Share on Facebook Share on Twitter Μετά το μονοήμερο Grand prix ας γράψω και το παραδοσιακό “σεντόνι” για τον 4ημερο Γύρο. Η διοργάνωση Καμία διαφοροποίηση δεν ανέμενα σε σχέση με το Grand Prix. Τόσο ο George Leventakis όσο και ο Ioannis Papastamatakis συνέχισαν και στον Γύρο να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά με όλες τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν φέτος και αναλύσαμε στο προηγούμενο post. Το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι κάποια στιγμή αυτός ο αγώνας και αυτοί οι άνθρωποι να διοργανώσουν τον πρώτο αγώνα World Tour στην Ελλάδα. Το αξίζουν. Αν γίνει κάποτε μόνο αυτοί μπορούν. Ο αγώνας Πρωταγωνιστής και πάλι ο δυνατός αέρας. Ιδιαίτερα στα 2 πρώτα εταπ 7 και 8 μποφωρ κυρίως πλάγιος και άλλοτε κόντρα ή ευνοϊκός ανάλογα με τη φορά της διαδρομής έκανε την προσπάθεια όλων επιπέδο survivor. Οι ξένες ομάδες ιδιαίτερα οι continental είχαν σοβαρό πλεονέκτημα σε τέτοιες συνθήκες και φρόντισαν να το δείξουν από την αρχή σπάζοντας με την πρώτη ευκαιρία το γκρουπ σε κομμάτια. Κατά γενική ομολογία μετά το 2017 όπου η βροχή και το κρύο ήταν οι πρωταγωνιστές, φέτος ήταν ο πιο δύσκολος και δυνατός γύρος. Το “ξύλο” από την αρχή, η χάραξη της διαδρομής και ο δυνατός αέρας δεν μας άφησε να πάρουμε ανάσα. Χαρακτηριστικό ότι τον Τετραήμερο Γύρο κατάφεραν να ολοκληρώσουν 113 από τους 167 αθλητές που πήραν εκκίνηση. Νικητής ο Νορβηγός DVERSNE της Continental COOP που δεν άφησε στιγμή τον αγώνα να της “φύγει” και την τελευταία μέρα τον “έκλεψε” από τα χέρια της Lotto. Ευχάριστη νότα η πράσινη φανέλα των βουνών στα χέρια του Κυπρίου Andreas Miltiadis που ήρθε εδώ με μια πολύ καλά διαβασμένη ομάδα και έπαιξε γι αυτό που μπορούσε. Θεωρώ ότι έκλεψε τις εντυπώσεις συνολικά. Οι Έλληνες Χωρίς αγώνες στα πόδια, με τέτοιο επίπεδο δυσκολίας και σε τέτοιες συνθήκες, ο τερματισμός και μόνο θα ήταν υπέρβαση για πολλούς Έλληνες Αθλητές. Υπέρβαση που έκαναν μόλις 10 από τους 25 που συμμετείχαμε. Μάλιστα, ο Periklis Ilias και οι “δικοί” μας Μίλτος Γιαννούτσος και Ηλιάδης Γιάννης θεωρώ ότι μαζί με τον Δημήτρης Χριστάκος είχαν μια πραγματικά αξιέπαινη παρουσία και προσπάθεια που τους έφερε στην πρώτη τετράδα σε χρόνο ανάμεσα στους Ελληνες και κάπου ανάμεσα στην 30 με 60 θέση στη γενική κατάταξη. Τα υπόλοιπα παιδιά της Εθνικής ομάδας έδειξαν ότι έχουν τη θέληση αλλά χρειάζονται αγώνες για να στρώσουν. Το κλίμα ανάμεσα σε όλους τους Έλληνες εξαιρετικό, τόσο αγωνιστικά όσο και έξωαγωνιστικά. Αλληλοβοήθεια, ενότητα και συνολική προσπάθεια για να πάμε την ποδηλασία λίγο πιο μπροστά. Αυτό αποκόμισα εγώ από την παρουσία των Ελλήνων εκεί. Ο Αίολος Η πιο πετυχημένη παρουσία που είχαμε ποτέ ήταν στον μονοήμερο που όμως ξεπεράστηκε λίγες μέρες μετά. Χωρίς να καταφέρουμε φέτος να πάρουμε γενική κατάταξη μιας και είχαμε μόνο 2 τερματίζοντες, ήμασταν μέχρι το 2ο εταπ 20η ομάδα στον γύρο και η καλύτερη Ελληνική μετά την Εθνική. Αυτό το γεγονός μαζι με τον τερματισμό του Μίλτου στην 32η θέση Γενικής και του Γιάννη στην 63η ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Θέλω να ελπίζω και να πιστεύω ότι δικαιώσαμε τους διοργανωτές για την πρόσκληση τους για μια ακόμα χρονιά τόσο αγωνιστικά όσο και συνολικά ως παρουσία. Η υποστήριξη μας από τα τρία παιδιά που ήρθαν υποδειγματική και με εμπειρίες και γι αυτούς πολλές για τη συνέχεια. Nikos Maragkos, Nikos Papangelis και Aggeliki Molakidou σας ευχαριστούμε πολύ! Χωρίς εσάς δεν θα ήταν εφικτό όλο αυτό. Προσωπική παρουσία ΟΚ ναι να δεχτώ ότι οι συνθήκες και το επίπεδο δυσκολίας έκαναν για μένα τον αγώνα ακόμα πιο δύσκολο απ ότι έτσι κι αλλιώς ήταν για όλους τους γνωστούς λόγους. Δεν μου άρεσαν και δεν μου αρέσουν όμως ποτέ οι δικαιολογίες. Θεωρώ ότι δεν απέδωσα τα αναμενόμενα από τον εαυτό μου αλλά έτσι είναι οι αγώνες. Κάποιες φορές πας τέλεια κάποιες μέτρια κάποιες χάλια. Για μένα ο φετινός γύρος ήταν κάπου στη μέση. Μια μέτρια εμφάνιση αλλά με πολλά μαθήματα και εμπειρίες και χαίρομαι που βρέθηκα εκεί. Στο δεύτερο εταπ λόγω χρόνου και δυστυχώς έπρεπε να μείνω εκτός και να μην αγωνιστώ στο τρίτο αλλά μικρή σημασία έχει μιας και δεν βρήκα ποτέ εκτός από κάποια στιγμή από τη μέση του πρώτου εταπ και μετά, τα πόδια μου και το μυαλό μου. ΥΓ : Όπως και στο προηγούμενο review θα ήθελα να γράψω ένα υστερόγραφο. Αυτή τη φορά έχει να κάνει με την παρουσία του Χρήστου Βολικάκη στους αγώνες. Έτυχε σε πολλές στιγμές στον αγώνα να βρεθούμε να ποδηλατούμε μαζί, στα ίδια γκρουπ, σε ανηφόρες και κατηφόρες. Όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά με την παρουσία του, την αγωνιστική αλλά περισσότερο την ηθική απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι δεν είναι τυχαία αυτός που είναι. Κανείς ποτέ στα γκρουπ μας δεν κατάλαβε ότι ανάμεσα μας ήταν ένας αθλητής παγκόσμιας κλάσης. Φιλικός, ανθρώπινος, ίσος με όλους. Χρήστο σου αξίζουν χιλιάδες respect για αυτή σου την προσπάθεια, όσο και για την αποστολή της Εθνικής ομάδας δρόμου που σε αγκάλιασε και σε δέχθηκε να αγωνιστείς σε έναν τόσο δύσκολο αγώνα δρόμου. Η συνέχεια Σκοτεινή. Κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει ο επόμενος αγώνας και που. Ίσως ο Γύρος Θυσίας? Ίσως κάτι άλλο νωρίτερα? Για εμάς εκτός από το Ελληνικό καλεντάρι επόμενος αγώνας είναι το Tour of Malopolska ένας γύρος 2.2 στην Πολωνία με αρκετές ομάδες που έτρεχαν εδώ αλλά μερικές ακόμα πιο “χειρότερες”, όπως η UNO-X και η Jumbo Visma development. Θέλουμε πολύ δουλειά για να σταθούμε στην εκκίνηση αλλά ακόμα περισσότερη για να φτάσουμε στον τερματισμό. Ίδωμεν. Καλή συνέχεια, ξέρω σας κούρασα με το σεντόνι και συγχαρητήρια σε όλους! Φωτογραφίες: Παντελής Τζερτζεβέλης
