Περήφανοι ως Έλληνες – Μέρα 9η

Περήφανοι ως Έλληνες – Μέρα 9η

Νάουσα – Έδεσσα- Κλεισούρα – Άργος Ορεστικό

142 χλμ 1510 μ

Η μέρα θα ξεκινούσε πάλι με καθυστέρηση, γιατί έπρεπε να ανεβάσω ακόμα μια ανάρτηση αλλά δεν αγχωνόμουν. Σήμερα δεν θα είχα καμία στάση να κάνω και επιπλέον γνώριζα πολύ καλά τη διαδρομή

Ετοιμάστηκα και κατέβηκα στη ρεσεψιόν. Το ξενοδοχείο Dellagio μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Ο καιρός έδειχνε έτοιμος για βροχή. Κοίταξα κάτω τον κάμπο και άρχισα την κατάβαση

Κατέβηκα γρήγορα τα 6 χλμ που με χώριζαν απο την Π.Ε. Βέροιας Νάουσας και έβαλα πλώρη για Σεβαστιανά. Πήρα την ευθεία για τη διασταύρωση με την Π.Ε Θεσσαλονίκης. Τα πόδια έβγαζαν άνετα δύναμη. Ο καιρός έτοιμος να βρέξει και στο βάθος φαινόταν η Έδεσσα

Πλησιάζοντας Ριζώματα άρχισαν οι πρώτες ψιχάλες. Σταμάτησα σε μια στάση για να προετοιμαστούμε για την βροχή

Ξεκινήσαμε λοιπόν και όλα υπό έλεγχο. Αδιάβροχα, η Ταξιδιάρα Ψυχή κι εγώ, λάστιχα ΟΚ, φτερά, καλό ντύσιμο, καλό φαγητό. Ας έβρεχε όσο ήθελε, δεν μασάγαμε!

Σε λίγο φτάσαμε στη διασταύρωση και στρίψαμε για να πάρουμε τον περιφερειακό της Έδεσσας. Η βροχή συνέχιζε

Ανηφόρα, φαγητό και πετάλι (ως συνήθως). Όσο ανεβαίναμε η βροχή έκοβε, μέχρι που σταμάτησε μετά απο λίγο. Η υγρασία όμως ήταν το πρόβλημα

Αυτό βέβαια ήταν η προθέρμανση, γιατί ακολουθούσαν τα 11% του Αγρα. Αργά και σταθερά, ξεκίνησε και εκείνη η ανάβαση

Φτάνοντας στο χωριό, στάση για καφέ. Ευτυχώς υπήρχε κανονική καφετέρια και απόλαυσα ένα διπλό εσπρέσσο. Ήμουν ιδρωμένος απο την ανάβαση και κρύωνα. Πήγα στην τουαλέτα και έβαλα χαρτιά στο στομάχι και την κοιλιά για μόνωση. Παλιό, αλλά σίγουρο κόλπο!

Συνέχισα μετά απο ένα μισάωρο, περνώντας δίπλα απο την μικρή λίμνη στα Βρυτά

Περνώντας έξω απο Άρνισσα, ο καιρός έδειχνε να βελτιώνεται. Μάλλον δεν θα είχα άλλη βροχή στο διάβα μου

Πέρασα έξω απο Πύργους. Αυτόν τον μακεδονικό τάφο τον είχα δεί. Ο τελευταίος λόφος και μετά ο Φιλώτας, με τα φουγάρα της ΔΕΗ στο βάθος. Χιλιοειδωμένες εικόνες, αλλά πάντα σημαντικές μέσα μου, γιατί έφτανα σε γνωστά μέρη

Κατάβαση και αριστερά για Πεδινό. Λίγο πριν τον Αετό, η ελληνική σημαία που κυμάτιζε μου έκανε κάτι

Μια ακόμα στάση στην πηγή. Είχα κάνει πάνω απο 2 ώρες σέλα. Ξεκούραση, νερό μπόλικο, φαγητό και πάλι πετάλι. Τουλάχιστον να έφτανα Κλεισούρα πριν βραδιάσει…

Το Λέχοβο το ανέβηκα χωρίς δράματα, ο δρόμος ήταν άδειος

Μετά το Λέχοβο, στην αγαπημένη στάση, μια γρήγορη ανάσα. Είχα λίγο φως ακόμα, θα προλάβαινα την κορυφή

Στο δρόμο ξανά. Μετά απο 2 στροφές φαινόταν στο βάθος η Κλεισούρα

Παιρνόντας κοπάδι με κατσίκια, τσαμπουκαλεμένος σκύλος άρχισε να έρχεται καταπάνω μου. Έβγαλα αργά τη μαγική συσκευή και την πάτησα. Ο σκύλος έκανε μεταβολή και συνέχισε να απομακρύνεται γαυγίζοντας!

Σε 20 λεπτά ήμουν κορυφή, η ώρα λίγο μετά τις 7. Τουλάχιστον θα κατέβαινα το βουνό με λίγο φως ακόμα

Φόρεσα, ό,τι είχα, έβαλα και το προσπέκτους απο τη Βεργίνα στην κοιλιά για να με κρατάει ζεστό και ετοιμάστηκα για την κάθοδο. Τουλάχιστον, το προσπέκτους κάπου θα χρησίμευε

Τα 8 χιλιόμετρα κατηφόρας τελείωσαν εν ριπή οφθαλμού, μια και κατέβαινα με 50+. Στο βάθος φαινόταν ο κάμπος με την λίμνη της Καστοριάς

Πλέον νύχτωνε και έπρεπε να σταματήσω για φώτα και γιλέκο. Ήμουν 5 χιλιόμετρα απο Άργος Ορεστικό, το σημερινό ταξίδι είχε κυλήσει χωρίς απρόοπτα (έτσι, για αλλαγή)