Share on Facebook Share on Twitter Την Τρίτη 3/6/2020, την Παγκόσμια Ημέρας Ποδηλασίας, ο Τάκης Ξουρής επιχείρησε επιτυχημένα να ανέβει 14 φορές τον Υμηττό, θέτοντας το ρεκόρ των 10000 υψομετρικών σε μια ημέρα. Το έκανε όχι σαν μια προσωπική φιλοδοξία, αλλά στην προσπάθεια του να προωθήσει το αγαπημένο μέσο όλων μας, το ποδήλατο. Ακολουθεί η συνέντευξη του, για το απίστευτο αυτό εγχείρημα του. Τάκη καλησπέρα και συγχαρητήρια και πάλι για τη εκπληκτική προσπάθεια σου. Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν ξύπνησες το πρωί εκείνης της Τετάρτης; Ποια ήταν εκείνα τα πρώτα συναισθήματα σου; Η πρώτη σκέψη ήταν να μην ξεχάσω τίποτα απ΄ ότι είχα ετοιμάσει το προηγούμενο βράδυ. Σκέψη που αποδείχθηκε “προφητική” γιατί μόλις έφτασα στον Υμηττό είδα ότι είχα ξεχάσει το κουτί με όλη μου την τροφοδοσία και έπρεπε να το φέρουμε. Έτσι έκανα την πρώτη ανάβαση χωρίς καν ένα παγούρι νερό. Συναισθήματα. Μάλλον σκεπτικός ήμουν για το αν θα τα καταφέρω. Δεν είχα κάνει ποτέ στη ζωή μου μέχρι τότε 300 χλμ, ούτε 18 ώρες ποδήλατο ούτε 10000 υψομετρικά. Και σήμερα έπρεπε να τα κάνω όλα μαζί και μάλιστα μπροστά σε κόσμο. Ποια είναι η πειθαρχία που ακολούθησες προπονητικά, ώστε να καταφέρεις να ανέβεις 10.000 υψομετρικά σε μια ημέρα; Εκτός του γεγονότος ότι την προηγούμενη μέρα δεν ακολούθησα το προπονητικό μου πρόγραμμα και έκανα απλά μια ανάβαση χαλαρή στον Υμηττό, τίποτα άλλο. Ακόμα και την Κυριακή πριν την προσπάθεια έκανα κανονικά τη μεγάλη 5ωρη προπόνηση μου. Υπήρχε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της προσπάθειας σου που αναρωτήθηκες «τι κάνω εδώ πάνω;» Όχι. Ο στόχος μου ήταν συγκεκριμένος. Να χρησιμοποιήσω αυτή την προσπάθεια για να διαδοθεί το μήνυμα της χρήσης του ποδηλάτου και με τη διάσταση που είχε πάρει όλο αυτό ήταν ήδη επιτυχημένος. Απέμενε από μένα απλά να το τερματίσω. Πιστεύεις ότι μια ποδηλατική δράση σαν αυτήν που έφερες εις πέρας, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης κοινωνίας; Όχι. Χρειάζεται πολύ δουλειά απ όλους και συνέχεια. Δυστυχώς οι υποδομές δεν είναι με το μέρος μας. Απλά δεν μπορώ και δεν θέλω να κάθομαι με σταυρωμένα χέρια ή καλύτερα, πόδια. Γιατί θεωρείς ότι στην σημερινή Ελλάδα, είμαστε «υποχρεωμένοι» όσοι αγαπάμε την ποδηλασία να καταφεύγουμε σε παρόμοιες ποδηλατικές δράσεις – προκλήσεις; Γιατί στην Ελλάδα η ποδηλατική κουλτούρα είναι ανύπαρκτη. Η Πολιτεία ποτέ δεν αγκάλιασε το ποδήλατο και οι επίσημοι παράγοντες ασχολούνται μόνο με την αγωνιστική ποδηλασία και θέματα που αφορούν τον μικρόκοσμο της. Κατά τη γνώμη σου, που θα βρίσκεται η Ελλάδα ποδηλατικά σε 10 χρόνια από τώρα και που θα ήθελες ιδανικά να βρίσκεται; Δεν ξέρω που θα βρίσκεται γιατί δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι. Ότι αλλάξει προς το καλύτερο θα έχει θετικό αντίκτυπο. Χρειάζονται υποδομές, διαφήμιση του μέσου απ όλους, εισαγωγή της κυκλοφοριακής αγωγής και της χρήσης του ποδηλάτου στα σχολεία, κίνητρα για την υιοθέτηση μιας πιο ήπιας μετακίνησης, μεταστροφή της κρατικοδίαιτης αντίληψης των ποδηλατικών αρχών με σύγχρονο Marketing και αναζήτηση κονδυλίων στην ιδιωτική πρωτοβουλία και κατανόηση των σωματείων ότι χρειάζεται κοινή δράση και συνολική αντιμετώπιση της προβολής του αθλήματος και του ποδηλάτου γενικότερα, και όχι χωρισμός σε στρατόπεδα και χρωματισμοί. Όταν κάποτε κρεμάσεις τα ποδηλατικά σου παπούτσια, ποια πιστεύεις ότι θα είναι η δική σου συνολική συνεισφορά; Αυτό δεν είναι κάτι που θα κρίνω εγώ. Προσωπικά δε με απασχολεί. Όπως και η προσπάθεια της Τετάρτης δεν θα έπρεπε να απασχολεί κανένα αν ήταν ένα προσωπικό στοίχημα. Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο. Άλλωστε σε μια τέτοια προσπάθεια τον εαυτό σου κυνηγάς. Ο μόνος λόγος που το έκανα ήταν για να το χρησιμοποιήσω ως “δόλωμα” για να μπορέσω να περάσω το μήνυμα μας διαφημίζοντας το ποδήλατο στα mainstream μέσα ενημέρωσης. Όταν με πήρε τηλέφωνο ο υπουργός αθλητισμού να μου ζητήσει να έρθει να ποδηλατήσει και αυτός και να στηρίξει την προσπάθεια διαδίδοντας το μήνυμα για μένα, ήταν η σημαντικότερη στιγμή. Θέλουμε τους θεσμούς μαζί μας και θέλουμε την προσοχή που μπορεί να τραβήξουν πάνω τους. Ο υπουργός αθλητισμού είπε τη φράση «παρακαλούμε όλους τους Έλληνες να καβαλήσουν ένα ποδήλατο». Το ότι αυτή η δήλωση προήλθε από μια δική μου τρέλα καθώς και το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα λαμβάνω μηνύματα από απλό κόσμο ότι ξεκίνησαν το ποδήλατο πρόσφατα απ όλο αυτό, για μένα είναι η μεγαλύτερη ποδηλατική μου επιτυχία αυτά τα 15 χρόνια που ασχολούμαι αθλητικά και επαγγελματικά με το ποδήλατο. Ευχαριστούμε επίσης και τον κ. Πέτρο Γκότση για τις εκπληκτικές νυκτερινές φωτογραφίες του.
