Alpe d’Huez και Zwift – Υπάρχει σύγκριση;

Είχαμε παρουσιάσει την εφαρμογή Zwift σε ένα άρθρο μας, η οποία σου επιτρέπει να «τρέχεις» πάνω στο προπονητήριο σου, επώνυμες διαδρομές από όλο τον κόσμο.

Ακολουθεί ένα άρθρο από τον Simon Warren έναν χομπίστα, που συχνά έκανε την θρυλική ανάβαση  Alpe d’Huez και τώρα την πραγματοποιεί μέσω της παραπάνω εφαρμογής:

Μέχρι τώρα δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ το Zwift. Ωστόσο, όταν είδα ότι είχαν δημιουργήσει ένα εικονικό Alpe d’Huez,  ήξερα ότι έπρεπε να το δοκιμάσω.

Έτσι [μετά από το ενδιαφέρον μου], ο Matt Payne από [την εταιρεία] Full Speed Events με προσκάλεσε να το δοκιμάσω.

Η ιστορία

Κάθε χρόνο από το 2005, ανεβαίνω το Alpe d’Huez τουλάχιστον μία φορά και με το Strava, οι χρόνοι μου έχουν καταγραφεί, ώστε να μπορώ να συγκρίνω τις προσπάθειές μου όλα αυτά τα χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια οι χρόνοι μου ήταν σχεδόν παρόμοιοι όπως μπορείτε να δείτε στην εικόνα. Αυτό είναι και το όριο μου, όσο πιο γρήγορα μπορώ να πάω.

Καθώς δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ το Zwift, πριν ξεκινήσω πήγα στον Matt για εγκλιματισμό, και ναι, ήταν καταπληκτικό. Όχι, δεν θα είμαι πάνω σε αυτό συνεχώς, και δεν πρόκειται να αντικαταστήσει την εξωτερική ποδηλασία. Αλλά σε σύγκριση με το να κάθεσαι στο προπονητήριο,  κοιτάζοντας το πάτωμα και ένα χρονόμετρο, είναι τεράστια διαφορά.

Η αρχή

Ζυγίστηκα, έκανα προθέρμανση για περίπου 35 λεπτά και έπειτα ξεκίνησα. Από το ξεκίνημα, μπορείτε να παρατηρήσετε στο Zwift, ή τουλάχιστον [εγώ παρατήρησα], ότι ποδηλατούσα με 2-3 σχέσεις βαρύτερες, από ό, τι στην πραγματικότητα.

Έχοντας δοκιμάσει το σύστημα την προηγούμενη εβδομάδα, ήμουν έτοιμος. Ξεκίνησα από την βάση της ανάβασης με 39 × 23 αντί για 39 × 27. Αν ήθελα να ποδηλατήσω δυνατά, τότε ήξερα ότι αν ήμουν άνετος με εκείνη την ταχύτητα στην πρώτη ράμπα, τότε δεν θα χρειαζόμουν τίποτα χαμηλότερο ψηλότερα.

Ακριβώς όπως και το πραγματικό, μέχρι την 21^η φουρκέτα [την πρώτη φουρκέτα της ανάβασης] είναι πολύ δύσκολα και πρέπει να κρατηθείτε, ακόμα κι αν ο ενθουσιασμός σας λέει να επιτεθείτε. Το κλειδί είναι να βρεθεί ένας ρυθμός, μια ζώνη μεταξύ άνεσης και δυσφορίας, και να αφαιρέσετε ένα 2% από αυτό.

Ποτέ δεν είχα ποδηλατήσει με βάση την ισχύ ή τους παλμούς, πάντα στηριζόμουν στην αίσθηση, οπότε ήταν συναρπαστικό να βλέπω μπροστά μου τα στατιστικά.

Η ανάβαση

Περίμενα να δω, πώς το πρόγραμμα θα αντιδρούσε στις φουρκέτες. Θα προσέφεραν αυτή τη σύντομη ανάπαυλα; Θα υπήρχαν 21 σημεία που σηματοδοτούσαν τον πόνο;

Ειλικρινά, νομίζω ότι το πέτυχαν ιδιαίτερα στις αριστερές φουρκέτες, που έχεις χρόνο να χαλαρώσεις μέχρι να αρχίσει η επόμενη σκληρή ανηφόρα. Ήμουν απογοητευμένος που δεν μπόρεσα να κοιτάξω πέρα από το Le Bourg-d’Oisans στη 2^η φουρκέτα, αλλά…

Στροφάροντας στις 110 περιστροφές, πιο γρήγορα από ό,τι στην πραγματικότητα, και βγάζοντας ένα σταθερό μέσο όρο 330+ watt, προσπαθούσα να κρατήσω ένα δυνατό τέμπο.

Όταν ανεβαίνω στην πραγματικότητα, συνήθως με την 4^η φουρκέτα αρχίζω σωστά να υποφέρω και αυτό δεν ήταν διαφορετικό. Υποθέτω ότι είχα το σωστό ρυθμό, η ισχύς μου ήταν σταθερή -όσο θα μπορούσε να είναι- και τώρα απλά έπρεπε να αγωνιστώ για να φτάσω στο τέλος.

Κυνήγησα έναν ποδηλάτη από το Χονγκ Κονγκ σχεδόν σε όλη τη διαδρομή, είχε ξεκινήσει περίπου δύο λεπτά μπροστά μου και τώρα τον έβλεπα. Έπρεπε να κλείσω ένα κενό 20’’, αλλά ήμουν στο απόλυτο όριό μου.

Έφτασα στην 1^η φουρκέτα και ήμουν στα γόνατά μου, αλλά δεν μπορούσα να εγκαταλείψω και τότε εμφανίστηκε ο χρόνος μου στην οθόνη.

Νομίζω ότι ο Matt, του οποίου η εξαιρετική ενθάρρυνση ήταν το μόνο πράγμα που με κράτησε να κινούμαι, το είχε κρύψει από μένα και έτσι δεν επικεντρώθηκα σε αυτό.

Ήταν 44’, έτσι φυσικά ήθελα να κάνω “43”. Προσπάθησα να πατήσω δυνατά, αλλά όπως και στο πραγματικό βουνό μετά την 1^η φουρκέτα μέχρι το χωριό είναι κόλαση, ένα από τα πιο απότομα τμήματα. Στο Zwift δεν ήταν διαφορετικό!

Τερματισμός

Το ρολόι σταμάτησε στο 44:01’’. Αγωνίστηκα όσο σκληρά μπορούσα, αλλά δεν μπορούσα να κερδίσω τα επιπλέον 2΄΄ που χρειαζόμουν.

Φυσικά το τοπίο είναι διαφορετικό και δεν μπορείτε να πάτε για ένα τεμπέλικο πρωινό στο Le Bourg-d’Oisans, ή να αγοράσετε βάφλες  σοκολάτα στο Casino σούπερ μάρκετ. Χωρίς όλα αυτά όμως, η αίσθηση της ανάβασης είναι αρκετά ακριβής.

Κάθε φουρκέτα έφτανε με την κανονικότητα που θυμόμουν. Ναι, λείπουν κάποια γνωστά ορόσημα, όπως και οι φωτογράφοι που στήνονται στην 5^η και 3^η φουρκέτα όλη μέρα, αλλά εκτός από αυτά [η εμπειρία] ήταν εξαιρετική και θα επιστρέψω να σπάσω τα 44’.

Εξοπλισμός

Εικονικό ποδήλατο: Canyon Aeroad με τροχούς Zipp 202

Κανονικό ποδήλατο: Time από ανθρακόνημα με μετάδοση Campagnolo Record  και τροχούς Zipp 202

Προπονητήριο: Tacx Vortex Smart – Καλιμπράρισμα με το πρόγραμμα Tacx Utility

Πρωτόκολλο: Ant+

Πρόγραμμα: Zwift – Χρειάστηκε 15΄για να καλιμπραριστεί με το προπονητήριο