Share on Facebook Share on Twitter Airolo CH… Παλιά θυμάμαι να αναρωτιέμαι γιατί η Ελβετία να έχει το διεθνές ακρωνύμιο CH… Όχι δεν είναι για το Confederatio Helvetica τελικά, αλλά για το Cycling Heaven… Όλα τα πολυαναφερόμενα, πολυφωτογραφισμένα, πολυσχολιασμένα passa ήρθαν να παρουσιαστούν μπροστά στα ματάκια -και τα ποδαράκια μας…αχ βαχ- και να μάς αφήσουν απλά…παγωτό… Gotthard Pass-Furka Pass-Nufenen Pass… Ορμητήριό μας, το Airolo…Μόλις 2 ώρες από τη βάση μας στο Como… Ξεκινάμε με τον απίθανο δρόμο της Tremola με το διάσημο παβέ της για το Gotthard pass… Κάπου εκεί θυμήθηκα παλιό ποστ του Spiros Karatzoulis…βρε προφήτη… (φωτό)… Ανάβαση 12 χλμ με τα 7 εκ των οποίων αποκλειστικά σε παβέ… Απίστευτο για παβέ… Ομαλότατα…Φουρκέτες εντυπωσιακές να περνάνε πάνω από το κεφάλι σου…όπως και ένα σκασμό super cars…πείνα παντού. Ξεκορφίζουμε γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό στο πρώτο passo…Έτοιμη για κατάβαση προς Realp από όπου θα ξεκινούσε η δεύτερη 12άρα ανάβασή μας για το γνωστό Furka Pass… Κατά την κατάβαση ο αέρας και το ψηλό προφίλ των αλόγων μας έκαναν τη φάση κάπως αγωνιώδη…αλλά όλα οκ…στάση στην καλύβα του μπαρμπά Θωμά της Ελβετίας στο Realp όπου για ένα εσπρέσσο, ένα μεγάλο νερό, μία κόκα και ένα χοτ ντογκ -περιττό να πω για ποιον ήταν..χαχαχα- αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε ένα κτήμα στο χωριό για να πληρώσουμε…α να χαθείτε ρε… Ανάβαση για Furka… Ενδιαφέρουσα παρόλη την κίνηση… Οι κορυφές γύρω σου να σου δείχνουν πόσο μικρούλης είσαι και ενώ έχεις ανέβει ήδη στα 2.000μ… Κάπου εκεί μάλιστα οι Άλπεις γελούν σαδιστικά με τις καιρικές προγνώσεις και σε λούζουν με βροχή σπρέι και με χαλαζάκι… Ε ναι…τώρα μάλιστα…καταλαβαίνεις πού είσαι και γουστάρεις…Σαδιστής εσύ? Μαζόχες εμείς… Ξεκορφίζουμε όλοι και κατεβαίνουμε μάνι μάνι προς το γνωστό Belvedere πλάι στον παγετώνα του Ροδανού… Δυσκολευτήκαμε να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε εκεί… Θέα προς το ευρωπαϊκό χάσμα που χωρίζει τα νερά που αποστραγγίζονται είτε προς τη Βόρεια θάλασσα είτε προς τη Μεσόγειο…είμαστε μέσα σε μέρος αυτού του χάσματος. που χωρίζει την Ευρώπη..τρελό… Στάση στο Gletch για σνίτσελ κοκ σερβιρισμένο από τρυφερά χεράκια που απάλυναν τον κάματο ακόμα περισσότερο… Έχουμε ήδη 24 χλμ ανηφόρας στα πόδια μας και με κλίσεις που δεν χάριζαν…Το να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις δε πάνω και κάτω από τα 2000μ υψόμετρο δεν ηταν και ο καλύτερος φίλος μας… Ξέραμε ωστόσο τι έρχεται… Το χειρότερο… Ανάβαση προς το Nufenen Pass το οποίο είναι το δεύτερο υψηλότερο της Ελβετίας, στα 2.477μ. Ανάβαση ξερή 13χλμ με μέση κλίση 8,6%… Το καλό ήταν πως ήμασταν καλά και αφού περάσαμε τον Ροδανό ξεκινήσαμε το πάνω με διψήφια με το καλημέρα… Ωστόσο ήταν τόσο όμορφα που πνευματικά μπορούσαμε να την ελέγξουμε… Όσο ανεβαίναμε και αφού περάσαμε τα 2.100μ τα πράγματα ήταν ζόρικα και το πεταλάκι γύριζε στωικά και με υπομονή… Κάπου εκεί εμένα μού ήρθε αναγούλα, μάλλον από το υψόμετρο, αλλά ευτυχώς το κράτησα υπό έλεγχο… Η ανηφόρα ήταν πραγματικά ανελέητη… Δυστυχώς είχαμε ξεφύγει στο θέμα χρόνου λόγω έκτακτης φάσης στην πορεία από Ιταλία και ήταν δεδομένο πως θα κατηφορίσουμε προς το Airolo με νύχτα…σούρουπο πλέον και εκεί πάνω ξύριζε για τα καλά… Στη μακρά κατάβαση έγινε το απίστευτο…Παρότι είχαμε φώτα, ήταν απλά για να μάς βλέπει ο απέναντι και όχι για να μάς φωτίζει το δρόμο… Εκεί ήρθε και κούμπωσε η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ελβετό μηχανικό…Που όσο παπάρας και να είναι ως τύπος, σε θέματα υποδομών και οργάνωσης είναι το απόλυτο ο άτιμος… Το ότι διαπίστωσα μετά πως τσίμπησα 70χλμ/ώρα σε αλπική κατάβαση μέσα στη νύχτα, με ξεπέρασε…Ομοίως και ο Σώτος… Καπετάνιος και Βασίλης πιο sure & safe ήρθαν λίγο αργότερα… Φτάνουμε όλοι σώοι και αβλαβείς με σαγόνια φιλαρμονικής από το κρύο, αλλα φουσκωμένοι σαν παγώνια… Μία λούπα που είχε ψηφιστεί ως “the best 100km loop in Europe” μόλις είχε εκτελεστεί με απόλυτη επιτυχία και χαρά… Τι όνειρο…τι διαδρομή…
