέτεια καθώς πλέον είχαν μείνει καμία 45ρια χιλιόμετρα ευθεία , νύχτα πχια και σε δρόμο με κίνηση. Επίλογος Ήταν μια ωραία διαδρομή που νομίζω ότι η ώρα εκκίνησης ήταν σωστά τοποθετημένη ώστε να δούμε τα όμορφα υπό το φως της μέρας και να περάσουν τα βαρετά στα σκοτάδια . Είχε μια ιδιαίτερη δυσκολία καθώς το πρώτο μισό ήταν νύχτα με κρύο και το ακολουθούσε ένα δεύτερο μισό που συγκέντρωνε σε 200 χιλιόμετρα περίπου 5300 υψομετρικά . Αν σκεφτεί κανείς ότι το σύνολο βγήκε περίπου 5800! Συνυπολογίζοντας και το ότι η μεγαλύτερη ανάβαση της διαδρομής ήταν στο 340 τότε καταλήγει κάποιος στο ερώτημα… Γιατί; Μα γιατί άλλο; Επειδή γουστάρουμε! Κάπου εδώ να σημειώσω ότι κάπου στις 9:30 που φτάσαμε Πτολεμαΐδα κι αφού μεταφόρτωσα στον φίλο μερικούς γρήγορους υδατάνθρακες που μου είχαν μείνει εγώ μπήκα σπίτι κι αφού τελείωσα ένα Μαλτέζο ανοξείδωτο 200ρι στο μπάνιο και κατασπάραξα ότι βρώσιμο υπήρχε ο Σάκης είχε ακόμα ένα 60ρι ως το σπίτι του μιας και είχαμε διαφορετικές εκκινήσεις . Είναι όμως καταδρομέας Μογγόλος και δε νιώθει … επικοινωνήσαμε ότι έφτασε safe κι όλα άχνη ! Πάμε γι’ άλλα!
