Share on Facebook Share on Twitter Δυστυχώς, η “δυσκαμψία” της ελληνικής ποδηλατικής σκηνής, βγαίνει ακόμα μια φορά στην επιφάνεια. Ο Χρήστος Βολικάκης, στη διαδικασία των προπονήσεων του για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, κατέφυγε στη Ρόδο για να χρησιμοποιήσει το ποδηλατοδρόμιο αλλά δεν του επιτράπηκε η είσοδος. Διαβάστε από τον ίδιο το λυπηρό περιστατικό: “Το ζήσαμε και αυτό σήμερα, πάνω που είπαμε ότι τα προβλήματα λιγοστεύουν και όλα βαίνουν στην κανονικότητα βιώσαμε την απόλυτη απαξίωση. Δεκαπέντε ημέρες πριν το παγκόσμιο πρωτάθλημα και ενώ το στάδιο των Αθηνών κρίνεται απαγορευτικό για προπόνηση πόσο μάλλον για ετοιμασία συμμετοχής σε παγκόσμιο πρωτάθλημα λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας. Και ενώ βρίσκομαι με την ομάδα μου που με βοηθάει στην εξομοίωση της προπόνησης στη Ρόδο, σήμερα βρέθηκα προ εκπλήξεως. Να θυμίσω ότι είμαι στη Ρόδο γιατί εκεί υπάρχει το παλαιό Ποδηλατοδρόμιο που έγινε επί κατοχής από τους Ιταλούς. Επειδή ο καιρός όμως είναι καλός στο νησί με βολεύει να ετοιμαστώ για την υποχρέωση του παγκόσμιου. Το πρωί λοιπόν σήμερα 8/2/2020 και ενώ φτάσαμε στο στάδιο αντικρίσαμε ένα τεράστιο λουκέτο με αλυσίδα να μας κλείνει το δρόμο προς την πίστα. Ο λόγος ήταν η συνάντηση που έκανε ο Δοπαρ στις 6/2 που είχα την τύχη να παραβρεθώ, για να βρεθεί μια λύση ώστε να μην συμπίπτουν οι ώρες προπόνησης των πολύ μικρών αθλητών (7-8χρονων) με τους αγωνιζόμενους των μεγάλων κατηγοριών για να μην υπάρξει κανένα ατύχημα… Ενώ όλοι οι σύλλογοι συμφωνήσαν σε μια λύση που έδωσε ο πρόεδρος του ΔΟΠΑΡ, Αλέξανδρος Κωλιάδης, ο κύριος Παπασταματάκης με την διπλή ιδιότητα του προέδρου της τοπικής Επιτροπής και επίσης σαν πρόεδρος του Ροδήλιου ήταν αυτός που για τους δικούς του λόγους διαφώνησε με αυτή την λύση έχοντας βεβαίως το δικαίωμα. Έτσι, για να μην δημιουργηθεί κανένα ατύχημα η πίστα έκλεισε μέχρι να βρεθεί λύση.. Μας είπαν να μην μπούμε για προπόνηση όλη η ομάδα όπως είχαμε σχεδιάσει αλλά ίσως κάτι να γινότανε για μένα και τον αδελφό μου.Όταν τόνισα ότι αυτό δεν με βοηθάει και ότι έχουμε κάνει έξοδα να’ ρθουμε στη Ρόδο για να υλοποιήσουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα μου είπαν ότι δεν γίνεται, γιατί αντιδρά ο πρόεδρος της τοπικής επιτροπής ο οποίος σε επιστολή του τονίζει επί λέξει ότι δεν ‘δέχομαι να στερούνται οι δικοί μας αθλητές [δηλαδή οι ντόπιοι ] το δικαίωμα της προπόνησης εν όψει αγώνων και να προπονούνται σωματεία άλλων πόλεων’. Ζήτησε μάλιστα να βεβαιώσει η ΕΟΠ αν είναι η εθνική ομάδα, γιατί φαίνεται κατά τη γνώμη του πως αυτή μόνο έχει ίσως δικαίωμα να μπαίνει στην πίστα. Επομένως αν άνοιγαν την πόρτα θα έπρεπε να μπω εγώ με τον αδελφό μου και όχι όλοι μας όπως το είχαμε σχεδιάσει. Είχαμε σκοπό να κάνουμε χρήση του σταδίου 10 περίπου ημέρες ακόμα, ενώ οι ντόπιοι έχουν ευχέρεια χρήσης όλο το χρόνο. Ωστόσο δεν απαιτήσαμε την ώρα της προπόνησης μας παρά την ιδιαιτερότητα να είμαστε μόνο εμείς στην πίστα ,με μεγάλη μας χαρά θα δεχόμασταν όποιον αθλητή μπορούσε και ήθελε να είναι μαζί μας αποκομίζοντας εμπειρία για το μέλλον και στο τέλος της προπόνησης να αποθανατίσουμε την συνάντηση. Εξάλλου είμαστε φίλοι με όλα τα παιδιά όλων των ηλικιών και έχουμε ξανασυναντηθεί κατά το παρελθόν. Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτή την άρνηση του πρόεδρου της Τοπικής Επιτροπής κυρίου Παπασταματακη, γιατί και κατά το παρελθόν δεν είχαμε εμείς τουλάχιστον αντιμετωπίσει παρόμοιες συμπεριφορές, τη στιγμή μάλιστα που ο πρόεδρος του ΔΟΠΑΡ ήταν θετικός από την αρχή. Παρά ταύτα, εγώ αυτή τη στιγμή οδηγούμαι σε αδιέξοδο, που ίσως μου στοιχίσει την συμμετοχή μου στο παγκόσμιο την ώρα που κρίνεται ανελαστική, αφού η οποιαδήποτε βαθμολογία και οποίο αποτέλεσμα θα ενισχύσει την ολυμπιακή μου κατάταξη που θα ανακοινωθεί την επόμενη ημέρα των αγώνων. Περίμενα να σεβαστούν τον αγώνα που δίνουμε και το οικονομικό κόστος που βαραίνει εμάς τους ίδιους και να είναι πιο διαλλακτικοί μαζί μας, με πρόθεση να βοηθήσουν το άμοιρο άθλημα μας. Εύχομαι να βρεθεί μια λύση και να συνεχίσουμε χωρίς άλλες απώλειες. Να ξαναβρούμε δε την ηρεμία μας που τόσο την έχουμε ανάγκη ειδικά αυτές τις ώρες”.
