Share on Facebook Share on Twitter Το μπρεβέ της Φλώρινας χαρακτηρίζεται από μια σχετικά βατή διαδρομή, προσιτή σε αρχάριους μπρεβετάδες, που περνάει μέσα από πανέμορφα τοπία! Από τη μια έχουμε το βουνό προς το χιονοδρομικό κέντρο της Βίγλας, δίπλα στην κοιλάδα του Βαρνούντα και από την άλλη έχουμε την λίμνη της Βεγορίτιδας (εξ ου και ο τίτλος «1 βουνό και 1 λίμνη»)! Είναι ένα μπρεβέ που το τιμάμε κάθε χρόνο, ενισχύοντας έτσι με την παρουσία μας την προσπάθεια των διοργανωτών από την Βόρεια Ελλάδα! Η Παρέα Φέτος η παρέα ήταν πολυπληθής! Είχαμε κανονίσει η μπρεβετοπαρέα αποτελούμενη από τους Παύλο Λεωνίδη, Κώστα Τακόπουλο και Κατερίνα Τσίγλη, να μείνουμε μαζί στο ξενοδοχείο και να τρέξουμε παρέα σε όλη την διαδρομή. Όπερ και εγένετο! Η Κατερίνα μάλιστα ανέβηκε από την Αθήνα για να συμμετάσχει σε αυτό το μπρεβέ και να δει φυσικά συγγενείς και φίλους, οπότε έπρεπε να κάνουμε την διαμονή της όσο πιο ευχάριστη γινόταν (τόσο κατά την διάρκεια του μπρεβέ όσο και στο ξενοδοχείο… χαχα)! Η Φλώρινα μάς ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις και το βλέπουμε πάντα εκδρομικά! Η Φλώρινα Παρασκευή απογευματάκι φορτώνω διαδοχικά όλο τον καλό κόσμο και ξεκινάμε οδικώς προς Φλώρινα. Στο αμάξι έχουμε τα γνωστά πειράγματα συνοδεία καφέ και μουσικής! Μετά από λίγες ώρες φτάνουμε στην Φλώρινα και τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο. Ώρα για περιήγηση στην πόλη και επικοινωνία με τους άλλους φίλους που θα έρχονταν από Θεσσαλονίκη! Και επειδή ως γνωστόν «το ταξίδι ανοίγει την όρεξη», το ραντεβού με όλους δόθηκε σε παρακείμενη ταβέρνα, όπου μας παρασχέθηκαν αφειδώς και απλοχέρως οι απαραίτητες ποσότητες σε υδατάνθρακες και πρωτεΐνες! Time for νάνι, αλλά… αυτό που συμβαίνει κάθε φορά παραμονές μπρεβέ… με 4 άτομα στο ίδιο δωμάτιο, τα οποία μάλιστα έχουν όρεξη για καλαμπούρια, κουτσομπολιά και αστεϊσμούς, μόνο νάνι δεν μπορεί να γίνει! Σηκώσαμε τον όροφο στο πόδι από τα γέλια! Σε καλό να μας βγει! Με τα πολλά κάααποια στιγμή ο θεός Μορφέας κατάφερε να μας πείσει να ενδώσουμε στα τρυφερά του χάδια! Σάββατο πρωί, 6 παρά κάτι ψιλά. Σήμερα μπρεβετάρουμε και πρέπει να είμεθα σοβαροί, κυρίες και κύριοι… Ο Παύλος σηκώνεται πρώτος και ακολουθάμε και οι υπόλοιποι. Ευτυχώς ξεκινάμε στις 9 οπότε έχουμε χρόνο να ετοιμαστούμε! Βγαίνω στο μπαλκόνι και διαπιστώνω ότι έχει δροσιά και αρκετή μάλιστα! Φλώρινα γαρ! Ο ήλιος τώρα δειλά δειλά γίνεται αισθητός! Η πρόβλεψη του καιρού είναι για ζέστη καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας! Πηγαίνουμε για καφέ και πρωινό! Ηρεμία επικρατεί στον δρόμο! Επιστρέφουμε αργότερα στο ξενοδοχείο και σε λίγη ώρα είμαστε πλέον ετοιμοπόλεμοι! Ένας τελευταίος έλεγχος σε εξοπλισμό και φύγαμε για την πλατεία Μόδη, από όπου θα δοθεί και η εκκίνηση. Η Εκκίνηση Αρκετός κόσμος μαζεύτηκε εκεί! Ο Σπύρος Καρατζούλης και τα άτομα της γραμματείας ήδη βρίσκονται στις θέσεις τους και σφραγίζουν κάρτες. Η Θεσσαλονίκη και ειδικά ο Ποδηλατικός Αθλητικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης (Π.Α.Σ.Θ.), που έχω την τιμή να είμαι μέλος του ΔΣ, έδωσε βροντερό «παρών» : Κώστας Καϊτατζής, Μάγδα Πομπιέρη, Τάσος Βαρελάς, Δημήτρης Χάλκος, Κώστας Ζήκου και η αφεντιά μου ντυμένοι με την επίσημη στολή του Συλλόγου, να ποζάρουμε για φωτός όλο καμάρι! Είναι κάτι απερίγραπτο, που το περιμέναμε πολύ καιρό! Συναντώ τις γνώριμες πλέον μπρεβετόφατσες : τον 1400άρη Δημήτρη Καλτσά, που μου φέρνει και το μετάλλιο από το 600άρι της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης και μου δείχνει όλο καμάρι το αναμνηστικό jersey από το κατόρθωμά του, τον έτερο υποψήφιο SR Τάσο Λάλα, τον Κώστα Ιστριλάτη, τον Γιάννη Αντωνιάδη, τον Γιάννη Ιωάννου, τον Κώστα Φωτεινίδη, τον Γιώργο Βουβαλά. Συνομιλώ με τον Αιμίλιο, τον Νίκο Βοϊδοφρύδη Παρασκευαϊδη, τον Νίκο Δάκο, τον Τάσο Παπαδόπουλο, τον Πάνο, τον Γιάννη Στεφανίδη, που δέχεται στωικά τα πειράγματα όλων σχετικά με τις «ανησυχίες» του περί πιθανής διέλευσης αρκούδας στην διαδρομή μας και την Γιώτα Κακούρα, στην φύλαξη της οποίας εναποθέτω τρυφερά τα 2 μεταλλιάκια μου (αυτά από το 600άρι + το 200άρι του ΠΑΣΘ που μου το έφερε ο Τάσος)! Στις 9 ο Σπύρος παίρνει το μικρόφωνο και μας δίνει τις τελευταίες οδηγίες και σε λίγο δίνει την εκκίνηση! Μας συντροφεύει με το αμάξι μέχρι και την έξοδο της πόλης προς το χιονοδρομικό. Ανάβαση Βίγλας Η διαδρομή ξεκινά με το «καλημέρα» με μια ωραιότατη ανάβαση 14 χιλιόμετρων με μέση κλίση το 4,4% και μέγιστη το 8,6%. Αν και νωρίς και με κρύα πόδια ακόμα, παρόλα αυτά νιώθω υπέροχα και κινούμαι με μεγάλη άνεση χωρίς να κουράζομαι! Απολαμβάνω τις υπέροχες φυσικές ομορφιές του τοπίου και βγάζω μπόλικες φωτός με φόντο το χιονοδρομικό κέντρο της Βίγλας και τις ανεμογεννήτριες! Το οδόστρωμα βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και οι ρόδες ρολάρουν ομαλά! Ευτυχώς είναι πρωί ακόμα και έχει αρκετή βλάστηση εκατέρωθεν του δρόμου, οπότε δεν νιώθουμε την επερχόμενη ζέστη… ακόμα… Φτάνω στην διασταύρωση προς Ακρίτα χωρίς να το καταλάβω! Απορροφημένος από το τοπίο είχα την εντύπωση ότι θα φτάναμε μέχρι πάνω στην κορυφή! Το garmin με ειδοποίησε ότι έπρεπε να στρίψω δεξιά! Σταματάμε στην άκρη και περιμένουμε και τα υπόλοιπα παιδιά να φτάσουν, για να πάρουμε όλοι μια ανάσα και να αρχίσουμε την κατάβαση γκρουπαρισμένοι. Αρχίζουμε την κατάβαση κινούμενοι προσεκτικά σε μερικά σημεία, στα οποία έχει μαζευτεί χώμα λόγω πρόσφατης κατολίσθησης. Στον Ακρίτα σταματάμε σε μια γάργαρη πηγή για ανεφοδιασμό. Συνεχίζουμε την πορεία μας προς τα Ελληνο-Σκοπιανά σύνορα και το τελωνείο της Νίκης. Κοντρόλ δίπλα στα σύνορα! Εκεί βρίσκεται και το πρώτο κοντρόλ στα 41 χιλιόμετρα. Είναι το δεύτερο μπρεβέ μετά από αυτό του 3εθνούς παλιότερα που φτάνουμε ακριβώς στα σύνορα με γειτονική χώρα (στο 3εθνές περνούσαμε και μέσα από Βουλγαρία-Σκόπια)! Αυτό από μόνο του προσδίδει μια ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα! Μετά το σφράγισμα των καρτών πλησιάζουμε όσο μας επιτρέπουν κοντινότερα προς τις σημαίες των δυο χωρών και αρχίζουμε τις φωτός ως είθισται! Πρέπει να συνεχίσουμε όμως τάχιστα, γιατί ακόμα είναι νωρίς για πολλές καθυστερήσεις! Κατευθυνόμαστε προς Βεύη και Κλειδί, όπου ανεβαίνουμε μερικά υψομετρικά ακόμα, περνάμε το Αμύνταιο και μετά από μερικά χιλιόμετρα βλέπουμε από ψηλά την λίμνη Βεγορίτιδα. Ποδηλατούμε κατά μήκος της λίμνης στην αντίθετη κατεύθυνση από την περσινή διαδρομή, έχοντας την λίμνη στο δεξί μας χέρι. Υπέροχη θέα και αρκετές φωτός εν κινήσει! Έχει ένα ελαφρύ αεράκι, αλλά όχι κάτι το ανησυχητικό, όπως πέρσι που μας είχε τσακίσει ο αέρας για χιλιόμετρα! Είμαστε μαζεμένοι όλοι μαζί. Η ζέστη έχει αρχίσει για τα καλά να μας ταλαιπωρεί! Η ζέστη… άλλος αστάθμητος παράγοντας… Η ζέστη σε τσακίζει και σου στραγγίζει κάθε ικμάδα ενέργειας μέσα σου! Νιώθεις βαρύς, εξαντλημένος, στερεμένος από διάθεση! Δεν χρειάζεται να ανέβεις τα υψομετρικά του Έβερεστ για να τσακιστείς! Αρκεί μια μεγάλη διαδρομή κάτω από τον καυτό ήλιο! Ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι και οι μύγες και τα άλλα τινά ενοχλητικά και ειδεχθή ζωύφια κάνουν reggae party γύρω μας! Κοντρόλ δίπλα στη λίμνη Φτάνουμε στο 2ο control, στην Άρνισσα, στα 102 χιλιόμετρα. Είμαστε στα μισά! Την πέφτουμε στην καφετέρια κάτω από σκιά και ρίχνουμε νερά πάνω μας για να συνέλθουμε κάπως! Απαραίτητος ο freddo στο ενυδατικό μας μενού! Σφραγίζουμε και αφήνουμε σιγά σιγά την λίμνη κατευθυνόμενοι προς τα ανηφοροχώρια Περαία, Πύργοι και Μεσόβουνο. Ο Παύλος ρίχνει διαρκώς νερό στο κεφάλι του! Η ζέστη σε συνδυασμό με τα ανηφόρια μας εξαντλούν σταδιακά και ύπουλα! Προσπαθώ να πιώ όσο περισσότερο ισοτονικό μπορώ! Έχω και έξτρα ηλεκτρολύτες, αν χρειαστεί! Στους Πύργους κάνουμε στάση στην εκκλησία για νερό. Ο Κώστας έχει ενοχλήσεις και αποφασίζει να καθίσει κι άλλο! Συνεχίζω με τον Παύλο και την Κατερίνα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς ελπίζοντας να μας προλάβει ο Κώστας μέχρι το επόμενο κοντρόλ. Κοντρόλ με πάγο και κεράσια Φτάνουμε Πτολεμαΐδα στο 3ο control, στα 145 χιλιόμετρα. Τηλεφωνούμε στον Κώστα και ευτυχώς βρίσκεται κοντά στο κοντρόλ, όπου εμφανίζεται κάθιδρος λίγη ώρα αργότερα! Βάζω το χέρι μου μέσα στο βαρέλι με το παγωμένο νερό και το ρίχνω πάνω μου, για να συνέλθω! Τσούζουν τα μάτια μου από τον ιδρώτα! Το μαύρο jersey έχει γίνει άσπρο από τα άλατα! Τρώμε μερικά καλούδια και σνακς για ενδυνάμωση! Η κοπελιά στην καφετέρια μάς φέρνει δροσερά κερασάκια! Στο γκρουπάκι μας προστίθεται τώρα και ο Δημήτρης Χάλκος, που θέλει να κάνει μαζί μας τα τελευταία χιλιόμετρα. Η επιστροφή Φεύγουμε από την Πτολεμαΐδα προς Περδίκκα και Αμύνταιο. Ο αέρας έχει δυναμώσει για τα καλά! Ξαφνικά βλέπουμε απειλητικά σύννεφα να μαζεύονται στα αριστερά μας πάνω από τα χωράφια και να πέφτουν κεραυνοί! Έχει ξεσπάσει καταιγίδα σε μικρή απόσταση από εμάς και είναι θέμα χρόνου να μας συναντήσει! Σταματάμε στην διασταύρωση πριν από ένα μικρό τούνελ και κάνουμε μια μίνι σύσκεψη. Αποφασίζουμε να μείνουμε για λίγο προστατευμένοι μέσα στο τούνελ μέχρι να δούμε προς τα πού θα κινηθεί το σύννεφο με την καταιγίδα. Για καλή μας τύχη ο αέρας γυρίζει και μεταφέρει την απειλή μακριά μας! Τελευταία ανάβαση της ημέρας Φεύγουμε ολοταχώς προς Φλώρινα και ζυγώνουμε στην τελευταία ανάβαση της ημέρας, στο Κλειδί, από την αντίθετη πλευρά που κατεβήκαμε πριν λίγες ώρες! Μια ανάβαση 5,5 χιλιομέτρων με μέση κλίση στο 3,6% και μέγιστη στο 7% (αν και στο garmin μου είδα και ένα 10αράκι σε μερικά σημεία). Λίγο πριν την ανάβαση νιώθω ένα τσιμπηματάκι στους προσαγωγούς του δεξιού ποδιού, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Δυστυχώς όμως το τσιμπηματάκι μετατράπηκε πάνω στην ανάβαση σε μια μεγαλοπρεπέστατη κράμπα, που συνεχίστηκε και με μια αντίστοιχη στους προσαγωγούς του άλλου ποδιού! Με δυο κράμπες που με τσάκισαν κυριολεκτικά αποφάσισα να σταματήσω για λίγο. Πήρα το ποδήλατο στο χέρι περπατώντας μήπως και φτιάξει λίγο η κατάσταση. Για να μην καθυστερώ την παρέα, είπα στον Παύλο, στην Κατερίνα και στον Δημήτρη να φύγουν μπροστά και εγώ θα περιμένω τον Κώστα που είχε μείνει πίσω να το πάμε μαζί. Επιχείρησα να ξανανέβω, έκανα μερικά μέτρα και οι κράμπες εμφανίστηκαν και πάλι εντονότερες! Κανονικά δεν δικαιολογούνται αυτές οι κράμπες σε μια διαδρομή που δεν χαρακτηρίζεται από δυνατά και πολλά υψομετρικά! Λίγο όμως η συσσωρευμένη κούραση από τα συνεχόμενα δύσκολα μπρεβέ, λίγο η ζέστη που μας οδήγησε στα όρια αφυδάτωσης, λίγο το γεγονός ότι πατούσα με μεγάλο δίσκο για πολλή ώρα σε ανηφοράκια του 1-2%, όλα αυτά πιστεύω οδήγησαν στο δυσάρεστο αυτό συμβάν! Δεν πανικοβλήθηκα παρά τον πόνο και έδωσα χρόνο στον οργανισμό μου για να συνέλθει! Με πρόφτασε και ο Κώστας και κάναμε παρεούλα ένα break με κουβεντούλα και χαλάρωμα, περπατώντας μέχρι το τέλος του πρώτου κομματιού της ανηφόρας, που ήταν και το πιο ζόρικο. Μόλις έπεσε λίγο η κλίση και άρχισα να συνέρχομαι κάπως, επιχείρησα να ανέβω και πάλι. Η κατάσταση βελτιώθηκε, αλλά ένιωθα ότι αν το παράκανα, μπορούσε να ξαναεμφανιστεί το πρόβλημα, οπότε ανέβηκα την ανηφόρα συντηρητικά για τα δικά μου δεδομένα και σχεδόν σβηστός! Τερματισμός Μετά το τέλος της ανάβασης ήμουν και πάλι καλά και τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι τον τερματισμό κύλησαν ομαλά χωρίς απρόοπτα. Τερματίσαμε παρέα με τον Κώστα, που έδειξε μεγάλο πείσμα, επιμονή και ψυχικά αποθέματα! Στον τερματισμό μάς περίμεναν οι φίλοι μας, για τα καθιερωμένα συγχαρητήρια και τις αναμνηστικές φωτός! Η απαραίτητη αποκατάσταση έγινε αργότερα σε γνωστή ψησταριά, όπου κλασικά οι άνθρωποι του μαγαζιού θα θυμούνται το πέρασμά μας για καιρό! Ένα δυσάρεστο συμβάν που συνέβη στον φίλο μας τον Κώστα, στο ξενοδοχείο αμέσως μετά το μπρεβέ, είχε μετά από ώρες ευτυχώς αίσιο τέλος και δεν θα ήθελα να επεκταθώ σε αυτό! Ο άνθρωπος είναι καλά στην υγεία του και αυτό μετράει πάνω από όλα! Ευχαριστούμε τον διοργανωτή, Σπύρο Καρατζούλη, για την φιλοξενία και την άψογη διοργάνωση! Αναμένουμε τις φωτός που τράβηξε στην ανάβασή μας προς Βίγλα! Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους που συμμετείχαν! Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στην ακριτική Φλώρινα για του χρόνου, γεροί να είμαστε! Προσωπικά επόμενος στόχος είναι το δύσκολο 300άρι της Θάσου σε δυο εβδομάδες, όπου αν όλα πάνε καλά, σφραγίζω και τον τίτλο του SR για το 2017! Έχω καιρό για ξεκούραση μέχρι τότε! Προς το παρόν θέλω μπανάκια, μοχιτάκια και λίγο beach volley για «ενεργητική αποκατάσταση»!
